این روزها بازار کراساوورها حسابی داغه و برند فونیکس هم با عرضه مدلهای پرو مکس حسابی سروصدا کرده. احتمالاً شما هم مثل خیلیهای دیگر، وقتی اسم تیگو ۸ پرو مکس و تیگو ۷ پرو مکس را میشنوید، یک علامت سوال بزرگ توی ذهنتان نقش میبندد: فرقشون چیه و کدوم بهتره؟
در نگاه اول، ما با یک برادر بزرگتر (۸ پرو مکس) و یک برادر کوچکتر (۷ پرو مکس) روبرو هستیم. یکی ۷ نفره، یکی ۵ نفره؛ یکی قویتر و یکی چابکتر. اما حقیقت این است که دیگ بزرگتر لزوماً برای سفره شما مناسب نیست!
تصمیمگیری بین این دو ماشین، فقط در مورد تعداد صندلی یا چند سانتیمتر طول بیشتر نیست. در عمق ماجرا، ما با دو فلسفه مهندسی متفاوت روبرو هستیم: تیگو ۸ پرو مکس یک شاسیبلند متوسط لوکس، سنگین و مجهز به سیستم دو دیفرانسیل (AWD) که ادعای قدرت و ثبات را دارد. در مقابل تیگو ۷ پرو مکس یک کراساوور کامپکتتر، سبکتر و چابکتر که میخواهد با موتور ۱.۶ لیتری توربوی خود، در شهر آقایی کند.
ما در این مقاله میخواهیم تعارفها را کنار بگذاریم و برویم سراغ جزئیات فنی و مکانیکی. بیایید ببینیم زیر کاپوت این دو برادر چه خبر است، گیربکس ۷ سرعته DCT آنها چه تفاوتی با هم دارد و در نهایت، کدام یک از نظر مهندسی و نیازهای روزمره، واقعاً ارزش پول شما را دارد.
بیایید کاپوت را بالا بزنیم و ببینیم هر کدام از این خودروها، نیروی محرکه خود را چگونه تأمین میکنند. تمرکز ما صرفاً روی عدد اسب بخار نیست، بلکه روی مهندسی پنهان زیر آن اعداد است.
تیگو ۷ پرو مکس: مجهز به موتور 1.6 لیتری توربو با تکنولوژی تزریق مستقیم سوخت (TGDI) است که با تولید 197 اسب بخار قدرت و 290 نیوتنمتر گشتاور، برای جثهاش بسیار پرانرژی ظاهر میشود.
تیگو ۸ پرو مکس: از یک موتور بزرگتر 2.0 لیتری TGDI بهره میبرد که خروجی قدرتمند 254 اسب بخار و گشتاور چشمگیر 390 نیوتنمتر را ارائه میدهد. این اعداد برای تأمین نیروی یک شاسیبلند ۷ نفره ضروری هستند.
هر دو موتور از فناوری تزریق مستقیم سوخت (TGDI) استفاده میکنند که یک راز بزرگ در رسیدن به این قدرتهای شگفتانگیز از حجم نسبتاً کم است.
نحوه عملکرد: TGDI سوخت را مستقیماً داخل محفظه احتراق اسپری میکند (بر خلاف انژکتورهای قدیمی که سوخت را قبل از سوپاپ تزریق میکردند). این کار باعث میشود مخلوط هوا و سوخت دقیقتر کنترل شده و بتوان با نسبت تراکم بالاتر و فشار توربو قویتر کار کرد و در نتیجه، هم قدرت افزایش یابد و هم مصرف سوخت بهینه شود.
چالش نگهداری (نکته حیاتی): این فناوری به شدت به کیفیت سوخت حساس است. از آنجا که سوخت مستقیماً به محفظه احتراق تزریق میشود، دیگر سوپاپها توسط بنزین شسته نمیشوند. استفاده از سوخت نامناسب میتواند منجر به تجمع کربن روی سوپاپها (Carbon Buildup) شود که نیاز به سرویسهای دورهای تخصصی و گاهی اوقات پرهزینه دارد.
تیگو ۷ پرو مکس: گشتاور 290 نیوتنمتری آن برای یک کراساوور شهری ۵ نفره، شتاب اولیه عالی و سبقتگیریهای مطمئنی را فراهم میکند. حس چابکی (Agility) در این خودرو بالاست.
تیگو ۸ پرو مکس: با 390 نیوتنمتر گشتاور، این خودرو 100 نیوتنمتر قویتر از برادر کوچکتر است. این گشتاور اضافی برای کشیدن وزن بیشتر بدنه، حمل ۷ سرنشین، و همچنین برای توزیع نیرو به هر چهار چرخ از طریق سیستم AWD (که در بخش بعد بررسی میکنیم) کاملاً ضروری است.
برتری چابکی: اگرچه تیگو ۸ پرو مکس قدرتمندتر است، اما نباید از وزن کمتر تیگو ۷ پرو مکس غافل شد (حدود 167 کیلوگرم سبکتر). این کاهش وزن باعث میشود نسبت قدرت به وزن در تیگو ۷ پرو مکس، در مقایسه با جثهاش، بسیار بالا باشد و حس شتابگیری انفجاریتر و هندلینگ چابکتری را در سرعتهای پایینتر به راننده منتقل کند.
نتیجهگیری پیشرانه: ۸ پرو مکس قدرت مطلق را برای بارهای سنگین و جادههای ناهموار فراهم میکند، اما ۷ پرو مکس با مهندسی هوشمندانهتر، چابکی و لذت رانندگی شهری را با هزینه و ابعاد کمتری ارائه میدهد.
این بخش نقطه عطف تصمیمگیری بسیاری از خریداران است. در حالی که هر دو برادر از یک نوع جعبهدنده (DCT) استفاده میکنند، اما تفاوت در نحوه توزیع نیرو (FWD در مقابل AWD) کل ماهیت رانندگی را تغییر میدهد.
شباهت فنی: هم تیگو ۷ پرو مکس و هم تیگو ۸ پرو مکس به گیربکس ۷ سرعته DCT (Dual-Clutch Transmission) مجهز هستند. مهمترین نکته این است که این گیربکس از نوع تَر است.
مزیت مکانیکی کلاچ تَر: گیربکسهای دوکلاچه تر، برخلاف نوع خشک (Dry DCT)، صفحات کلاچ خود را در حمامی از روغن مخصوص نگه میدارند. این روغن دو وظیفه حیاتی دارد:
خنککاری: اصطکاک کلاچها را خنک میکند و اجازه نمیدهد در ترافیک سنگین شهری، دما به نقطهای برسد که باعث سایش یا از کار افتادن سیستم شود.
تحمل گشتاور بالا: این سیستم به راحتی میتواند گشتاور بسیار بالای 390 نیوتنمتری موتور 2.0 لیتری تیگو ۸ پرو مکس را کنترل کند. در واقع، گیربکس تر برای خودروهای قویتر و سنگینتر، یک انتخاب مهندسی بسیار منطقی و ایمنتر است.
تیگو ۷ پرو مکس (FWD): وزن کمتر، مصرف سوخت پایینتر و سادگی ساختار
تیگو ۸ پرو مکس (AWD): پایداری، ایمنی و قابلیت حرکت در شرایط سخت
تیگو ۷ پرو مکس (FWD - دیفرانسیل جلو): در این خودرو، نیرو فقط به چرخهای جلو منتقل میشود. این سادگی ساختار، وزن خودرو را پایین نگه داشته و به همین دلیل مصرف سوخت کمتری دارد و برای استفاده ۱۰۰% شهری و جادهای آسفالت بهترین گزینه است.
تیگو ۸ پرو مکس (AWD هوشمند): اینجاست که مهندسی واقعی تفاوت را رقم میزند. تیگو ۸ پرو مکس به سیستم دو دیفرانسیل هوشمند مجهز است.
نحوه عملکرد AWD: در شرایط عادی و جاده خشک، برای صرفهجویی در مصرف سوخت، سیستم بیشتر نیرو را به چرخهای جلو میفرستد. اما به محض تشخیص لغزش (مثلاً روی یخ، برف، گل یا حتی رانندگی پرشتاب در پیچها)، گشتاور را به سرعت به چرخهای عقب منتقل میکند. این انتقال نیرو، پایداری و چسبندگی (Traction) خودرو را به شکل چشمگیری افزایش میدهد.
مزیتهای رانندگی: سیستم AWD تیگو ۸ پرو مکس، کنترل بیشتری را در پیچها فراهم میکند (کاهش کمفرمانی و بیشفرمانی) و همچنین قابلیت آفرود سبک و تردد در جادههای برفی یا خاکی دشوار را به این خودرو اضافه میکند.
انتخاب در این بخش به وضوح به محل زندگی و نوع رانندگی شما بستگی دارد:
اگر فقط در شهر و جادههای آسفالت تردد میکنید، FWD تیگو ۷ پرو مکس کافی و مقرون به صرفهتر است.
اگر در مناطق کوهستانی، جادههای لغزنده زندگی میکنید، یا به دنبال بالاترین سطح پایداری و ایمنی در شرایط سخت هستید، AWD تیگو ۸ پرو مکس یک سرمایهگذاری مکانیکی ضروری است.
تیگو ۷ پرو مکس برای کاربری شهری به دلیل وزن کمتر، ابعاد جمعوجورتر و چابکی بالاتر مناسبتره؛ مصرف سوخت بهینهتر و نگهداری سادهتری داره و عملکرد عالی با همان گیربکس DCT تَر ارائه میده اما با هزینه خرید پایینتر.
در مقابل، تیگو ۸ پرو مکس بهترین انتخاب برای خانوادههای پرجمعیت هست به دلیل ظرفیت ۷ نفره و فضای صندوق بزرگتر؛ پایداری و ایمنی در جادش بهتره چون مجهز به سیستم AWD هوشمنده که بالاترین سطح چسبندگی و کنترل را در شرایط لغزنده فراهم میکند و برای حمل بار سنگین عملکرد بهتری داره.
آیا کیفیت گیربکس DCT تَر (Wet) در هر دو مدل یکسان است؟
بله، هر دو از گیربکس ۷ سرعته DCT تَر استفاده میکنند. این سیستم برای هر دو خودرو، بهخصوص ۸ پرو مکس با گشتاور بالاتر، انتخاب مهندسی بهتری نسبت به گیربکسهای دوکلاچه خشک است و تحمل حرارت و استهلاک کمتری در ترافیک دارد.
آیا تفاوت 100 نیوتنمتر گشتاور واقعاً در رانندگی عادی محسوس است؟
بله، بسیار محسوس است. گشتاور بالاتر (390 نیوتنمتر در ۸ پرو مکس) برای حمل بار سنگین، ۷ سرنشین و رانندگی با سیستم AWD ضروری است. در رانندگی شهری، تیگو ۷ پرو مکس با وزن کمتر چابک است، اما ۸ پرو مکس در جادههای کوهستانی و هنگام سبقتهای پرشتاب، کشش قویتری را ارائه میدهد.
نگهداری موتورهای TGDI در این خودروها چه چالشی دارد؟
چالش اصلی، حساسیت بالا به کیفیت بنزین است. تکنولوژی تزریق مستقیم (TGDI) باعث میشود سوپاپها با بنزین شسته نشوند و در صورت استفاده از سوخت نامناسب، احتمال تجمع کربن روی سوپاپها و نیاز به سرویس تخصصی (دیکربنایزینگ) افزایش یابد.
برای کسی که اهل آفرود سبک نیست، آیا AWD در تیگو ۸ پرو مکس فایدهای دارد؟
بله. مزیت اصلی AWD صرفاً آفرود نیست؛ بلکه پایداری فعال و ایمنی بالاتر است. سیستم دو دیفرانسیل در جادههای لغزنده (باران شدید یا برف) و هنگام پیچیدن با سرعت بالا به طور خودکار نیرو را توزیع کرده و کنترل و چسبندگی خودرو را به طرز چشمگیری بهبود میبخشد.
