یکی از متنوع ترین و مورد توجه ترین بخش های مجموعه الیاهو گالری ، جاعودی های چوبی و به طور کلی عود سوز ها هستند . جاعودی ها از تنوع بیشماری برخوردارند .
در این بخش به بررسی تنوع جاعودی ها ،چگونگی نظافت و همین طور متریال های ساختاری جاعودی های چوبی میپردازیم.جاعودی ها ساخته و پرداخته کشور های مختلف هستند و در جایگاه های مختلف مورد استفاده قرار میگیرند.
برای شناخت بهتر جاعودی ها ، میبایست ابتدا به بررسی تاریخچه عود بپردازیم . در کتابهای لغت از عود به عنوان شاخه باریک و درازی یاد می شده است که از درختی خاص جدا میشد و یا روی آن از مواد ی همچون سمغ و .. پوشانده میشده است. آن را میسوزاندند و در اثر سوزاندن آن بوی مطبوعی از آن خارج میشده است.
این عمل ابتدا در آسیای شرقی در معابد و مکان های مقدس هند و چین رواج یافت . پیروان مکتب بودیسم عود را برایدور کردن ارواح بد و ناپاک استفاده میکردند . در طب آبوراودا عود را دود معجزه گر مینامیدند. درست کردن آن یک هنر مذهبی بود . علاوه بر هندو ها ، بودائیان و چینی ها این فرایند در مراسم شبتو در ژاپن نیز مورد به مرور زمان وارد شد.
در گذر زمان این مراسم به دیگر مناطق جهان نیز راه یافت ولی نه به عنوان بخشی از مراسم مذهبی ، در یونان در اوایل قرن 8 قبل از میلاد مسیح از عود به عنوان خوش بوکننده محیط استفاده میکردند .
ایرانیان نیز از دیرباز با ورود عود و استفاده از آن خو گرفته از آن برای خوش بوکردن محافل و بقعه های متبرکه استفاده مینمودند .
عود ها در صورتی که در حالت روشن روی زمین قرار میگرفتند . در این حالت یا خاموش میشدند و یا فضای روی آن را آسیب میزدند. همین طور خاکستر باقی مانده از عود نظافت محیط را برهم میزد .
پس از ورود عود و استفاده آن در اقصی نقاط جهان به مرور لزوم ساخت جاعودی شکل گرفت. تا نه تنها عود ها در مجاورت باد خاموش نشوند بلکه جایی را هم نسوزانند.
