از سال 1985، هر محصولی که در اتحادیه اروپا فروخته می شود باید دارای گواهی نامه CE باشد. CE مخفف Conformité Européenne است که به معنای «تطابق با قوانین اروپا» است.
به عبارت دیگر، الزامات دستورالعمل های اتحادیه اروپا یا مقررات اتحادیه اروپا را برآورده می کند که محصول را برای فروش در سراسر اتحادیه اروپا واجد شرایط می کند. هر یک از کشورهای عضو اتحادیه اروپا قوانین و مقررات مربوط به بازرگانی خود را دارند. این تفاوت های حوزه قضایی، بازاریابی محصولات خود را در هر یک از کشورها برای تولیدکنندگان به چالش می کشد.
الزامات CE
الزامات نشان CE ممکن است بر 50٪ کالاهایی که در حال حاضر از ایالات متحده به اتحادیه اروپا EU) ) صادر می شود، تأثیر بگذارد. برخی از محصولات فقط به یک فرآیند خوداظهاری نیاز دارند که به سازنده اجازه می دهد محصولات خود را آزمایش کند و از کنترل کیفیت تولید کارخانه برای برآورده کردن الزامات انطباق استفاده کند.
یک دستورالعمل یک قانون صادر شده توسط اتحادیه اروپا را توصیف می کند که کشورهای عضو را ملزم می کند نتیجه خاصی را به دست آورند. دستورالعمل ها به کشورهای عضو، نحوه دستیابی به این نتیجه را دیکته نمی کنند. در مقایسه، مقررات خود اجرایی هستند که نیازی به اقدامات اجرایی ندارد. به طور معمول، دستورالعمل ها برای تصویب مقررات، آزادی عمل ارائه می دهند. بسته به موضوع، قانونگذاران دستورالعمل هایی را با استفاده از مجموعه ای از رویه ها و مانورهای قانونی برای دستیابی به نتیجه مطلوب اتخاذ می کنند.
فرآیند صدور دستورالعمل جدید با تدوین دستورالعمل پیشنهادی توسط سازمان تجاری، کمیسیون اروپا و کمیسیون مشاوره آغاز می شود. شورای وزیران اروپا تصمیم می گیرد که آیا این دستورالعمل را تصویب کند یا خیر. اگر وزارتخانه تصمیم بگیرد که اصلاحیه را نهایی کند، کشورهای عضو این مسئولیت را دارند که الزامات جدید در دستورالعمل را ظرف دو سال در قوانین ملی خود الحاق کنند.
دوره بین دستورالعمل پیشنهادی و تصویب، مرحله انتقالی نامیده می شود. در این دوره، کشورهای عضو ممکن است قوانین ملی را تغییر داده یا وضع کنند تا از قوانین تکراری و متناقض جلوگیری کنند و قوانین ملی نمی توانند سختگیرانه تر باشند. این بخشنامه پس از پایان دوره انتقالی لازم الاجرا می شود.
دستورالعمل ها راهنمایی برای معیارهای اساسی مربوط به سلامت، ایمنی و محیط زیست و حمایت از مصرف کننده برای تجارت محصولات در منطقه اقتصادی اروپا (EEA) ارائه می دهند. دستورالعمل ها نقطه شروعی را ارائه می دهند. هنگامی که تولید کنندگان استانداردهای هماهنگ را برای محصول خود اعمال می کنند، حتی زمانی که اجباری نیست، آنها به تعدادی مزیت پی می برند:
· استفاده از بهترین شیوه ها برای ایمنی در رابطه با محصول.
· بخشنامه ها را ملموس می کند.
· با اجرای الزامات دستورالعمل ها به یک پیش فرض انطباق دست می یابد.
تلفیق الزامات دستورالعمل در محصول همچنین به شرکت ها اجازه می دهد تا حداکثر بار اثبات قانونی را داشته باشند.
علامت گذاری CE معمولاً شامل الزامات زیر است:
تجزیه و تحلیل ریسک را برای محصول انجام دهید. این فرآیند وجود هر گونه خطر را برای افراد، حیوانات، کالاها یا محیط زیست تعیین می کند. همچنین شامل تعیین راه‌حل‌هایی است که سازنده محصول می‌تواند برای به حداقل رساندن ریسک و مطابقت با قانون مناسب اعمال کند.
· یک کتابچه راهنمای دستورالعمل به زبان کاربر ارائه دهید. دفترچه راهنما باید هدف مورد نظر محصول و هرگونه ممنوعیت و هشدار را بیان کند. همچنین باید حاوی دستورالعمل هایی برای کنترل و نگهداری ساده باشد.
· اعلامیه انطباق اتحادیه اروپا را پیش نویس و امضا کنید. سازنده یا واردکننده برای EEA اعلامیه ای ارائه می دهد که محصول دستورالعمل ها یا مقررات و استانداردهای خاص را رعایت می کند.
· مستندات فنی را آماده کنید. این روش شامل ادغام اسناد ذکر شده در بالا و همچنین هر گونه داده طراحی، نقشه ها، محاسبات و گزارش های آزمایشی است. مستندات فنی نشان می دهد که محصول دارای الزامات اساسی است که در دستورالعمل(های) قابل اجرا بیان شده است.
· همان الزامات را برای محصولات وارداتی به بازار منطقه اقتصادی اروپا رعایت کنید. فروشندگان و سایر طرف‌ها نیز باید از بخش‌های دستورالعمل‌های مربوط به آنها، از جمله طراحان، توزیع‌کنندگان، خرده‌فروشان، تامین‌کنندگان، کارفرمایان و کاربران پیروی کنند.
· با همکاری کمیسیون اروپا، مقامات دولتی در کشورهای عضو اتحادیه اروپا مسئولیت نظارت بر فرآیند علامت گذاری CE را دارند.
چه نوع محصولاتی به علامت CE نیاز دارند؟
حتی با وجود همه دستورالعمل‌ها و مقررات موجود، تولیدکنندگان فهرست یا نام‌گذاری قطعی، از محصول ندارند که بتوانند به آن تکیه کنند تا نشان دهند بر روی کدام محصولات، نشان‌گذاری CE اعمال می‌شود. با این وجود، علامت CE مربوط به محصولاتی است که در خدمت یا برای فروش در بازار ، در منطقه اقتصادی اروپا قرار می گیرند.
برای اطلاع از اینکه آیا یک محصول نیاز به تایید CE دارد، مدیریت باید در مورد کشورهایی که محصولات خود را در آن قرار می دهند تصمیم بگیرد و تعیین کند که چه دستورالعملهایی بر محصولات تاثیر می گذارد.
مزایا و معایب علامت گذاری CE چیست؟
دلیل شماره یک شما باید علامت CE را روی محصول خود داشته باشید، این امر به توانایی دسترسی به EEA مربوط می شود. هنگامی که دستورالعمل های محصول اروپایی در مورد کالاهای شما اعمال می شود و می خواهید به آن بازار خاص دسترسی داشته باشید، باید علامت اجباری CE را برای تسهیل قرار دادن موفق محصولات دریافت کنید. هنگامی که علامت CE را ایمن کردید، فقط باید با یک سری قوانین و مقررات مقابله کنید تا با طراحی و ساخت محصول خود برای کل بازار اتحادیه اروپا مطابقت داشته باشید.
علامت CE نیاز شما را به نگرانی در مورد مقررات قضایی رقبای متعدد، که محصولات شما را پوشش می دهد، از بین می برد. علاوه بر این، سطح دیگری از ایمنی را برای مصرف کنندگان و سایر کاربران نهایی اضافه می کنید که خسارت و حق بیمه را کاهش می دهد.
گاهی اوقات ممکن است دستورالعمل ها از قوانین و مقررات موجود کشورهای عضو فراتر رود. در برخی موارد، برای ادامه فعالیت یا ورود به بازار منطقه اقتصادی اروپا، باید طراحی یا فرآیند تولید را تغییر دهید.
بسته به تغییرات، ممکن است هزینه های اضافی برای دریافت گواهی محصول و انجام هر گونه آزمایش مورد نیاز متحمل شوید. شما باید دستورالعمل ها و تفاوت های ظریف اجرای الزامات را درک کنید. بسیاری از کسب‌وکارها این جنبه را گیج‌کننده می‌دانند، زیرا دستورالعمل‌ها دستخوش تغییرات مداوم هستند و اغلب در معرض تفسیر هستند.
فرآیند علامت گذاری CE چیست؟
قرار دادن علامت CE بر روی یک محصول به این معنی است که سازنده اعلام می کند که محصول با الزامات اساسی مندرج در تمام دستورالعمل های مربوط به محصول مطابقت دارد. علامت CE به مرجع مربوطه نشان می دهد که محصول دارای شرایط قانونی برای فروش در کشور عضو است. علامت CE نشان دهنده تنها نماد انطباق با این الزامات است.
اگرچه ممکن است یک محصول دارای علامت‌های اضافی باشد، اما وزن آنها به اندازه علامت CE نیست. علامت‌های دیگر نمی‌توانند باعث اشتباه شدن علامت CE شوند و نباید در خوانایی و دید علامت CE اختلال ایجاد کنند.
الزامات علامت CE در دستورالعمل ها و همچنین برای محصولات مختلف تحت پوشش یک دستورالعمل متفاوت هستند. به عنوان مثال، برای برخی از محصولات، دستورالعمل ممکن است نیاز به یک پرونده فنی داشته باشد، در حالی که سایر محصولات ممکن است از سازنده بخواهند که مورد را برای آزمایش مکرر ارسال کند، که یک طرف مستقل باید آن را تکمیل کند. ارزیابی سیستم و فایل فنی ممکن است برای برخی از محصولات در طول آزمایش شخص ثالث اجباری باشد، اما ادعای تایید نشده سازنده ممکن است برای محصولات دیگر کافی باشد.
شرکت یا شخصی که محصولات را در محدوده EEA به بازار می آورد، مسئولیت رعایت دستورالعمل ها و نشان CE را بر عهده دارد و ممکن است شامل اشخاص زیر باشد:
سازنده – برای سازندگان مستقر در منطقه اقتصادی اروپا، شرکت تعهد کاملی برای نشان CE دارد. این سطح از مسئولیت همچنین شامل یک واردکننده یا تولیدکننده در نمایندگی تام الاختیار محصولات یا کالاهای شرکت‌های واقع در خارج از مرزهای منطقه اقتصادی اروپا می‌شود.
نماینده تام الاختیار انجمن - این شخص توسط سازنده منصوب می شود و مسئولیت وظایف خاصی مانند امضای اعلامیه انطباق EC یا الصاق نام و آدرس بر روی پلاک شناسایی را بر عهده می گیرد. در این مثال، واردکننده مجوز را به گونه ای فرض می کند که گویی سازنده است.
واردکننده محصولات – این شخص یا شرکت مسئولیت کامل قرار دادن علامت CE برای محصولات خارج از منطقه اقتصادی اروپا را بر عهده دارد، حتی اگر مجوز مستقیم از سازنده نداشته باشد.
شرکت بازرگانی مسئولیت کامل علامت CE را در صورتی که دارای تعاریف زیر از یک سازنده باشد، دارد:
· محصول را مونتاژ می کند.
· محصول را اصلاح یا گسترش می دهد که منجر به تغییر در ایمنی می شود.
· محصول را از یک کشور غیر منطقه اقتصادی اروپا وارد می کند.
· محصول را با نام یا لیبل خصوصی به فروش می رساند.
هنگام فروش محصول تحت برچسب خصوصی، فروشنده باید داده های مورد نیاز را روی محصول اعمال کند، اعلامیه انطباق EC خود را بنویسد و اطلاعات شخصی را در دفترچه راهنمای کاربر تغییر دهد. با این حال، مفهوم اولیه باید حاوی داده های تامین کننده باشد.
