به جای اینکه با کودک بجنگید، از میل درونی او برای کنترل و تسلط استفاده کنید.
همان‌طور که اکثر والدین کودکان 2 ساله می‌دانند، کودکان از سنین خیلی پایین به سختی تلاش می‌کنند زندگیشان را کنترل کنند. آنها این کار را از طریق تسلط بر موقعیت و یا تلاش برای به دست آوردن چیزی که می‌خواهند، انجام می‌دهند.
دیدن این تسلط و مهارت برای والدین لذت‌بخش است. همان پشتکاری که کودک برای ایستادن به خرج می‌دهد را بعدها در تمرین بالا رفتن از پله‌ها، چند سال بعد در یادگیری راندن دوچرخه و چند سال بعد در یادگیری رانندگی می‌توان دید.
وقتی خواسته‌های والدین و کودکان با هم در تعارض است، والدین معمولاً در مورد کارهایی که کودکان برای رسیدن به هدف خود انجام می‌دهند، نگران می‌شوند.
با این وجود راه‌هایی وجود دارد که می‌توانید کودکتان را حمایت کنید در حالی که تصمیم‌گیرنده باز هم خودتان هستید.
این عادت‌های معمول روزانه و برنامه‌ها باید زمان‌های خاصی از روز یا فعالیت‌های خاصی را شامل شود که کودک می‌داند والدین بعضی اوقات حواسشان به انجام آنها نیست. وقتی که شما برنامه را از قبل مشخص کنید، کودکتان کم‌تر احتمال دارد از آن شکایت کند و بنابراین کم‌تر در اجرای برنامه‌ای که طراحی کرده‌اید، مقاومت خواهد داشت.
کار را اصلاح کنید و با توانایی‌ها و تلاش کودکتان هماهنگ شوید.
انجام بعضی کارها هم برای کودکان و هم بزرگسالان نیاز به تلاش زیادی دارد. به کاری فکر کنید که شما از چند هفته پیش از همسرتان خواسته‌اید. عدم انجام کار به این خاطر نیست که او یا شما از پس آن برنمی‌آیید.
تعدادی از کتاب‌های انتشارات فرزام برای افزایش دقت و تمرکز برای تمامی سنین:
۱۵گام تا تمرکز کودکان بر اساس نظریه‌های فرآیندی (۳ تا ۷ سال)
راهکارهای افزایش دقت و تمرکز (8 تا 12 سال)
ویتامین دقت و تمرکز (12 تا 60 سال)
راهکارهای افزایش دقت و تمرکز بالای 60 سال
در واقع دو نوع کار مشکل و سخت وجود دارد. یکی کاری که شما خیلی خوب نمی‌توانید انجام دهید و دیگری کاری که شما می‌توانید انجام دهید، اما دوست ندارید. برای کودکان هم همین‌طور است و راهبردهای متفاوتی بسته به اینکه کار مورد نظر چیست، برای انجام آن استفاده می‌شود.
اگر کاری را از کودک می‌خواهید که در انجام آن توانایی زیادی ندارد، آن کار را با تقسیم کردن به مراحل کوچک‌تر مدیریت کنید.
سپس از مرحله اول شروع کنید و بعد از انجام آن، مراحل بعدی را ادامه دهید. یا از مرحله آخر شروع کنید و به مرحله قبلی بروید و تا زمانی که کودک به مرحله فعلی مسلط نشده است، مرحله دیگری را انجام ندهید.
مثال مرتب کردن تخت‌خواب را در نظر بگیرید. شروع از آخر به معنای انجام همه کار توسط شما غیر از مرحله آخر یعنی گذاشتن بالشت‌ها روی تخت خواهد بود.
شروع از مرحله اول به این معنی است که از کودک می‌خواهید فقط ملحفه رویی را مرتب کند. سپس او را برای خوب انجام دادن کار تحسین می‌کنید و مسئولیت او را به همین مرحله اول محدود می‌کنید تا زمانی که آن کار را خیلی راحت انجام دهد سپس به مرحله بعدی می‌رود.
در واقع آنچه والدین را اذیت می‌کند کارهایی است کودک می‌تواند انجام دهد ولی علاقه‌ای به انجام آنها ندارد. شما ممکن است کودکتان را به خاطر اینکه می‌گوید (این کارها را دوست ندارد) سرزنش کنید.
اگر کودک کاری که شما خواسته‌اید را انجام نمی‌دهد و این عامل درگیری بین شما و کودکتان است، می‌تواند به این دلیل باشد که کودکتان آن کار را لذت‌بخش نمی‌داند.
نکته مهم این است که اگر چندین بار جنگیدید و برنده نشدید، بهتر است ماهیت جنگ را عوض کنید. هدف آموزش تلاش بیشتر به کودک است. راه رسیدن به چنین هدفی، این است که قدم اول را به اندازه کافی آسان کنید و بعد فوراً قدم اول را با پاداش همراه کنید؛ بنابراین کودک احساس نمی‌کند که کار سخت است.
وقتی پاداش ارائه می‌شود، کودک می‌فهمد که در مقابل کمی افزایش تلاش برای انجام قدم اول کار، نتیجه‌ای وجود دارد. بعد به تدریج میزان تلاشی که کودک باید انجام دهد تا به پاداش برسد را افزایش دهید. این کار از طریق افزایش میزان زمانی که کودک قبل از گرفتن پاداش باید صرف کند یا افزایش مسئولیت‌های مرتبط با کار، قابل انجام شدن است.
از وقتی با والدینی کار می‌کنیم که کودکان آنها در مقابل انجام کارهای سخت مقاومت می‌کنند، فهمیده‌ایم استفاده از یک مقیاس از ۱ تا ۱۰ برای اندازه‌گیری سختی کار مؤثر است.
۱۰ روی مقیاس، کاری است که کودک می‌تواند انجام دهد اما خیلی خیلی برای او سخت است.
اما 1 در مقیاس به این معنا است که کار اصلاً نیاز به تلاش ندارد. هدف این است که کار به گونه‌ای طراحی یا اصلاح شود که سختی آن در حد شماره ۳ مقیاس باشد.
برای مثال تمیز کردن اتاقم برای من به سختی بالا رفتن یه کوه بلند است (من کوهنورد نیستم) تا حدی به این دلیل که فکر می‌کنم خیلی زمان می‌برد. تمیز کردن همه اتاق در مقیاس تلاش من، شماره ۱۰ را می‌گیرد.
آیا من می‌توانم 1 دقیقه برای تمیز کردن اتاق وقت بگذارم؟ قطعاً این کار راحت است. برابری در مقیاس شماره آن 1 خواهد بود. چه کاری شماره ۳ خواهد بود؟ شاید کار کردن برای ۱۰ تا ۱۵ دقیقه. مطمئناً من اگر بخواهم همه کار را یک‌دفعه انجام دهم، بیشتر از این طول می‌کشد.
این مقیاس همچنین می‌تواند برای تکالیف درسی سخت هم استفاده شود. شما می‌توانید از دخترتان بخواهید قبل از شروع برنامه‌ریزی درسی، سختی هر قسمت از تکلیف را مشخص کند و درباره ترتیبی که می‌خواهد تکالیف را بر پایه درجه سختی آنها انجام دهد، تصمیم بگیرد.
همچنین ممکن است او را تشویق کنید تا تکلیفی که درجه سختی بالایی دارد به قسمت‌های کوچک‌تر تقسیم کند. یا حتی بعد از هر تکلیف سخت یک تکلیف آسان انجام دهد.
مرکز آموزشی – توانبخشی مشکلات ویژه یادگیری ذهن فرزام با برگزاری دوره‌های بهبود مهارت‌های ذهنی (DMS) و دوره‌های بهبود مهارت‌های رفتاری (DBS)، آماده خدمات رسانی به شما والدین گرامی و فرزندان دلبندتان می‌باشد.
