باتری لیتیوم پلیمر (Li-Po) یک باتری قابل شارژ است که در آن الکترولیت پلیمری به عنوان جایگزینی برای الکترولیت مایع استفاده شده است. تکنیک های ساختمانی مورد استفاده برای باتری های لیتیوم پلیمر همچنین امکان ساخت آنها را به اشکال مختلف فراهم می کند و این برای تولیدکنندگان تلفن همراه و لپ تاپ که ممکن است برای قرار دادن در تجهیزات کاملاً بسته بندی شده خود به باتری های شکل عجیب و غریب نیاز داشته باشند بسیار جذاب است .
سلول‌های لیتیوم- پلیمر مزیت‌های جالب‌توجهی برای تولیدکنندگان دارند. با استفاده از این سلول‌ها می‌توان باتری‌ها را در تقریباً هر شکل دلخواهی تولید کرد. برای مثال، به دلیل فضای کم و محدودیت وزن برای تلفن‌های همراه و لپ‌تاپ‌ها در این محصولات از سلول‌های لیتیوم- پلیمر استفاده می‌شود. همچنین، این سلول‌ها نرخ تخلیه درونی پایینی، در حدود ۵٪ در هرماه، دارند. نکته ای که باید مورد توجه قرار گیرد اثر حافظه است که به از دست دادن ظرفیت باتری به دلیل چرخه های تخلیه جزئی اشاره دارد. باتری های لیتیوم یونی از تأثیرات حافظه رنج نمی برند. این باتری ها به گونه ای طراحی شده اند که بدون نیاز به تخلیه، بطور کامل شارژ شوند.
در صورت عدم استفاده این باتری ها به آرامی تخلیه می شوند. میزان تخلیه انرژی در باتری لیتیوم پلیمر تقریبا ۵ درصد در هر ماه است. در مقابل در باتری های هیدرید فلز نیکل (ni-mh) معمولاً ۳۰ درصد در هر ماه و برای باتری های نیکل کادمیوم(ni-cd) 10 درصد در هر ماه است. این تخلیه انرژی همچنین بسته به دمای محیط ذخیره سازی و مارک سلول های مورد استفاده متفاوت است، اما به طور کلی باتری های لیتیومی در حفظ شارژ خود بسیار خوب عمل می کنند.
باتری لیتیوم- پلیمر صرف نظر از تکنولوژی برتر، معایبی نیز دارد. این باتری ها می توانند بیش از حد گرم شوند، بنابراین در ولتاژهای بالا خراب می شوند. این مشکل می تواند منجر به سوختگی و فرار حرارتی شدید شود. بنابراین ممکن است این باتری های باعث ایجاد آتش سوزی شوند. تولید باتری های لیتیوم پلیمری پرهزینه است و حدود ۴۰ درصد هزینه بیشتری از ساخت باتری نیکل-کادمیوم دارد.
جهت خرید این کالا به اینجا مراجعه بفرمایید.
این باتری بدون برد محافظ ارائه می شود.
