طالبان افغانستان دوباره ظهور کرد و با اغاز یک حکومت مستبد هنرمندان این کشور دوباره به حاشیه کشانده شدند. خواننده‌ها، آهنگسازان و بازیگران قشری هستند که این گروهک تروریستی دشمن جانشان است. حالا با به حکومت رسیدن طالبان باید ببینیم آینده این قشر فرهیخته در این گوشه دنیا چه می‌شود.
موسیقی، نواختن ساز رباب و خوانندن اشعار محلی شاید پیش پا افتاده‌ترین خواسته هنرمندان افغانستان باشد، ولی همین هم از آنها دریغ شده است. با روی کار امدن طالبان خوانندگی حرام و اجرای موسیقی ممنوع اعلام شد. موزیسین‌های افغان تا پیش از این در عروسی‌ها و اجراهای محلی نقش مهمی داشتند، ولی حالا گویی که نامرئی شده حذف می‌شوند. از خوانندگی بانوان که دیگر حرفی نباید به میان باشد، چرا که جرمی نابخشودنی است! حالا با افغانستانی ساکت و بدون موسیقی طرف هستیم که دیگر هیچ صدای دلنوازی از آن به گوش نمی‌رسد.
طی هفته های اخیر مجله لس آنجلس تایمز مقاله‌ای ارائه کرده که در آن با چند تن از آهنگسازان افغانی مصاحبه شده است. آنها که دستی و توانا در ساختن ساز دارند، حالا ترسیده از آینده‌شان رو به جلو می‌روند. در این مقاله از آرزوها، دردها، خواسته ها و حتی گذشته دردناک خواننده‌ها و اهنگسازان افغان صحبت به میان آمده که شاید برای هر هنر دوستی دردناک و تامل برانگیز باشد.
عزت الله نعمت و رامین ساقی زاده تنها ۲ تن از موسیقی دان‌های افغانی‌اند که با این مجله همراه شده و از دنیای خود سخن گفته‌اند. ترس از آینده‌ای مبهم، بیکاری، تهدید، محدودیت و حتی مرگ عزیزان چیزی است که این افراد را تحت تاثیر خود قرار داده است. ولی با این وجود دست از تلاش برنمی‌دارند. حتی در زمان انجام مصاحبه نیز کار ساخت ساز رباب را متوقف نمی‌کنند و پای علاقه‌شان ایستاده‌اند!
ما در وب سایت کاسپین پرس به ترجمه و ارائه این مقاله خواندنی پرداخته‌ایم. مقاله‌ای که شاید برایتان جالب باشد و با مطالعه آن لحظاتی چند در ذهنتان راهی افغانستان مظلوم شوید. آینده هنرمندان افغانی هر چه که باشد فکر نمی‌کنیم از این سیاه‌تر شود! به قول رامین ساقی زاده شاید مهاجرت و دور شدن از وطن و اقوام سخت باشد ولی از دست دادن هویت بدتر است!
در بالا لینک مقاله ترجمه شده در اختیارتان قرار می‌گیرد، به امید اینکه حرف دل هنرمندان افغان به گوش دنیا برسد.
