بهتره جای عنوان فیلم خانه ارواح بگیم برنامه یا مسابقه تلویزیونی در گروه نشاط و سرگرمی ، که شرکت کننده گان چهار قطعه از یک پازل رو بایستی پیدا کنند و به مرحله پایانی که یادداشتی از سالهای دوران مشروطه (اما با خودکار بیک دست خط کارگردان!!!) که جای سند خانه رو دقیقا شبیه مسابقه های شبکه نسیم ...
باری ،
ما قبول داریم شما کمدین ها هم خرج زندگی دارید و ما اینو نمیفهمیم که همه بازیگران و کارگردان و... لنگ نان شب شون هستن، پس ما بایستی بفهمیم و درک کنیم ، ما بینندگان نمیفهمیم چققققدر سخته هر روز میهمان یک برنامه گفتگو محور بودن شما ها رو آن هم برای دستمزدی ناچیز مثل ده یا بیست عدد سکه تمام بهار ، کاش ما مردم درک داشتیم !!!!!!
مطمئنا دیگه کسی حال و حوصله اعتراض و انتقاد به این کمدی های پلاستیکی نداره و غم انگیز تر از آن حتي دیگه دغدغه فرهنگ رو ...
باری ، وقتي میبینم در فیلمی به اصطلاح کمدی حد و مرز اخلاق رو فقط برای کسب و کار و فروش میلیاردی تا این حد شده که حتی خانم بازیگر که زمانی شمایل و تیپ یک دختر شهرستانی باهوش ، ساده اما باوقار و جسور ، در فیلم دربند و سریال کمدی بسیار دیدنی گلشیفته (بهروز شعیبی) یعنی نازنین بیاتی که در نوزده سالگی جایزه بهترین بازیگر نقش اول زن جشنواره سیمرغ گرفت و با گذشت زمان و شهرت و موقعیت و سلبریتی شدن برابر میشه با نازنین بیاتی فیلمی مثل دینامیت، شادروان، یا خانه ارواح و نقش یک دختر دهه شصتی با دندانهایی عجیب که متوجه نمیشدیم
چه میگوید و خودش رو مورخ میداند و اسمش هم مورخ است ، اما هر سکانس مورخه حرف زدن و حرکات وی تغییر و لوده بازی هایی مختلف مثلا وقتی وارد اتاقی که قراره روح مشیر الدوله رو ببینه وارد میشه ، و اون رو نمیبینه
و جای اینکه بگوید: کو ، نیست
نیست رو بدون حروف س ت تلفظ کرده، که خنده بگیرد و کارگردان هم بگوید دیدید چقدر خندیدند خدا بده برکت
کاش بفهمند و میدانم که میفهمند اين خنده هایست از روی بی حیایی و نانجیبی و نویسنده و کارگردان نیازی به خلاقیت در طنز گفتاری و کمدی موقعیت ندارن فقط باید طوری شوخی جنسی و در الفاظ رکیک و مثبت ۹۰ ساله رو بکار گیرند که ما فکر کنیم حواسشون نبوده ،،، البته (خیلی خیلی خیلی خیلی خیلی شرمنده و روم سیاه) که این واژه رو در نقد نوشتم
اما آنچه آزار داد من رو
مسخره کردن پوشش زنان ایران با سکانسی تهوع آور سروش صحت ( اهل کتاب و کتابخوان این گروه کمدین ) ورود نظامی زمان رضا شاه و یک بازی در حد یک تیپ نظامی سختگیر و مست که هدف کارگردان گرفتن پروانه ساخت رو راحت تر و انقلابی تر میکنه
اقدام انقلابی تر این فیلم سکانس رقص ناموزون فیلمهای کمدی پلاستیکی کیانیان با دست خودش موهای بلندش رو قیچی میکنه و مهر بی شرفی این فیلم رو میزنه
بهتره اصلا به ستاره پسیانی و پژمان همیشگی جمشیدی نپردازیم ،
چطور ممکنه مخاطبی در ویرگول این فیلم رو یکی از بهترین ها و تشبیهات و تعاریفی از این فیلم آشغال کند که حتی کارگردان و تهیه کننده هم چنین نظری ندارند
***
و بی ادعا ولی جسور رو نازنین بیاتی به همه
