رسالت اصلی طراحی و برنامه ریزی شهری یا به عبارت دیگر توسعه شهری تسهیل و فراهم آوردن محیطی پرنشاط و نشاط آور برای شهروندان و ساکنان است. تحقق این هدف منوط به قوانین و مقررات، ضوابط و دستورالعمل های کارآمد و منعطف برای اعمال آنها برای برنامه ریزی‌های کوتاه مدت، میان مدت و بلند مدت در کشور است. یکی از مهم‌ترین ضوابط برای برنامه ریزی شهری مربوط به ضوابط شهرسازی است که در این مقاله به آن خواهیم پرداخت.
در این بخش میخواهیم برخی از مهم‌ترین ضوابط شهرسازی را خدمت شما مخاطب گرامی توضیح دهیم. این ضوابط عبارتند از:
تراکم، تعداد واحدهای توسعه یافته در یک منطقه خاص از زمین است. برای مثال، تراکم مسکونی معمولاً با واحدهای مسکونی در هر هکتار (du/ac) اندازه‌گیری میشود. تراکم توسط کدهای منطقه بندی تعیین می شود و می تواند یک موضوع بسیار مهم در بحث‌های برنامه ریزی و توسعه در سطح شهری باشد.
اصطلاح عقب نشینی یعنی یک خانه یا سازه باید چقدر از خطوطی که شهرداری تعیین میکند، جلوتر و عقب‌تر باشد. گاهی اوقات ممکن است امکان عقب نشینی وجود نداشته باشد، در این صورت شما باید هزینه این خسارت را به شهرداری بپردازید. عقب نشینی ساختمان زمانی اتفاق می افتد که شهرداری بخواهد در معابر شهری تغییراتی را ایجاد کند.
فرض کنید ساختمانی دو طبقه دارید و برای جبران کمبود فضا یا سود بیشتر تصمیم می‌گیرید یک طبقه دیگر روی ساختمان خود بسازید. شاید هم شما به عنوان سازنده یا مالک ساختمان، به جای 5 طبقه که مجاز به ساخت هستید برای 4 طبقه اقدام کرده‌اید. بعد از مدتی، چه ساختمان آماده شده باشد و چه در حال ساخت باشد به فکر اضافه کردن آن یک طبقه افتادید. به این کار یعنی ساخت طبقه اضافی روی ساختمان، اضافه اشکوب میگویند. پروانه اضافه اشکوب به مجوزی میگویند که برای ساخت 1 طبقه بیشتر روی ساختمان صادر میشود. البته صدور آن دارای شرایط خاصی است.
هنگامی که خط آسمان یک شهر را در نظر می گیریم، اولین سوالی که پرسیده می شود این است که اصلاً چرا این موضوع اهمیت دارد؟ خط آسمان به آخرین خط اتصال بنا با آسمان یا خط تراز بنا با خط افق گفته میشود.
خط افق یک شهر، بخشی ذاتی از هویت آن و هویت همه افراد ساکن در آن مکان را تشکیل می دهد. اگر مردم به خط آسمان و شهر خود به عنوان یک کل افتخار کنند، به احتمال زیاد در ساخت و سازها از آن مراقبت و نگهداری می شود. شهرداری از تأثیرات - چه مثبت و چه منفی - که تغییر یک خط آسمان می‌تواند بر تصویر عمومی شهر بگذارد، حساس هستند.
منطقه مفید، اغلب به عنوان منطقه قابل استفاده خالص شناخته می شود. طبق قانون تنظیم و توسعه املاک و مستغلات زیربنای مفید به عنوان مساحت خالص کف که در یک آپارتمان قابل استفاده است، به استثنای مساحت پوشش داده شده توسط دیوارهای خارجی، تعریف شده است.
قسمت‌هایی از خانه یا آپارتمان که زیربنای مفید هستند شامل: اتاق خواب، اتاق نشیمن، آشپزخانه، حمام، سرویس بهداشتی می شود. زیربنای غیر مفید هم، فضای اشغال شده توسط دیوارهای خارجی، قسمت‌های مشترک، آسانسور، راهرو و غیره را شامل می شود. راه‌های زیادی وجود دارد که فروشنده یا سازنده، یا هر کسی که ملکی را خریداری می‌کنید، می‌تواند اندازه زیربنای مفید و غیر مفید خانه مورد نظر شما را بیان کند. درک این مفهوم هنگام خرید خانه بسیار مهم می شود.
منبع: https://maskanlashgari.ir/post/urban-planning-rules
