به نام خدایی که باران آفرید*امید ها و غم زدایی ها آفرید

تق تق! چه صدای قشنگی!گوش هایم در چنگ باران و من مست از بوی باران!
بارانی که عاشقانه و عارفانه،قطره قطره ای از وجودش را ذوب میکند و دل تشنگان را سیراب میکند.به راستی چه خلقت زیبایی!زیباتر از آن این است که با باران خلوت کنیم،خلوتی عاشقانه و عارفانه!باران می آید غم ها را می شورد و می برد،هدیه ها را می دهد و در می رود!جانم به فدایت ای باران ! در حین نومیدی می باری صدها هزاران بار می باری تا یاد آور شعر سهراب سپهری باشیم:

"تا شقایق هست زندگی باید کرد"

شقایقی که دانه ای بیش نبود در سرزمین خشک و ترک برداشته !باران می آید و صدها میلی متر می بارد، جای نومیدی را میشورد و پر از سوغاتی های امید میکند. و تو ای شقایق ! سبد سر زمین را پر از رخ و عطر مست کننده ات میکنی و عاشقانه تقدیم باران میکنی. به راستی چه زیباست!

گاهی به این می اندیشم که این گل تقدیم کردن ها،کار زمین است.بارانی که شجاعانه و عارفانه و عاشقانه وعالمانه وصوفیانه می کوشد تا هر جوری شده عشق هایش را در دل زمین پر کند، آخر کار خودش را میکند،زمین سرمست از عشق باران میشود و در آخر زمین عجب دلبری ای از خود سر میدهد!آری! گل تقدیم کردن ها!

دل بزرگ زمین پر از عشق و محبت باران می شود و آیا دل کوچک موجودات دیگر نمیشود؟

به قول شاعر سهراب سپهری:

چشمها را بايد شست
جور ديگر بايد ديد

چتر ها را باید بست

زیر باران باید رفت

فکر را ، خاطره را،زیر باران باید برد

با همه مردم شهر زیر باران باید رفت

دوست را زیر باران باید دید

عشق را زیر باران باید جست

هر کجا هستم،باشم

آسمان مال من است

پنجره،فکر،هوا،عشق

زمین مال من است

چشم ها را باید شست

جور دیگر باید دید

چتر ها راباید بست

زیر باران باید رفت

لحظه هایتان به عاشقی باران و زمین و دلبری های زمین!
به راستی ایا ما عاشق بارانیم؟

نویسنده:مژده پوررحیم
تشکر از ویرگولی های عزیز

یه دنیا باران عشق تقدیم تو باد