"شاخص آلودگی تهران به 240 درجه رسید..."
داشتم تیتر های شبکه خبر را نگاه می کردم.
"تهران در محاصره رشته کوه های البرز، ریه های سالم به در نمی برد..."
"سعید جلیلی به احتمال گرانی بنزین، اعتراف کرد..."
" استانداری:ادارات و مدارس تهران از جمله دماوند و فیروزکوه تا سه روز آینده، تعطیل خواهد بود..."
رفتم ویرگول را هم ببینم.
"ریه های سوسک ها پر از دود شد."
تلوزیون را خاموش کردم.اعصابم خرد شده بود.
به لطف بعضی ها، اکسیژنی در شهر نمانده که بتوانیم نفس راحتی بکشیم.یاد ده سال پیشم افتادم. لااقل آن موقع می توانستیم نفس بکشیم. ولی الان، عملاً باید ماسک اکسیژن با خودمان می بردیم.
به تهران چشم دوختم، حتی برج میلاد هم محو شده بود.
خسته بودم، سرم داشت گیج می رفت. خودم را گول زدم که این یکی از نشانه های آلودگی است.
که نوری چشمم را زد. یک نفر را با لباس سفید و داس دیدم...
بی نام و نشان
