اگرچه تحقیقات شواهد فراوانی برای بهبودهای ناشی از تایچی درفیزیولوژیکی ارائه کرده ، ,ولی اطلاعات کمی در مورد پیوندهای احتمالی ساختار مغز با تمرین تایچی وجود دارد.
سیستم حرکتی بخشی از سیستم عصبی مرکزی است که با حرکت درگیر است و به سه بخش تقسیم می شود. بخش اول مربوط به عکس العمل است. بخش دوم بخش شناخت، دانسته هاست اینکه مثلا یه خوراکی خوشمزه هست یانه. بخش مرکزی به مربوط به شکل گرفتن عادت می باشد.
به گفته پروفسور لوسی براون هنگامی که تمرین تای چی می کنیم و تکرار می کنیم عادت شروع می شود. همه این سه سیستم با هم همکاری می کنند تا به یک عادت تبدیل شود و بد از مدتی دوپامین ترشح می شود.
نورونهای آینه ای سلولهای مغزی هستند که در بین سلولهای معمولی قرار دارند (به عنوان مثال سلولهای فرمان حرکتی که منجر به انجام نوعی از اعمال جسمی یا نورونهای سینگولیت قدامی که باعث ایجاد احساس درد می شوند).نورون های آینه ای که در قشر مغز هستند و زمانی که ما یکی از حرکات تای چی را انجام می دهیم حرکت می کنند. بنابراین هر چه بیشتر حرکت کنیم بیشتر این نورون ها را فعال می کنیم. اعتقاد بر این است که سلولهای عصبی آینه ای آجرهای همدلی هستند. آنها به ما کمک می کنند تا با دیگران ارتباط برقرار کنیم و بفهمیم دیگران در سطح شناختی چه احساسی دارند.
