باورم کن

باورم کن

حتی زمانی که غرش رعد و توفان آغاز می شود .

من همچون درخت در برابر باد محکم خواهم ایستاد .

هیچ چیز نمی تواند این کوه را حرکت دهد .

یا مسیر مرا تغییر دهد .

من از آسمان سقوط می کنم و همیشه تنها هستم .

شجاعتی که درون من جاریست به سقوط من خاتمه می دهد .

با وجود روشنایی درونم هیچ چیز تیره و تار نخواهد شد .

اما اگر ادامه بدهم .

نه تنها امروز که همیشه ، غیر ممکن وجود نخواهد داشت .

زیرا چیزی را باور دارم .

زیرا چیزی را باور دارم .

تا آن زمان که نفس می کشم.

برای آنچه می توانم آرزو کنم محدودیتی وجود ندارد .

زیرا چیزی را باور دارم .

وظیفه ام ادامه ی صعود است .

اگر باور داشته باشم هیچ چیز نمی تواند مانع من شود .

و من خود را باور دارم .

حتی زمانی که دنیا می خواهد مرا در هم بکوبد .

به من میگویی که نمیتوانم ...تلاش میکنی که مرا بازگردانی.

من به آنان اجازه نمیدهم آتش اشتیاق مرا خاموش کنند .

اما اگر ادامه دهم .

نه تنها امروز که همیشه ، غیر ممکن وجود نخواهد داشت .

زیرا چیزی را باور دارم .

تا آن زمان که نفس می کشم .

برای آنچه میتوانم آرزو کنم محدودیتی وجود ندارد.

زیرا چیزی را باور دارم.

وظیفه ام ادامه ی صعود است.

اگر باور داشته باشم هیچ چیز نمی‌تواند. مانع من شود .

و من خود را باور دارم.

من میتوانم همه ی آنچه گفتم را انجام دهم ، همه ی درها را باز کنم .

تبدیل غیر ممکن به حقیقت .

تو میبینی که من میتوانم همه ی آنچه گفتم و بیشتر از آن انجام دهم.

بر این باورم تا زمانی که نفس میکشم .

برای آنچه می توانم آرزو کنم محدودیتی وجود ندارد.

باور دارم وظیفه ام ادامه ی صعود است.

اگر باور داشته باشم هیچ چیز نمی تواند مانع من شود و من خود را باور دارم.