کاش برگردم به اون موقع با عقل آلانم.
جمله معروفیه ، نه ؟
باید باتمام وجود درکش کنی تا بفهمی چقدر درد پشت این جملست.
آدمایی که هیچکس نداشتن که درست راهنماییشون کنه.
آدم‌هایی که هیچوقت به توانایی‌های خودشون اعتماد نداشتن
هیچوقت برای زندگیشون تلاش نکردن
هیچ هدفی نداشتن
از اول زندگیم یادم نمیاد هدفی داشته باشم
اصلا هر وقت یکی می‌پرسید می‌خوای چی‌کاره بشی من می‌موندم و الکی یک چیزی می‌گفتم.
و در آخر خودم به دست تقدیر سپردم.
حالا که دارم به گذشته نگاه می‌کنم می بینم اصلا نرفتم دنبال اینکه ببینم می‌خوام کی باشم.
الان بچه‌های ۱۴ سال رو که نگاه می‌کنم می‌گم چقدر زرنگ به فکر همه چی هستن.
وقتی دارن انتخاب رشته می‌کنند
به همه چیزش دقت می‌کنند.
از درآمدش تا کلاس اجتماعی
بعد من رفتم دنبال دلم حالا پشیمون نیستم ولی دیگه خیلی دیر هم هست که پشیمون باشم
باید راضی باشم کاریش نمی‌شه کرد.
آخه حتی الانم نمی‌دونم که واقعا به چی علاقه دارم.
