یکی از سخت ترین لحظه های زندگی من، تجربه اتفاقات جدیده. من همیشه به حاشیه امن خودم عادت میکنم و سخت ازش خارج میشم.
به طور مثال رستوران جدید رو تست نمیکنم، همون رستوران همیشگی که غذاهاش باب دِلمه نسبت به همه جا اولویت داره برام. یا همون گوشه دنج کافه که با رفقا جمع میشیم از صد تا کافه با دیزاین جدید و خفن تر برام جذاب تره.
البته این اخلاقم با شخصیت شلوغ و راحتی که دارم، یکم متضاده. اما خب به هر حال منم خدا آفریده دیگه D:
حالا چرا اینارو گفتم؟؟؟ بیاید تا بهتون بگم.
من حدود چند ماهی میشه که تو تیم مارکتینگ آسود مشغول به کارم. مدیر تیم مارکتینگ ما یک آدم بسیار جسور، با اعتماد به نفس، پر انرژی و با انگیزه ست که باعث شده اینجا تقریبا تخصصم رو کنار بذارمو کارهای جدید تری رو تجربه کنم. اما با ترس... با قدم های لرزون...
اما راضیم چون با اینکه این روزا برام ترسناکه ولی مطمئنم آخر این اتفاق، اونی که خوشحال ترینه منم. چون همیشه بهم از بچگی گفتن «الخیر فی ما وقع» و من بش باور دارم :)
