از کودکی تصور روشنی از واژه مادری نداشته است.اشتباه برداشت نکن..در خانواده ای متولد شده که اسباب و وسایل آسایش و رفاهش فراهم بوده و همواره سایه پدر و مادر بالای سرش بوده است.
اما همانند خیلی از همجنس های خود نیست.عروسک های دخترانه زیادی داشته که اکنون برخی از آنها به خواهرزاده ها و برادرزاده هایش به ارث رسیده است!
با اجاق گاز وقابلمه های کائوچویی اش عشق می کرد و با همشیره ای که از خودش بزرگتر بود در آن سالها بازی می کرد.
مادرش،بر خلاف تفکر دخترش که فکر می کند گاهی به او خیلی در مسائل زندگی و درس و تحصیل سخت می گرفته،اعتقاد دارد به او بالاتر از گل نگفته است.
صحبت کردن از زندگی گذشته او بی پایان و مفصل است و در حوصله این متن نمی گنجد.اینک که چند سالی می شود که ازدواج کرده و تحصیلات ارشدش را به پایان برده،بیش از گذشته به بچه فکر می کند.دختر بهاری 7 ماه و 6 روز است که 30 ساله شده است.
به اول صحبت هایمان برگردیم.گفتم در کودکی تصور روشنی از مادری نداشته است.نداشته چون،از کودکی مثل بچه های دیگر نمی گفته که دلم می خواهد بزرگ بشوم و بچه دار بشوم و یا عروسک هایش را به چشم بچه های خودش نمی دیده است.بلکه آنها را به مثابه دوستانی زیبا و دوست داشتنی درک می کرده است.چرا این احساسات مادرانه زیاد در او نجوشیده و یا چرا با دیدن بچه های دوست و غریبه،دلش غش و ضعف نمی رفته ؟
احتمالا بر این اندیشه اید که او اهداف بلندمرتبه شغلی و تحصیلی زیادی برای خودش متصور بوده ؟یا اینکه شاغل است و فرصت فکر کردن به این هدیه گران بها را ندارد؟
نه.راستش او شاغل هم نیست…ولی خانه داری است که تحصیلات عالیه دارد و مثل خیلی های دیگر مدرکش دارد در کنج اتاق خاک می خورد.صحبت در مورد شغل بماند برای بعد.شاید اشتباه گمان کند،اما غریزه مادری خیلی زیاد در او پر رنگ نبوده است.
آیا او از نظر سلامت روان دچار مشکل است؟این سوال کمی ناعادلانه به نظر می آید.او یک زندگی نرمال دارد.او فقط بچه آخر و اصطلاحا ته تغاری است.بعضی ها می گویند بچه آخر معمولا زیاد فرزند دوست ندارد.این عقیده منسوب به دکتر فرهنگ هلاکویی است.
ولی با همه این احوالات،او نسبت به برادرزاده ها و به ویژه خواهرزاده هایش کشش و علاقه وافری حس می کند.
اگر او زیاد دلش برای بچه های کوچک غنج نمی رود،پس چرا دو سال و اندی است که در خلوت خود وقتی به این موضوع فکر می کند یا فیلمی را می بیند که بچه کوچک بانمکی در آن است،حسی را پیدا می کند که گویی در حال خوردن قند و عسل است؟
او هنوز هم تکلیفش با خودش روشن نیست.اما شنیده که یکی از بهترین سنین برای فرزند دار شدن در اروپا و غرب،30 سالگی به بعد است.
پی نوشت:این جستار بعدا کامل تر می شود...
