سلام دوستان من فرناز حیدری هستم و می خوام در این مقاله تجربیات خودم را در خصوص مطب های پزشکانی که کار کردم را بنویسم که شاید به دردتون بخوره. من در خیلی جاها منشی بودم و کلا یک جا بند نمیشم و هر جا عوض می کنم، شاید شما بگید این خیلی خوب نیست ولی من اینجوری ام و نمی تونم توی یک جای ثابت کار کنم. به خاطر همین مطب ها و کلینیک های زیادی را دیدم و نحوه کارشون را بررسی کردم و حالا اینجا می خوام در موردشون صحبت کنم.
همیشه برام سوال بود که چرا مردم دنبال یه دکتری هستند و بعضی وقت ها چندین روز تو نوبت می مونند تا اون دکتر خاص ویزیتشون کنه، در حالی که متخصص های دیگه ای وجود دارند که می تونند خیلی سریع تر از این دکتر بهشون وقت بده و اینقدر اذیت نشن. همیشه فکر می کردم که اینها چیکار می کنند؟ مگه تخصص و درمان این پزشک ها با بقیه چقدر متفاوته؟ چرا مردم حاضرند درد بکشن ولی منتظر باشند تا یه دکتر خاص معاینه شون کنه؟ و کلی سوال دیگه.
تو مطب ها وکلینک ها همیشه ذهنم به این موضوعات می چرخید و دنبال تفاوت ها بودم. یکی دو سال اول خیلی نمی فهمیدم چرا اینجوریه تا اینکه تجربه منم زیاد شد و یواش یواش فرق ها را پیدا کردم. چیزی تو این سالها متوجه شدم اینه که میزان تخصص و مهارت پزشک کمتر از 50 درصد تو آمار مشتری ها و رضایتشون تاثیر داره. بیشتر از تخصص نحوه برخورد پزشک و پرسنل مطب یا کلینیک با مریض هاست که باعث راضی شدن بیماران و رضایت اونها می شه.
کلا پزشک هایی که مشترهای زیادی ندارند مدیرهای خوبی هم نیستند. بخورد با مشتری را بلد نیستند، برخورد با پرسنل را بلد نیستند، نمی دونن چطوری باید از تخصصشون پول در بیارن، نه اینکه هیچ پولی در نمیارن، به نسبت بقیه شغل ها خیلی هم زیاد پول درمیارن ولی قابلیت پول سازی خیلی بیشتری دارند و بهش اصلا توجه نمی کنند. نمی دونند کجاها باید هزینه کنند، پولشون را جاهایی خرج می کنند که خیلی براشون مهم نیست و جاهایی که واقعا به دردشون بخوره اصلا هزینه نمی کنند. اینهاست که تفاوت بین پزشکان ایجاد می کنه و فرق هاشون را می سازه.
