امروز حال و هوای خیلی خوبی دارم و دوست داشتم که این رو با دوستانم به اشتراک بذارم . ورزش کردن خیلی روی من تاثیر گذاشته ، جوری که هم تمرکزم زیاد شده و هم ایده های جالبی به ذهنم میرسه .
میخوام تا جایی که میتونم این ایده ها رو تجزیه و تحلیل کنم و اگر شدنی باشه انجامشون بدم و اگر شدنی نیست یه راهی براش بسازم . امروز داشتم به عزیزم میگفتم زندگی خیلی کوتاهه و حیف نیست که چیزی که دوست داری رو دنبال نمیکنی و توی شلوغی و مشغله جاش میذاری ؟
الان دارم با خودم فکر میکنم من چقدر خودم به این جمله اهمیت میدم و توی زندگیم عملا اجراش میکنم ؟ عادت بدیه که ایده هات رو به بقیه تجویز میکنی ، ولی خودت عملیاتیشون نمیکنی !
داشتم فکر میکردم چقدر از چیزایی که تا الان دوست داشتم رو توی هیاهو و دغدغه های زندگی جا گذاشتم ؟!
من قبول دارم که زندگی غیر قابل پیش‌بینی و پر از دغدغه هاییه که هر لحظه سر راه ما قرار میگیره ، ولی یه لحظه فکر کردم پس رسالت ما چی میشه ؟
پس اون رویاهایی که هر روز توی حضور و غیاب ذهنمون حاضری خودشون رو میزنن چی میشن ، در حالیکه ما اونا رو غایب در نظر میگیریم!
اونا هستن ، درون ما هستن ، انگیزه وجودی ما هستن ، علت وجود داشتن ما توی این دنیا هستن ، ولی ما اونا رو نادیده میگیریم!
اونا هستن .....با ما و کنار ما
گاهی با ما رشد میکنن و گاهی ما اونا رو تخریب میکنیم .
شاید الان بهم بگید خیلی رویایی فکر میکنم . اما مرگ فلسفه وجودیمون رو تا کجا باید ادامه بدیم ؟ ما هر روز خودمون رو میکشیم .
میدونم بیرون اومدن از منطقه امنی که ذهنمون داره و سبک زندگیمون ایجادش کرده کار خیلی سختیه ، ولی نشدنی نیست !
بیا به هم قول بدیم خودمون رو نکشیم
همین نوشتن ها
همین ذوقی که توی دیدن یه نقاشی داری و دلت میخواد امتحانش کنی
همین که وقتی یه انیمیشن میبینی دلت میخواد خودت با ایده هات یه شکل تازه بهش بدی
همین جلوی ترس خودت رو کردن از شروع تولید محتوایی که میخوای
برای عملی کردن اینا تو فقط به خودت و باور خودت احتیاج داری
فقط به خودت
