ابتدا یک خبر خوب و خسته نباشید برای سازمان صدا و سیما برسانم که ميانگين مخاطبین تلویزیون رو به عددی تک رقمی تبدیل کرد و بار دیگر فرزندان و آقا زادگان این سرزمین ثابت ، کردند که ...
آری روزهایی قاب کوچک ((سیاه و سفید و یا رنگی)) همان نمایشگر آشنا، که عضوی از یک خانواده بود ، با همان دو تا کانال( یک و دو ) و در بازه زمانی ۱۲ ساعته ، برای همه گروه های سنی ، نوجوون _ و جوانان و ... برنامه ریزی داشت و تایم مشخص و مناسبي برای کودک و نوجوان بود که برای پخش انیمیشن هایی فوقالعاده و به یاد ماندنی ،
و در بعدازظهر روز جمعه هر هفته ، بهترینهای آثار سینمای کلاسیک (مثلا فیلمهای آلفرد هیچکاک ) و ... برای بزرگسالان.
تلوزیونی که مدت چهل و هفت سال با مردم همراه بوده ،
چطور ممکنه ،حالا همه یا اکثریت جامعه شرمسار و خجالت زده میشوند اگر مخاطب تلویزیون کشور خودش بوده باشد؟؟؟
البته که ما مردم نجیب!!!
در قدرنشناسی و خودزنی ، و اجنبی پرستی! ید طولایی داریم ، اما اینبار نه خدا و نه مردم
سرنوشت سیمای ملي را بت هایی رقم زدند که دیگران شان می پرستند
بتی که دیگران ، می پرستند
اما چه اتفاق افتاده که
کشورهایی مثل عربستان و همین همسایههای حوزه خلیج فارس در خواب هم محال است و غیر ممکن و لا ممکن!!! که بتوانند یک اثر سینمایی تولید کنند اری اثری کاملا داخلي نه خریداری شده !!!
حال شما فرض کنید امثال اصغر فرهادی، جعفر پناهی، بهرام بیضایی، عباس کیارستمی و ... را اين کشورها داشتند چطور قدر میدانستند و از ثانیه به ثانیه حضور آنان برای ارتقای فرهنگ ملی و تربیت نسلی که با هویت خویش کاملا آشنا و برای فرهنگ ملی با نهایت خود ارزش قائل شده و آن را جدی بدانند
و((((((( این ميشود که هر معلومالحالي حتي فکر به توهين و شوخی و لودگی با بزرگان ادبیات پارسی نخواهد شد ))))))
