محل مراقبت از بسیاری از بیماران آسیب مغزی از سال 2012 به دنبال توسعه مراکز بزرگ تروما تغییر کرده است. پیشرفت در مدیریت سکته مغزی ایسکمیک منجر به انتقال فوری تعداد زیادی از بیماران شده است. اساس مراقبت تا حد زیادی بدون تغییر باقی مانده است، با این حال، با تاکید بر حفظ خونرسانی مغزی کافی به عنوان کلیدی برای جلوگیری از آسیب ثانویه. جنبه های سازمانی و آموزش برای نقل و انتقالات برجسته شده است، و ما بخش گسترده ای را در مورد نقل و انتقالات کودکان گنجانده ایم. ما همچنین جدولی با پارامترهای پیشنهادی فشار خون برای انواع رایج آسیب مغزی ارائه کرده‌ایم، اما اذعان داریم که شواهد کمی برای بسیاری از توصیه‌های ما وجود دارد. این دستورالعمل ها ترکیبی از اظهارات مبتنی بر شواهد و اجماع هستند. ما از بسیاری از سازمان‌هایی که به نمایندگی از پزشکانی که از این بیماران مراقبت می‌کنند کمک دریافت کرده‌ایم و معتقدیم دیدگاه‌های ما بهترین افکار و عقاید فعلی را نشان می‌دهد. ما بخش ها را تشویق می کنیم تا با استفاده از پیشنهادات ما برای ممیزی و بهبود کیفیت، رویه خود را بررسی کنند.
ماران جراحی مغز و اعصاب بالغ که به یک مرکز مراقبت های عالی منتقل شده بودند، طی 12 ماه مورد بررسی قرار گرفتند. بیماران مبتلا به آسیب های تروماتیک یا کسانی که از مراکز پرستاری ماهر یا مراکز توانبخشی ارجاع شده بودند از مطالعه خارج شدند.
در این مقاله به بررسی انتقال بیمار اعصاب و روان خواهیم پرداخت، ابتدا مختصری از اطلاعات مربوط به انتقال بیماران اعصاب و روان در اختیار شما عزیزان قرار می دهیم، منظور از مشکلات و بیماری های اعصاب و روان، رفتارهایی است که در اثر فشارهای زندگی به افراد پیش آمده و اخلاق و رفتار و شرایط زندگی او را با تغییراتی همراه ساخته است، فرد در این حالت دچار ناراحتی و حالت پریشانی بوده و هیچ چیز سبب خوشحالی و آرامش او نمی شود، احساس بی انگیزگی و بی کفایتی می کند و میل به انجام هیچ کاری ندارد.
در ادامه مطالب جامع تری در رابطه با انتقال بیماران اعصاب و روان به شما ارائه خواهیم کرد.
۱. نحوه انتقال بیمار اعصاب و روان به بیمارستان ها چگونه است؟
۲. منظور از اختلالات و بیماری های اعصاب و روان چیست؟
۳. بیماری های روانی چند دسته اند؟
۴. در صورت بروز چه مشکلاتی باید به پزشک متخصص اعصاب و روان مراجعه کرد؟
بیماران اعصاب و روان
۱. نحوه انتقال بیمار اعصاب و روان به بیمارستان ها چگونه است؟
بیماری های روانی به آن دسته از بیماری ها گفته می شود که فرد دچار اختلال در ذهن و روان شده، مدام احساس خستگی، نفرت و ناراحتی به زندگی دارد، به نظر او همه چیز در زندگی بی اهمیت و حقیر است. علت بیماری های روانی تاکنون به طور قطعی مشخص نشده ولی ممکن است مربوط به عوامل ژنتیکی و خانوادگی باشد، در زیر به برخی از نمونه های دخیل در بیماری اعصاب و روان اشاره می کنیم.
۱.افرادی که مدام دچار استرس و نگرانی هستند.
۲. افرادی که مضطرب و پریشانند.
۳. افرادی که دچار وسواس مانند وسواس درنظافت یا در چیدمان منزل هستند.
۴. افرادی که به حالات دو قطبی بودن مبتلا هستند.
وجود افرادی با این ویژگی ها در خانواده به مرور سبب کاهش تاب و تحمل اعضای خانواده شده و در نهایت برخی از خانواده ها اقدام به انتقال بیمار اعصاب و روان به بیمارستان های خصوصی یا دولتی می کنند، از این رو این خانواده ها با مراجع ذی صلاح تماس گرفته و درخواست انتقال بیمار به بیمارستان را دارند، در این مرحله بیمارستان ها آمبولانس های مخصوصی که برای انتقال بیماران اعصاب و روان در نظر دارد را به محل اعزام می کند، و به این صورت بیمار برای انجام کارهای درمانی به بیمارستان انتقال داده می شود.
۲. منظور از اختلالات و بیماری های اعصاب و روان چیست؟
جسم انسان با اعصاب و روان او رابطه ای تنگاتنگ داشته و به یکدیگر نیازمند هستند، برای بیان دقیقی از اختلالات مربوط به اعصاب و روان باید گفت این مشکلات متوجه عواطف و احساسات و حالات روحی انسان است دقیقا برخلاف بیماری و مشکلات جسمی که بدن فرد را تحت تاثیر قرار می دهد، در واقع بیماری های اعصاب و روان خیلی کم بروز پیدا می کند و آن هم به واسطه دقت و توجه زیاد به حالت رفتاری و اخلاق و … فرد است که اگر دچار تغییر شده باشد و به مدت طولانی ادامه یابد نشان از مشکلات اعصاب و روان دارد.
۳. بیماری های روانی چند دسته اند؟
بیماری های روانی برحسب نوع و حالاتی که دارند به چند دسته طبقه بندی شده اند.
۱.بیمارانی که مبتلا به مشکلات اخلاقی و خلق و خو هستند.
۲. بیمارانی که همیشه نگران و مضطرب اند.
۳. بیمارانی که مبتلا به حالات روان پریشی هستند.
۴. بیمارانی که مبتلا به افکار و مشکلاتی نسبت به جسم و فیزیک بدنی هستند.
۴. در صورت بروز چه مشکلاتی باید به پزشک متخصص اعصاب و روان مراجعه کرد؟
در این قسمت تمام مواردی که جزء اختلالات اعصاب و روان شناخته می شوند و برای درمان آن ها نیاز به مراجعه به پزشک است را برای شما همراهان گرامی بیان می کنیم.
۱.ابتلا به حالت غم و افسردگی
۲. ابتلا به حالت مضطرب بودن
۳. ابتلا به حالت وسواسی بودن
۴. افرادی که به طور ناگهانی مصرف مواد و یا الکل را قطع کرده اند.
۵. ابتلا به مشکلات در روابط جنسی
۶. ابتلا به مشکلات مربوط به تایم استراحت و خواب
۷. ابتلا به مشکلات در برقراری روابط رفتاری و شخصیتی
۸. ابتلا به مشکلات دیر فهمی و یا درک نکردن مسائل
در مجموع 504 بیمار منتقل شده با میانگین سنی 55 سال (محدوده 19 تا 92 سال) وارد شدند. 53 درصد بیماران زن بودند. نقاط مبدا ED در 54% موارد و واحد بیمارستان بستری در 46% بود که میانگین مسافت طی شده برای اکثر بیماران 119 مایل بود. دسته های تشخیصی گسترده شامل تومورهای مغزی (142، 28٪)، ضایعات عروقی، از جمله خونریزی داخل مغزی خود به خود و فشار خون بالا (n = 143، 28٪)، ضایعات ستون فقرات (n = 126، 25٪)، هیدروسفالی (n = 45، 9٪، عوارض زخم (n = 29، 6٪)، و دیگران (n = 19، 4٪). بیمارانی که از واحدهای بستری منتقل شده بودند، میزان مداخله جراحی بالاتری داشتند (75% در مقابل 57%، 001/0p<)، در حالی که بیمارانی که از اورژانس منتقل شده بودند، نرخ بالاتری از جراحی فوری (20% در مقابل 8%، p <0.001) و میانگین زمان کوتاه‌تری داشتند. به جراحی (3 در مقابل 5 روز، p <0.001). میزان تشخیص نادرست در میان مراجعین ED بالاتر بود (11٪ در مقابل 4٪، 0.008 = p). در همان بازه زمانی، بیمارانی که تحت پذیرش انتخابی (1986 = n) یا پذیرش از اورژانس خود نویسندگان (n = 248) قرار می‌گیرند، نسبت به بیماران انتقال‌یافته به طور قابل‌توجهی مدت اقامت کوتاه‌تری (p<0.001) و روزهای ICU (p <0.001) داشتند. و همچنین هزینه کل به طور قابل توجهی پایین تر (به ترتیب 44412 دلار، 46163 دلار و 72175 دلار؛ p <0.001).
نتیجه گیری
نویسندگان تجربه 12 ماهه خود را از یک مرکز مراقبت های عالی بدون تعیین تروما سطح I ارائه می کنند. در این گروه، 65 درصد از بیماران نیاز به عمل جراحی داشتند، اما این میزان در بین مراجعین بستری بیشتر بود و میزان تشخیص اشتباه در انتقال ED بیشتر بود. این داده‌ها نشان می‌دهد که پذیرش بیماران غیراورژانسی در بیمارستان‌های محلی ممکن است دقت تشخیصی بیمارانی که نیاز به مراقبت فوری دارند را بهبود بخشد، بیمارانی را که نیاز به انتقال دارند شناسایی دقیق‌تر کند و هزینه‌ها را کاهش دهد. مراکز ارجاع ممکن است فاقد منابع یا تخصص لازم باشند، و قانون درمان فوری پزشکی و کار فعال (EMTALA) مراکز مراقبت های عالی را موظف می کند که این بیماران را تحت آن شرایط بپذیرند. پزشکی از راه دور و ادغام پرونده های پزشکی الکترونیکی ممکن است به راهنمایی بیمارستان های ارجاع دهنده برای پیگیری کارهای اضافی کمک کند.
