در زمانی که بسیاری از مسلمانان در آسایش و رفاه بهسر میبرند، این غزه است که حتی از آب آشامیدنی محروم است. در حالیکه مسلمانانِ مرفه دین خود را به فراموشی سپردهاند، غزه در دل آوارگی و زیر باران بمبهای دشمن، با لبخند لبیکگوی خداست و با ذکر و یاد الهی زندگی میکند.
قدرت حقیقی در دستان آنهاست؛ آنهاییکه دین را تا آخرین نفس نگه داشتهاند و برای بقای آن میجنگند. انسان وقتی صحنههایی از استقامت و ایثار مردم غزه را میبیند، به غیرت اسلامیشان غبطه میخورد. پدری که با چشمان خود تکهتکه شدن فرزندش را میبیند، اما لب به شکایت نمیگشاید و با لبخند میگوید: «حسبنا الله ونعم الوکیل»؛ این یعنی شجاعت، یعنی ایمان، یعنی غیرت.
نباید به خودمان مغرور باشیم؛ باید غیرت و استقامت را از آنان بیاموزیم. ادهم شرقاوی در جایی نوشته بود: «روزی همسرم گفت: بیا تعدادی از کودکان غزه را به خانهمان بیاوریم و تربیتشان کنیم. به او گفتم: نه، ما باید فرزندان خودمان را به غزه ببریم تا تربیت شوند و غیرت را از کودکان آنجا بیاموزند.»
غزه، برای ما مدرسهایست پر از درس صبر، مقاومت، ایثار و شجاعت؛ اما چه سود اگر گوشی برای شنیدن و دلی برای درک نباشد؟
سلام بر تو ای غزه مظلوم! سلام و سلامتی خداوند بر تو باد، ای شکستخورده در ظاهر، ولی استوار در ایمان و غیرت.
✍️ عبدالسلام ناصح اصح
