از آنجایی که سازمان‌ها از مدل‌های کسب وکار مبتنی بر داده، محیط‌های کاری از راه دور و ترکیبی و زنجیره‌های تامین جهانی استقبال می‌کنند، محاسبات ابری بیش از هر زمان دیگری مورد استقبال واقع شده است. با ظهور مدل‌های قابلیت و استقرار جدید، کسب وکارهای مختلف در هر صنعت و هر اندازه، گزینه های بیشتری در نحوه مصرف، استفاده و بهره‌مندی از سرمایه‌گذاری‌های ابری بدست می آورند.
شرکتها می‌توانند بدون نیاز به خرید و حفظ زیرساخت‌های فناوری اطلاعات خود از همه این مزیت‌ها استفاده و به حفظ بودجه فناوری اطلاعات خود کمک کنند. این امر مشاغل کوچکتر را قادر خواهد کرد تا از فناوری پیشرفته دور از دسترس بهره مند شوند.
رایانش ابری چیست؟
به عبارت ساده، رایانش ابری به شرکت ها اجازه می دهد تا بدون نیاز به خرید یا راه اندازی زیرساخت های محلی خود، از طریق اینترنت به خدمات محاسباتی دسترسی داشته باشند. خدمات ابر کسب و کار رایج شامل ذخیره سازی و تجزیه و تحلیل داده ها، پلتفرم های توسعه و نرم افزارهای تجاری، مانند سیستم های منابع انسانی (HR) و برنامه ریزی منابع سازمانی (ERP) است. پلتفرم‌های ابری مورد استفاده مصرف‌کننده از پلتفرم‌های پخش جریانی رسانه تا نرم‌افزارهای ویدئو کنفرانس را شامل می‌شود. این فهرست به سختی کامل است، زیرا خدمات ابری جدید به طور مداوم برای پاسخگویی به تقاضاهای در حال تغییر مشاغل و کارمندان در حال ظهور هستند. به عنوان مثال، پلتفرم‌های همکاری ابری و راه‌حل‌های ویدئو کنفرانس در سال‌های اخیر به‌طور فزاینده‌ای در بین کسب‌وکارها محبوب شده‌اند، زیرا سازمان‌های بیشتری از مدل‌های کار از راه دور و ترکیبی استقبال می‌کنند.
شرکتها می‌توانند کل زیرساخت فناوری اطلاعات خود را در فضای ابری اجرا کنند یا راه‌حل‌های مبتنی بر ابر را برای جنبه‌های خاصی از عملیات خود پیاده‌سازی کنند. به طور معمول، آنها برای خدمات مورد نیاز خود بر اساس اشتراک پرداخت می کنند و به آنها انعطاف پذیری برای پیگیری قابلیت های فناوری دقیق مورد نیاز خود می دهند.
روندها در رایانش ابری چیست؟
روندهای رایانش ابری نشان می دهد که چگونه این فناوری نحوه عملکرد کسب و کارها و نحوه تخصیص بودجه فناوری اطلاعات خود را تغییر می دهد. کاربران ابر عمومی (که منابع محاسباتی را به اشتراک می گذارند) دیگر نیازی به خرید و نگهداری سخت افزار و سایر زیرساخت ها یا مدیریت ارتقاء فناوری اطلاعات و وصله های نرم افزاری ندارند، این مسئولیت اکنون بر عهده فروشندگان ابری آنها است. این امر باعث می‌شود که کسب وکارها و تیم‌های فناوری اطلاعات آنها بتوانند بر اهداف اصلی تجاری مانند نوآوری، ارائه محصول یا خدمات جدید و استخدام استعدادهای جدید تمرکز کنند. همچنین کمک می‌کند تا زمینه فعالیت برای کسب وکارهای در حال رشدی که قادر به پرداخت هزینه بالای فناوری‌های پیشرفته نیستند، فراهم شود.
با تأکید بر این تغییر، گارتنر نشان می دهد که هزینه های جهانی خدمات ابری عمومی در سال 2022 بالغ بر 397.5 میلیارد دلار خواهد بود که طبق گفته شرکت تحقیقاتی گارتنر، 47 درصد از سال 2020 افزایش یافته است. گروه اطلاعاتی بازار IDC نیز پیش بینی می کند که کل هزینه های جهانی در خدمات ابری در سال 2024 از 1 تریلیون دلار فراتر رود. روندهای اضافی حول مدل های تحویل ابری جدید، فناوری ها، مدل های عملیاتی، امنیت و توسعه برنامه ها می چرخد.
19 روند کلیدی در رایانش ابری
رایانش ابری اکنون پایه و اساس کسب وکارهایی محسوب می شوند که می‌خواهند مطلوبتر، سریعتر و هوشمندانه‌تر عمل کنند موارد استفاده برای رایانش ابری تقریباً نامحدود است، از حذف پیچیدگیهای عملیات حمل و نقل تا توسعه برنامه های بانکداری آنلاین جدید، را در بر می گیرد.
ابر از فناوری نوظهور بواسطه دسترسی به قدرت محاسباتی درخواستی، پلتفرم‌های بسیار مقیاس‌پذیر و رویکرد انعطاف‌پذیرتر به هزینه‌های فناوری اطلاعات، به یک منبع ضروری فناوری اطلاعات تبدیل شده است. در ادامه به تشریح 19 روند که در پنج دسته دسته بندی شده اند، پرداخته می شود که آینده رایانش ابری را شکل می دهند.
مدل های تحویل ابری[1]
خدمات ابری به روش های مختلفی ارائه می شود. مدل تحویلی که یک شرکت برای استفاده انتخاب می‌کند بر اساس الزامات عملکردی، بلوغ نیازهای فناوری اطلاعات و حاکمیت داده متفاوت است. با وجود راه حل های نرم افزار عمومی به عنوان سرویس (SaaS) به عنوان بزرگترین بخش بازار، فروشندگان بیش از پیش راه حل هایی را ارائه می دهند که طیف وسیعی از مشتریان و نیازها را برآورده می کند.
1. برنامه های نرم افزار به عنوان سرویس[2] (SaaS) نرم افزار را از طریق اینترنت ارائه می دهند که کاربران از طریق مرورگر به آن دسترسی دارند. فروشنده سخت افزار، پایگاه داده، امنیت و زیرساخت را مدیریت می کند، در حالی که کاربران معمولاً توانایی پیکربندی نرم افزار را بر اساس نیازهای خود دارند. این برنامه ها در بافت کسب و کار، اغلب دپارتمانی و بخشی هستند، مثل؛، مدیریت ارتباط با مشتری برای فروش، خدمات و بازاریابی، نرم افزار منابع انسانی برای منابع انسانی.
2. راه‌حل‌های ابری پلتفرم به‌عنوان سرویس[3] (PaaS) ، نرم‌افزار و سیستم‌عامل‌های مورد نیاز توسعه‌دهندگان را برای ساخت برنامه‌های مبتنی بر ابر، مثل؛ برنامه تلفن همراه یا یک پلتفرم رسانه اجتماعی ارائه می‌کند. . شرکتها همچنین شروع به استفاده از سیستم‌های ابری PaaS برای امنیت شبکه خود کرده‌اند، زیرا به راحتی می‌توان آنها را مطابق با الزامات امنیتی خاص سفارشی کرد. طبق گزارش گارتنر، پیش‌بینی می‌شود که هزینه‌های خدمات ابری PaaS در سال 2022 به 71.5 میلیون دلار برسد که نسبت به سال 2020 افزایش 54 درصدی دارد.
3. چند ابری[4]: برخی از کسب و کارها می خواهند نیازهای پردازش و ذخیره سازی رایانه داخلی را در چندین پلتفرم و برنامه های کاربردی ابری، اغلب از فروشندگان مختلف، بر اساس نیازهای خود توزیع کنند. برای آنها معمول است که ارائه دهندگان ابری مختلف را برای عملکردهای مختلف مانند ERP، امنیت و فناوری بازاریابی انتخاب کنند. در حالی که یک پلت فرم مدیریت کسب و کار یکپارچه که از عملکردهای متعدد پشتیبانی می کند بهترین گزینه برای بسیاری از شرکت ها است، آنها ممکن است همچنان به راه حل های مکمل برای کمک به سایر زمینه های کسب و کار نیاز داشته باشند. کسب و کارها همچنین ممکن است از ابرهای عمومی برای منابع محاسباتی به منظور جلوگیری از قفل شدگی و به دست آوردن اهرم در مذاکرات بهره بیشتری ببرند.
4. ابر خصوصی[5]: ابر خصوصی یک مدل محاسبات ابری است که در آن خدمات از طریق زیرساخت خصوصی برای استفاده از یک کسب و کار واحد ارائه می‌شود که معمولاً توسط همان کسب و کار مدیریت می‌شود. کسب‌وکارها با انتخاب ابرهای خصوصی، از طریق فروشندگان، بدون متحمل شدن هزینه‌های ساخت و نگهداری زیرساخت ابری، از مزایای خدمات ابری بهره‌مند می شوند.
5. ابر ترکیبی[6]: بسیاری از شرکتها مدل ابری ترکیبی را انتخاب می‌کنند که خدمات ابری عمومی را با استقرار یک ابر خصوصی ترکیب می‌کند که به یک تجارت اختصاص داده شده است. این امر به ویژه در مورد سازمان‌هایی مثل، بیمه که ضمن جمع آوری داده‌های حساس، محافظت از حریم خصوصی داده‌ها ضروری است، صادق است. یک رویکرد ترکیبی جذاب است زیرا سطح کنترل لازم را بدون بازدارندگی کسب‌وکارها از نوآوری و مقیاس در هنگام ارائه خدمات جدید برای مشتریان خود ارائه می‌کند. انتظار می‌رود بازار جهانی ابر هیبریدی در سال 2026 به ارزش 145 میلیارد دلار برسد که نسبت به 51 میلیارد دلار در سال 2020 بیش از 180 درصد افزایش داشته است.
6. بدون سرور[7]: محاسبات بدون سرور شکلی از محاسبات ابری است که به کسب و کارها اجازه می دهد به زیرساخت های فناوری اطلاعات بر اساس تقاضا دسترسی داشته باشند، بدون سرمایه گذاری سرمایه و نیاز به مدیریت زیرساخت ها. تفاوت بین محاسبات ابری عمومی و بدون سرور بر اساس نحوه تخصیص منابع است – بدون سرور زیرمجموعه ای از PaaS است که توسط شرکت هایی استفاده می شود که به قدرت پردازش زیادی نیاز دارند، اما فقط در فواصل کوتاه. کامپایل کردن کد نرم افزار یک مثال است. مدل‌های بدون سرور در میان شرکت‌های بزرگ و کوچکی که می‌خواهند برنامه‌های جدید را سریع بسازند، اما فاقد زمان، منابع و/یا بودجه برای مقابله با زیرساخت هستند، مورد توجه قرار گرفته‌اند. این به کسب‌وکارهای در حال رشد اجازه می‌دهد از قدرت محاسباتی بیشتر با هزینه‌ی معقول بهره ببرند، در حالی که سازمان‌های بزرگ می‌توانند خدمات دیجیتالی جدیدی را بدون اضافه کردن به بار تیم‌های فناوری اطلاعات خود که قبلاً کار کرده‌اند، ارائه کنند. شرکت تحقیقاتی جهانی Forrester پیش‌بینی می‌کند که در واقع ۲۵ درصد از توسعه‌دهندگان تا پایان سال ۲۰۲۱ از محاسبات بدون سرور استفاده خواهند کرد.
دسته 2: کار هوشمندتر با ابر[8]
ابر به عنوان چیزی بیش از یک وسیله برای قدرت محاسباتی ظاهر شده است. فضای ذخیره‌سازی ابری و پلتفرم‌ها ضمن هدایت روشهای کاری کارآمدتر، صرفه‌جویی در زمان و هزینه و نوآوری به شرکتها کمک می‌کنند تا روش کار خود را مدرن کنند.
7. یادگیری ماشینی و هوش مصنوعی[9]: فناوری‌های هوش مصنوعی (AI) مبتنی بر ابر، مثل؛ یادگیری ماشین، به کسب وکارها کمک می‌کنند تا ارزش بیشتری از داده‌ها، کسب کنند. الگوریتم‌های هوش مصنوعی به انواع مختلف کسب و کارها، از تجزیه و تحلیل کارایی شبکه‌های حمل و نقل در شرکت‌های لجستیک گرفته تا تست عملکرد تجارت الکترونیکی برندها این امکان را می‌دهد تا بینش‌های جدیدی را از داده‌هایشان جمع‌آوری کرده و نحوه کارشان را بهبود بخشند. شرکت هایی که بودجه یا استعداد لازم برای ایجاد زیرساخت هوش مصنوعی را ندارند، همچنان می توانند با اجرای سیستم های ارائه دهندگان خدمات ابری از آن بهره ببرند.
8. اتوماسیون[10]: اتوماسیون یک محرک کلیدی در پذیرش ابر است، به ویژه هنگامی که صحبت از بهبود کارایی عملیات تجاری باشد. شرکتها با داده‌ها و سیستم‌های متمرکز بر روی ابر، می‌توانند بسیاری از فرآیندهای داخلی خود را خودکار کنند، مثل؛ ادغام داده‌ها از مکان‌های مختلف یا ایجاد داشبوردهای هوش تجاری. امروزه، بسیاری از سازمان‌ها با هدف مدیریت بهتر ردپای ابر خود و حصول اطمینان از عملکرد مناسب راه‌حل‌های فروشندگان، به دنبال تقویت ارتباطات بین قسمتهای مختلف نرم‌افزار هستند.
9. تفویض اختیار عملیات فناوری اطلاعات[11]: از آنجایی که بیشتر راه حل هایی فروشندگان ارائه می کنند که می توانند بر روی سرورهای خارجی میزبانی شوند، برخی از کسب و کارها ترجیح می دهند بخش هایی از عملیات فناوری اطلاعات خود را به اشخاص ثالث برون سپاری کنند. شرکتها می‌توانند به جای استخدام تیم‌های اختصاصی برای ساخت، مدیریت و نگهداری سیستم‌های خود، هزینه‌های عملیاتی خود را کاهش دهند و بر محصول یا خدمات اصلی تمرکز کنند. البته به منظور جلوگیری از بروز هرگونه خطری شرکتها باید مراقب داده ها و فناوری های حساس خود هنگام تصمیم گیری در مورد برون سپاری عملیات باشند.
دسته 3: انطباق و روندهای امنیتی[12]
امنیت فناوری اطلاعات و انطباق داده‌ها از نگرانی‌های اصلی هم کسب وکارها و هم مشتریان به شمار می رود. امروزه راه‌حل‌های ابری هم برای رفع این نوع نگرانی‌ها ارتقا یافته‌اند. فروشندگان در تلاش هستند پیشنهادات کنترلی- دفاعی عرضه کنند که خطر خطای انسانی را هنگام مدیریت داده های حساس کاهش می دهد.
10. پیچیدگی انطباق[13]: با شرکت‌هایی که داده‌های بیشتری از تعداد فزاینده‌ای از منابع جمع‌آوری می کنند و دولت ها که قوانینی در زمینه حفاظت از داده‌ها مثل؛ مقررات حفاظت از داده‌های عمومی (GDPR) و قانون حفظ حریم خصوصی مصرف‌کننده کالیفرنیا (CCPA)، وضع و تصویب می کنند انطباق به یک اولویت برای شرکتها تبدیل شده است. فضای ذخیره سازی ابری و برنامه های کاربردی، دسترسی به داده های تجاری را بهبود می بخشد، و از این طریق به شرکت ها کنترل بیشتری در نحوه مدیریت اطلاعات می دهد. امروزه، حاکمیت داده دغدغه اصلی سرمایه‌گذاری‌های فناوری اطلاعات می باشد، به‌ویژه هنگام اجرای راه‌حل‌هایی که داده‌های مالی حساس یا سایر اطلاعات شخصی مشتریان را مدیریت می‌کند.
11. امنیت ابری بهتر[14]: تهدیدات امنیتی فناوری اطلاعات در حال افزایش است. برای مثال، تعداد حملات جهانی باج‌افزار، که به موجب آن مجرمان سایبری داده‌های یک شرکت را می‌دزدند و آنها را تا زمانی که به آنها باج پرداخت می‌شود، گروگان نگه می‌دارند، تقریباً پنج برابر در سال 2020 افزایش یافته است. ارائه‌دهندگان پیشرو ابر از راه‌حل‌های خود با بهترین روشهای امنیتی فناوری اطلاعات، بسیاری از تهدیدات را کاهش می دهد.
12. [15]SASE: با دسترسی بیشتر کارکنان به خدمات و داده‌های خارج از شرکت‌هایشان، کسب وکارها در حال تجدیدنظر در رویکرد خود نسبت به مدیریت امنیت و ریسک هستند. SASE، اصطلاحی ابداع شده توسط گارتنر، یک رویکرد مبتنی بر ابر برای امنیت فناوری اطلاعات است که از ماهیت در حال تغییر کار پشتیبانی می کند. شرکت‌هایی با معماری SASE از خدمات امنیت شبکه مانند دروازه‌های امن، فایروال‌ها، دسترسی به شبکه بدون اعتماد و مواردی از این دست بهره می‌برند که همگی در فضای ابری مستقر هستند. این یک رویکرد قوی برای امنیت فناوری اطلاعات است که به کسب‌وکارها این امکان را می‌دهد، با امنیت کامل خدمات ابری جدید خود را با سرعت بالا ارائه کنند.
13. بازگردانی پس از بحران مبتنی بر ابر[16]: امروزه شرکتها بیشتری انتظار دارند بازگردانی پس از بحران را به ابر عمومی منتقل کنند. بازگردانی پس از بحران مبتنی بر ابر از داده‌های یک شرکت در یک سرور ابری خارجی پشتیبان می‌گیرد و عموماً از نظر هزینه و زمان کارآمدتر از روش سنتی است. علاوه بر این، کسب‌وکارها می‌توانند بدون نیاز به مقیاس‌سازی زیرساخت‌های IT خود، داده‌ها را به دلخواه از این سیستم‌های خارجی اضافه، تغییر و یا حذف کنند. معمولا سرورها و برنامه های کاربردی حیاتی، مانند پایگاه های داده بزرگ یا سیستم های ERP کسب و کارها، بازگردانی پس از بحران مبتنی بر ابر متکی هستند.
دسته 4: نوآوری و توسعه برنامه[17]
در حالی که شرکتها برای متمایز ساختن خود، نسبت به راه‌اندازی سریع محصولات و خدمات جدید تلاش می کنند، پلتفرم‌های مبتنی بر ابر هم با سرعتی بی‌سابقه برای پشتیبانی از نیازهای توسعه ای آنها در حال تکامل هستند. رایانش ابری مسیر ارائه امکانات جدید در توسعه برنامه‌ها (از محیط‌های برنامه‌نویسی هدفمند گرفته تا ذخیره‌سازی غیرمتمرکز داده)، را هموار کرده است.
14. کانتینرها و کوبرنتیزها[18]: کانتینرها با ارائه فضای اختصاصی و مبتنی بر ابر این امکان را به کسب و کارها می دهند که برنامه های جدید خود را ایجاد، آزمایش و به کار گیرند. این امر به توسعه دهندگان نیز این اجازه را می دهد تا روی جزئیات برنامه های خود تمرکز کنند و تیم های فناوری اطلاعات روی استقرار و مدیریت راه حل ها در حین توسعه تمرکز کنند و کل فرآیند را سریعتر و کارآمدتر کند. کوبرنتیزها یک راه حل هماهنگ سازی کانتینر منبع باز است که فرآیند استقرار و مدیریت برنامه های کاربردی توسعه یافته در کانتینرها را ساده می کند. علاوه بر مقیاس خودکار برنامه‌ها بر اساس تقاضای مشتری، این نرم‌افزار بر عملکرد سرویس‌های جدید نیز نظارت می‌کند تا کسب‌وکارها بتوانند به طور فعال به مسائل رسیدگی کنند.
15. محاسبات لبه[19]: این شکل از محاسبات ابری، پردازش داده ها (جمع آوری، ذخیره سازی و تجزیه و تحلیل) را به جای یک ابر متمرکز به منابع تولید کننده داده نزدیک می کند. این امر موجب کاهش تأخیر و تقویت استفاده از دستگاه های لبه می شود. محاسبات لبه نیروی پیشران دستگاه های هوشمند مانند گوشی، ساعت و خودروهای هوشمند، همچنین اتصال تمام داده های تولید شده توسط این فناوری ها می باشد. گارتنر پیش‌بینی می‌کند تا سال 2025، 75 درصد از داده‌های تولید شده توسط کسب‌وکارها خارج از یک ابر متمرکز ایجاد و پردازش می‌شوند.
16. ابر-بومی[20]: برنامه های کاربردی به کسب و کارها اجازه می دهد تا نرم افزارهای جدید را سریعتر از برنامه های ابری یکپارچه سنتی که روی یک هاب سخت افزاری یا نرم افزاری اجرا می شوند، بسازند و به مشتریان خود تحویل دهند. در عوض، برنامه‌های کاربردی بومی-ابر به‌عنوان شبکه‌ای از کانتینرها و ریزسرویس‌های توزیع‌شده ساخته می‌شوند. این امر امکان کار کردن همزمان روی فیچرهای جدید را می دهد که موجب افزایش سرعت نوآوری می شود.
دسته 5: مدل های عملیاتی مبتنی بر ابر[21]
رایانش ابری علاوه بر پشتیبانی از عملیات فناوری کارآمدتر، منجر به افزایش همکاری بین اعضا و کارکنان تیم‌ها، بخش‌ها و مناطق جغرافیایی شده است.
17. همکاری[22] کار از راه دور پدیده جدیدی نیست، اما اخیراً بسیار رایج شده است و ظهور پلتفرم‌های همکاری ابری این رویکرد را عملی‌تر کرده است. شبکه‌های امن، کنفرانس‌ها و بسترهای ارتباطی به یکی از ضروریات سازمان‌های مدرن تبدیل شده‌اند. با افزایش میزان انتخاب ارتباطات بلادرنگ از سوی کارمندان، پلتفرم‌های همکاری نیز پیشرفته‌تر می‌شوند. این پیشرفتها را می توان در به‌روزرسانیهای صفحات گسترده، نرم‌افزارهای مدیریت کار و ابزارهای مدل‌سازی انبار داده مشاهده کرد.
18. دسکتاپ ابری مجازی[23]: دسکتاپ ابری مجازی که به عنوان دسکتاپ به عنوان سرویس نیز شناخته می شود، کل سیستم عامل دسکتاپ و برنامه های کاربردی نرم افزاری را به عنوان یک سرویس مبتنی بر ابر مستقیماً به لپ تاپ، دسکتاپ یا دستگاه های دیگر تحویل می دهد. شرکتها فقط برای مدتی که کارکنانشان برای ورود به دستگاه‌هایشان سپری می‌کنند، پرداخت می‌کنند و نیازی به پرداخت هزینه برای ارتقای سخت‌افزار ندارند. دسکتاپهای ابری مجازی نیز می‌توانند فوراً مقیاس شوند، به این معنی که شرکتها همیشه مجوزها و دستگاه‌های مورد نیاز برای پشتیبانی از نیروی کار خود در اختیار دارند. طبق پیش‌بینی های انجام شده، بازار جهانی دسکتاپهای ابری مجازی تا سال 2023 به 10.2 میلیارد دلار برسد که از سال 2017 با نرخ رشد ترکیبی سالانه 16.5 درصدی رشد خواهد داشت.
19. هزینه‌های ابری[24]: هزینه‌های اولیه رایانش ابری بسیار کمتر از هزینه‌هایی است که با خرید و راه‌اندازی زیرساخت‌ها و سیستم‌های فناوری اطلاعات در محل انجام می‌شود. همین امر در مورد نیاز به نگهداری و ارتقاء سخت افزار و نرم افزار، همراه با هزینه کارکنانی که این وظایف را بر عهده دارند، صدق می کند. با این حال، این بدان معنا نیست که مهاجرت به ابر همیشه یک پیشنهاد ارزان است. اگر به درستی مدیریت نشود، ماهیت هزینه متغیر ابر ممکن است به طور بالقوه از بودجه فراتر رفته و کل هزینه ها را در دراز مدت افزایش دهد.
[1] Cloud Delivery Models
[2] Software-as-a-service
[3] Platform-as-a-service
[4] MultiCloud
[5] Private cloud
[6] Hybrid cloud
[7] Serverless
[8] Smarter Working with the Cloud
[9] Machine learning and artificial intelligence
[10] Automation
[11] Delegation of IT ops
[12] Compliance and Security Trends
[13] Complexity of compliance
[14] Better cloud security
[15] Secure Access Service Edge
[16] Cloud-based disaster
[17] Innovation and Application Development
[18] Containers and Kubernetes
[19] Edge computing
[20] Cloud native
[21]Cloud-Based Operating Models
[22] Collaboration
[23] Virtual cloud desktops
[24] Cloud costs
