یکی از رایج ترین سوالات پر کاربرد برای پر کردن دندان، آمالگام بهتر است یا کامپوزیت؟
در این مقاله ابتدا هر کدام از آن ها را تعریف کرده و از نظر المان های لازم مقایسه می کنیم تا شما پس از مطالعه این نوشته بتوانید انتخاب بهتری برای ادامه درمان خود داشته باشید.
ملغمه ای از مخلوطی از چند فلز که با درصدهای مشخصی با یکدیگر ترکیب شده اند و ترکیب پایدار و مقاومی را تشکیل داده اند. تقریباً بیش از ۵۰ درصد آمالگام را فلز جیوه تشکیل می دهد. فلز جیوه با نقره، مس و قلع ترکیب می شود و ماده نقره ای سیاه رنگ را تشکیل می شود.
آمالگام پیش از ترکیب شدن، به دو صورت پودری و مایع وجود دارد. دندانپزشک بخش پودری آمالگام را که معمولاً شامل مس، نقره و قلع است، با بخش مایع آن که فلز مایع جیوه است، ترکیب می کند و خمیری یکدست ایجاد می کند. این خمیر دو تا سه دقیقه به دندانپزشک فرصت می دهد تا بخش خالی شده را، پر کند و سپس شروع به سفت شدن کند.
ماده ای دیگر برای پر کردن دندان، کامپوریت است که نوعی پلیمر مخصوص و همرنگ دندان است. این ماده خمیری شکل هم برای دندانهای جلویی و هم دندانهای عقبی قابل استفاده است.
این نور مخصوص باعث تغییر فرم در این ماده سفید رنگ شده و از حالت خمیری تبدیل به جامد می شود.
در ادامه ماده سیاه و سفید پر کردن دندان را از نظر 8 المان با هم مقایسه می کنیم.
کامپوزیت دندانپزشکی رنگ و سایه های مختلفی از دندان های طبیعی افراد را دارد اما در نقطه مقابل آمالگام دندان فقط در رنگ نقره ای وجود دارد. خب مشخص است که که مراجعه کنندگان استفاده از فیلینگ های سفید رنگ را ترجیح می دهند و ظاهر را به عنوان اولین فاکتور در نظر می گیرند.
فیلینگ های نقره ای آمالگام نه تنها به راحتی قابل تشخیص هستند بلکه می توانند مشکلات دیگری در حوزه زیبایی دندان ایجاد کنند. رنگ فلز معمولا در ساختار دندان های فرد مشخص است. این تاثیر می تواند با گذر زمان از ترمیم اولیه بیشتر شود.
با توجه به فلز بودن آمالگام، این ماده یک هادی گرمایی خوب می باشد و وقتی که از آن برای ساخت پروتز های دندانی استفاده می شود ( به خصوص در اندازه های بزرگ)، حساسیت دندان های فرد نسبت به غذاهای سرد و گرم و نوشیدنی ها بیشتر می شود.
در حالت معمول و بیشتر مواقع این حساسیت با گذر روزها و هفته ها از بین می رود. اما ممکن است برای برخی افراد ادامه داشته باشد. مخصوصا زمانی که غذاهای سرد نظیر بستنی مصرف می شوند.
در نقطه مقابل کامپوزیت دندانپزشکی از جنس پلاستیک و میزان هدایت حرارت در آن کم است و چنین مشکلی برای افراد به وجود نمی آید.
ترمیم های کامپوزیت دندانپزشکی به زمان بیشتری برای جایگذاری نیاز دارند. پروسه قرار دادن پروتز های کامپوزیت دندان به تکنیک و دقت بیشتری نیاز دارد و در نتیجه زمان بیشتری را صرف خواهد کرد. حالا مدت زمان این پروسه می تواند بر اساس فاکتور های مختلفی تغییر کند.
اگر یک مشکل در ترمیم کامپوزیت دندان وجود داشته باشد، دندانپزشک این امکان را دارد که بخواهد آن را ترمیم کرده و یا به کلی عوض کند. دلیل نیز آن است که کامپوزیت جدیدی که به دهان اضافه شده است می تواند یک تماس با دندان و یا پروتز از قبل موجود برقرار کند.
اما داستان در مورد آمالگام دندان کاملا متفاوت است. یک ترمیم جدید نمی تواند به یک پروتز از قبل موجود متصل شود. پس همیشه بهتر است مورد قدیمی را همیشه از دهان حذف کنیم و سپس از آمالگام جدید استفاده کنیم.
در خصوص ترمیم های فلزی، یکی مهم ترین فاکتور ها در موفقیت طولانی مدت این است که شکل حفره ای که در آن قرار می گیرد مناسب باشد. پزشک بادی کاملا حرفه ای باشد تا آمالگام به خوبی طراحی شود، در غیر این صورت احتمال ناموفق بودن پروسه ترمیم وجود دارد.
در مورد کامپوزیت دندانپزشکی که با باندینگ در دندان قرار می گیرند، قضیه مربوط به شکل حفره ها خیلی تاثیرگذار نیست. با این حال برخی ملاحظات در حوزه طراحی و آماده سازی حفره باید مورد نظر قرار بگیرند. این بدان معناست که کامپوزیت ها معمولا کوچک تر هستند و نسبت به آمالگام فضای کمتری را اشغال می کنند.
در مورد آمالگام های فلزی باید خدمتتون عرض کنم که شکل حفره ی آن در نگه داشتن آن به صورت ثابت اهمیت دارد. اما کامپوزیت های دندانی شرایط دیگری دارد، به این صورت که خود پروتز به کار گرفته شده یک اتصال با دندان پیدا خواهد کرد.
با دانستن این تفاوت، می توان این نتیجه را گرفت که نحوه قرارگیری یک پروتز ترمیمی در واقع به تقویت دندان کمک می کند.
قیمت مواد پر کننده با کامپوزیت گرانتر از قیمت پر کننده با آمالگام است. زیرا پر کردن دندان با کامپوزیت نیاز به تجهیزات و وسایل اضافی نسبت به آمالگام دارد و تا حد زیادی به مهارت دندانپزشک مرتبط است. این امر یکی از عواملی است که پر کردن کامپوزیت را نسبت به آمالگام پر هزینه تر و گرانتر می سازد.
کامپوزیت دندانپزشکی معمولا تغییر رنگ می دهند. طبیعت کامپوزیت های دندانی این است که با مرور زمان لک دار می شوند. البته احتمال این که یک روکش کامپوزیت همچون یک آمالگام فلزی تیره شود بسیار کم است.
آمالگام به عنوان استانداردی شناخته می شود که مواد جدید همیشه با آن مقایسه می شوند و صادقانه می توان گفت که اخیرا کامپوزیت دندان توانسته است رشد زیادی در جهت رسیدن به آن داشته است. از این موضوع می توان نتیجه گرفت که در زمینه دوام، آمالگام موردی است که عمر قابل پیش بینی و بیشتری به نسبت آن دارد.
برای مطالعه ادامه ماله به سایت دندانپزشکی شاهرکار مراجعه کنید و مقاله آمالگام بهتر است یا کامپوزیت را مطالعه کنید.
دکتر بنفشه ایزدی یکی از بهترین دندان پزشکان است برای مراجعه به مطب شاهکار دنتال می توانید وارد سایت شوید.
