همه چیز خیلی عجیب است.
از همه عجیب تر من
منی که نمی‌داند کیست.
منی که حتی نمی‌دانست دوست دارد چه‌کاره شود؟
منی که حالا فهمیده‌است یک عمر همه به او دروغ می‌گفتند.
حتی معلم‌ها.
شاید هم دروغ نمی‌گفتند ، شاید آن‌ها هم با همین دروغ‌ها بزرگ شده‌اند.
دروغ‌هایی مثل اینکه فلان رشته فقط در ایران اوضاع خوبی ندارد وگرنه در تمام کشورهای دنیا خیلی وضعیت خوبی دارد!
چرا این همه دروغ!
چرا؟!
بیش‌تر رشته‌ها در تمام دنیا یک جایگاه دارد.
یک پزشک در تمام دنیا اوضاع خوبی دارد.
یک معلم در تمام دنیا اوضاع متوسطی دارد.
و یک ...
اصلا فرض می‌کنیم فلان رشته در فلان کشور اروپایی خیلی اوضاع تاپی دارد.
ولی مهم این است که در ایران اوضاع آن رشته خوب هست یانه.
از این‌ها بگذریم
مهم‌تر از همه این است که خیلی‌ها نمی‌دانند واقعا باید کدام رشته را انتخاب کنند.
غول‌تر از کنکور انتخاب رشته است.
رتبه‌های خوبی که با انتخاب رشته اشتباه یک عمر راه اشتباهی را رفتند
آدم‌هایی که در ۲۰ و اند سالگی نمی‌دانند هدف‌شان چیست
و به دنبال چه چیزی می‌گردند
سرگردان
و مقصر کیست؟
خانواده
اجتماع
یا آموزش و پرورش
یا خود بی‌عرضه‌شان
