هزاران سال است که چاه های حفر شده با دست و دیگر روش های دستی برای حفر چاه وجود دارد. اگرچه روشهای مکانیزه کارآمدتر و م effectiveثرتر هستند ، اما اغلب گزینه هایی برای مردم و جوامع نیازمند به آب وجود ندارد.
توجه: محتوای این صفحه از نشریات Lifewater International ، نوشته فرد پروبی اقتباس شده است.
روشهای دستی مورد استفاده برای حفر چاه آب
هزاران سال است که مردم بدون استفاده از تجهیزات برق چاه می سازند. هر یک از روشهای شرح داده شده در این بخش شامل کار سخت است ، اما بیشتر آنها را می توان با استفاده از مواد و مهارتهای موجود در محلی انجام داد.
دست حفر . حفر چاه نو در زنجان
حفر چاه با دست ، استفاده از ابزارهای ساده مانند چیدن و بیل ، با سطل روی طناب برای برداشتن قلمه ها ، قدیمی ترین و احتمالاً پرکاربردترین روش دسترسی به آبهای زیرزمینی است.
?
مزایای:
ساخت چاههای حفر شده دستی فقط به ابزار و مهارتهای متداول نیاز دارد ، بنابراین هر کسی می تواند این کار را انجام دهد. در بسیاری از زمینه ها مردان به عنوان یک تجارت در این تجارت تخصص داشته اند.
در مواردی که هزینه های نیروی کار کم است ، این معمولاً کم هزینه ترین روش ساخت چاه است. در آبخوان هایی با نفوذپذیری پایین ، چاه هایی با قطر بزرگ حفر شده ممکن است آب بیشتری از گمانه در همان سفره آب تولید کنند.
معایب:
حفر چاه با دست به دلیل پتانسیل بالای غارنوردی و کمبود اکسیژن بسیار خطرناک است. حفر چاه کار بسیار سختی برای یک نفر است. از آنجا که حفاری بسیار عمیق دشوار است ، چاه های حفر شده با دست بیش از 30 متر غیر معمول است.
مگر اینکه آبهای زیرزمینی بسیار کند نفوذ کنند ، حفاری بیش از یک متر زیر سطح آب امکان پذیر نیست. کندن در سنگ بسیار کند است.حفر چاه فاضلاب
محافظت از چاه حفر شده در برابر آلودگی بسیار دشوار است. راههای زیادی برای نفوذ آبهای سطحی وجود دارد و سطل معمولی روی طنابی که برای برداشتن آب استفاده می شود به راحتی باکتری ها را به آبهای زیرزمینی منتقل می کند.
با آب بندی دیوارها ، ریختن پیش بند بتنی ، قرار دادن یک درپوش روی قسمت بالا و نصب یک پمپ دستی ، می توان از چاه حفر شده دست محافظت کرد. اما این اقدامات هزینه چاه را افزایش می دهد.
لجن کش.
این روش حفاری قدیمی شامل بالا بردن و پایین آوردن لوله باز شده در یک سوراخ پر از آب است. در حین حرکت بالا ، اپراتور دست خود را روی بالای لوله نگه می دارد. درست زمانی که لوله به بالای ضربه می رسد و از پایین شروع می کند ، اپراتور لوله را کشف می کند.
همانطور که لوله به سرعت به سمت پایین رانده می شود ، آب و قلمه ها از بالا خارج می شوند. لوله می تواند به سادگی بامبو توخالی یا اتصالات لوله PVC با یک بیت تیز در انتها باشد. با یک لوله حفاری مناسب می توان گمانه را تا 70 متر ارتقا داد. بیش از حدود 10 متر ، لازم است لوله را با استفاده از طناب و سه پایه بلند کنید.
?
مزایای:
لجن کشیدن بسیار راحت تر و ایمن تر از ساختن یک دست به خوبی حفر شده است. مواد مورد نیاز بسیار ساده هستند و می توانند از هر آنچه در محلی موجود است اقتباس شوند.
معایب:
لجن کشیدن بسیار خسته کننده است و به نوبت به خدمه ای نیاز دارد. فقط می تواند در مواد نرم مانند لجن و ماسه حفاری کند. خاک رس سخت را می توان به آرامی نفوذ کرد اما نمی توان سنگ را سوراخ کرد. شن های بزرگ را نمی توان از گمانه بیرون آورد. قطر گمانه به طور معمول فقط کمی بیشتر از قطر پوشش چاه است ، بنابراین نصب آب بند بهداشتی مناسب برای جلوگیری از آلودگی آبهای سطحی دشوار است.
حفاری دستی کوبه ای.
حفر چاه ارزان و فوری
گفته می شود که این نوع حفاری بیش از 4000 سال پیش توسط چینی ها مورد استفاده قرار گرفته است. امروزه هنوز در سراسر جهان رایج است. این شامل متناوب انداختن یک مته سنگین متصل به طناب یا کابل در سوراخی است که تا حدی از آب پر شده است.
?
بیت خاک را سست می کند یا تکه های سنگ را خرد می کند. هنگامی که قلمه های کافی در حفره جمع شد ، بیت بیرون کشیده می شود و یک بویلر پایین می آید تا قلمه ها را جمع آوری کند. نازل کننده لوله ای است که دارای شیر یک طرفه یا فلپ در پایین است و اجازه می دهد قلمه ها به داخل لوله بروند اما خارج نشوند. هنگامی که به سطح می آید ، بویلر به سمت بالا می رود تا قلمه ها را خالی کند.
روشهای مختلفی برای بالا بردن و پایین آوردن مته و بویلر وجود دارد ، مانند کشیدن روی طناب یا استفاده از تیر قابل انعطاف به نام "قطب فنر"
با افزودن یک بیت تراشیده و یک شیر یک طرفه در پایین لوله مته ، می توان تکنیک های ضربه ای و سورتمه دستی را ترکیب کرد تا نفوذ بهتری نسبت به لجن و حذف قلمه های کارآمدتر از حفاری ضربه ای داشته باشد ، در حالی که ایمن تر از حفر دستی است. خوب.
مزایای:
اگرچه سوراخکاری دستی به ابزارهای تخصصی و مهارت بیشتری نسبت به ساختن دست خوب نیاز دارد ، اما روشی است که هرکسی می تواند از آن استفاده کند و آن را کامل کند.
سریعتر و بسیار ایمن تر از حفر کردن یک دست است و می تواند به 70 متر یا عمق برسد. با طراحی بیت مناسب ، حفاری کوبه ای همچنین می تواند در تخته سنگ یا سنگ جامد (بسیار آرام) نفوذ کند.
برای جلوگیری از ورود آبهای سطحی به چاه ، می توان چاه را آب بندی کرد و با نصب پمپ دستی می توان منبع خوبی از آب سالم را تأمین کرد. مزیت دیگر نسبت به دستی که به خوبی حفر شده است.
معایب:
راه اندازی گمانه معمولاً مستلزم حفر سوراخ استارت با قطر کوچک به عمق بیش از یک متر است. بلند کردن مته و بویلر کار سختی است ، اما گروهی از افراد می توانند برای به اشتراک گذاشتن کار کنار هم جمع شوند.
Drive Point.
این روش که "نقطه ماسه" نیز نامیده می شود ، از یک نقطه فولادی سخت تیز در انتهای یک قسمت کوتاه (کمتر از 1 متر) لوله سوراخ شده استفاده می کند. یک لوله فولادی قوی روی نقطه رانش پیچ می شود و مجموعه با استفاده از چکش سورتمه سنگین به داخل زمین رانده می شود.
?
مزایای:
این یک عملیات بسیار ساده و یک نفره است که می تواند چاه کم عمقی را تنها در چند ساعت نصب کند.
معایب:
نقطه رانندگی فقط در ماسه های شل در جایی که سطح آب بالا وجود دارد ، مانند نزدیک رودخانه یا دریاچه ، م effectiveثر است. رانندگی بیش از 5 متر بسیار دشوار است. امکان نصب مهر و موم بهداشتی مناسب وجود ندارد بنابراین چاهی که با این روش ساخته شده است به راحتی آلوده می شود.
اوجر دستی.
این روش حفاری دستی از یک سطل کوچک باز با قطر کوچک با دندانهای زاویه دار در انتها برای برش در خاک استفاده می کند. سطل توسط یک سری میله های فولادی به دسته ای شکل در بالای آن متصل می شود که سطل با آن می چرخد. با پر شدن سطل ، آن را بیرون می آورند و خالی می کنند. با عمیق تر شدن سوراخ میله های اضافی اضافه می شوند. آگورینگ معمولاً برای نمونه برداری از خاک استفاده می شود ، اما برای استفاده در ساخت چاه های کم عمق به بازار عرضه شده است.
