نکته در خور توجه درباره این بنا عمر کوتاهش است. آری خانه شاپوری در دوران پهلوی بنا شده و متعلق به تاجری اهل شیراز بود که این عمارت را با کنده کاری ها و گچ بری هایی به سبک ایرانی اصیل و هخامنشی بنا کرد.
سال های 1310 تا 1315 سال هایی بودند که این خانه شگرف در آنها در حال بنا شدن بود. هم اکنون بعد از گذشت حدود 80 سال از پایان ساخت این عمارت ، هنوز هم ستون ها ، گچ بری ها ، کنده کاری و انواع و اقسام نقش و نگارهایی که معماران حرفه ای ایرانی روی آن به یادگار گذاشتند ذهن را متحیر می سازد. نقش و نگارهایی به سبک ایرانی و مربوط به دوران هخامنشی!
نورپردازی های شب هنگام ، آب زلال حوضچه ، گل های رنگارنگ که دور تا دور بنا حلقه زدند تنها گوشه ای از خصوصیت های جالب این مکان است. در حال حاضر یکی از دو طبقه خانه شاپوری به رستوران تبدیل شده است و گردشگران می توانند در آنجا در کنار لذت بردن از منظره از غذاهای لذیذ و خوش پسند هم استفاده کنند تا خاطره ای خوش برای آنها رقم زده شود.
گویی عامل فرسایش سبب ایجاد تغییرهای ظاهری شگرف و اعجاب انگیز در این کوه ها شده است. همین ظاهر خارق العاده و شکل و شمایلی که این کوه ها دارند گردشگران زیادی را به این ناحیه کشانده است.
به حدی ظاهر این پدیده طبیعی غیر قابل باور است که بسیاری از افراد از این کوه ها با عنوان کوه های مریخی نیز یاد می کنند.
بخش عمده این کوه ها در بندر چابهار واقع شده است. شکل گیری این پدیده در طی میلیون ها سال اخیر صورت گرفته و این رنگ ها و یکنواختی در جنسیت و خطوط ، دیدگان همه را مات و مبهوت گردانده است.
در ناحیه بعضی از قسمت های این رشته کوه ، مریخی ها با آب پیوند خورده اند که باعث زیباتر شدن چند برابر منظره این منطقه طبیعی در منتهی جنوب شرقی ایران پهناور شده است.
عمارت کازرونی یک بنای شخصی است و مالک آن محمدرضا کازرونی است. این بنا متعلق به دوران قاجاریه است که طبق معماری محلی آن دوران خانه های جنوب ایران مثل همین عمارت با ارتفاع بلند و اتاق اتاق ساخته می شدند تا در گرمای تابستان که جان آدم را می ستاند ساکنین به طبقات بالا و بام خانه پناه ببرند.
این بنای خاص در سال 1380 در بین آثار ملی ایران قرار گرفت و ثبت ملی شد.
هریک از رگه های این غار چندین طی چندین میلیون سال شکل گرفته اند تا هم اکنون ذهن جغرافی دانان را مشغول سازند. این پدیده شگفت انگیز در سال 2006 میلادی به ثبت یونسکو رسید. سقف این غار را قندیل های نمکی فراوان احاطه کرده اند تا معنایی ناآشنا به واژه زمینی دهند.
رگه های رنگین این غار کنار هم گرد آمده اند و باعث ایجاد فضایی توهم آور شده اند که انسان ها را یاد نمایش های جادوگری می اندازد. از دیگر شگفتی های غار طول بسیارش است. طولی که نه تنها از جایی به بعد به مناطق صعب العبور می انجامد بلکه حتی از منطقه ای به بعد حتی نور چراغ قوه جوابگوی پیشروی نیست. بنابراین 6600 متر طول غار در واقع طول در دسترس غار تا حد امکان و تکنولوژی امروزی است.
شاید در نگاه اول این حمام قابل اهمیت به نظر نرسد اما به علت بافت خاصی که دیگر در عصر حاضر آن را نمی توان یافت و همچنین اینکه یاد و یادگاری از نیاکان ما است و یکی از هویت های اهواز و خوزستان می باشد یقینا باید مورد اهمیت قرار گیرد. به همین علت این بنای قاجاری در بین آثار ثبت ملی شده ایران دیده می شود.
این دره که توسط مناطق تقریبا هموار احاطه شده است در مرکز خود یک تکه کوه جالب و درخور توجه را می بیند که اطراف این تک کوه یا بهتر است بگوییم تل را آب احاطه کرده است. برخورد آب با خاک و پایداری در آن مکان باعث ایجاد فضاهایی سرسبز با گیاهان مختلفی چون خزه شده است.
تشبیه این تل مرکزی به جزیره میتواند فضای این مکان را ملموس تر سازد چراکه تپه مرکزی این دره از اطراف به رودخانه نسبتا باریکی ختم می شود. این دره در فاصله بین اندیمشک و پل دختر واقع شده است. نکته جالب تر این است که این مکان طبیعی به علت پویایی جغرافیایی در هر لحظه در حال تغییر است و در فصول مختلف مثل سایر اماکن طبیعی ایران و جهان رنگ می گیرد یا می بازد.
امیدواریم از خواندن این مطلب لذت برده باشید. غرض از نگاشتن این متن شناختن هرچه بیشتر و بهتر ایران پهناور و پویای عزیزمان بود.
