دیشب فیلم قهرمان اصغر فرهادی رو دیدم.
شخصیت اول فیلم بابت یه کار بدی که نکرد، تشویق شد، لوح تقدیر گرفت و خلاصه قهرمان شد...
محسن تنابنده توی فیلم یه حرف خوبی زد گفت کجای دنیا یه نفری رو برای کار بدی که انجام نداده انقدر تشویق میکنن؟ الان من چون تا به حال به کسی تجاوز نکردم باید لوح تقدیر بگیرم؟
از دیشب این حرف تو مغزم هی چرخ میخوره، هی فکر میکنم بابت چه کارهای بدی که نکردیم از خودمون ممنون شدیم، فخر فروختیم، منت گذاشتیم و...
مثلا من اگه هرروز وظایفم رو سرکار درست انجام بدم چرا باید انتظار توجه ویژه و تقدیر داشته باشم؟
می تونم اینطوری فکر کنم که اگه یه روزی من اونقدری بزرگ فکر کردم و ایده نابی داشتم که تونست مجموعه رو ۱۰ پله جلو ببره، اونوقته که شاید باید توقع تشویق و قدردانی داشته باشم.
در کل با این که فیلم روند یکنواختی رو داشت و از نظر خیلیا فیلم خوبی نبود ولی از نظر من بینظیر بود.
نه واسه اینکه اصغر فرهادی ساختتش... نه... واسه اینکه تا به حال کسی به این قشنگی نتونسته بود این موضوع رو به تصویر بکشه....
