وقتی از نردبام آرزو هایت بالا میری به نقطه های میرسی که شاید کمترکسی قادر به فتح آن بوده. اماشکست چشمانت را بادستان بی رحمش
می‌گیرد،وتو از تمام پله های که سختی را پیشه کرده بودی می افتی.....
اما مسئله اصلی این است کسی که زمین می خورد،چه عکس‌العملی نشان می‌دهد!!! درست همانند قانون طبیعت، قانونی که به کسانی فرصت دوباره می دهد،که برخیزند و راه بیفتد. و در این قانون جایی برای کسانی که زمین خورده و ناامید شده اند نیست.
موفقيت دیر یا زود به سراغ درهمه خانه های جهان می رود.اما کسی موفق می ماند که روش پذیرای از آن را از بر باشد، آسان نیست میزبان موفقيت بودن .سختی های بیشماری دارد ،گاه زمين خوردن های دوباره گاه تسلیم شدن.... اما وقتی از دریچه های ناامیدی به بیرون نگاه میکنی هدف های را میبینی که ارزش آن همه شکست را داشت....
من سحرم ۱۵ سالمه و این اولین نوشته من در ویرگوله امید وارم دوسش داشته باشید♡
