گاهی واقعا نمیتوانم خودم را زمین را و انسان ها را درک کنم
می‌دانیم قرار است روزی نابود شویم اما باز هم برای جنگیدن برای زندگی ادامه می‌دهیم بازم ظلم میکنیم باز هم خشونت به خرج می‌دهیم دل می‌شکنیم می‌گذاریم دلمان شکسته شود
اجازه‌ی هرکاری را به هرکسی که اطرافمان است می‌دهیم اما بعد از کارهایش عصبانی می‌شویم
حتی نمی‌دانیم چرا و به چه دلیل؟
گاهی بهترین راه برای درک کردن ادم‌ها فاصله گرفتن است اما باید قبول کرد این فاصله گرفتن‌هاست که مویی را که انسان را به هم وصل کرده‌است پاره می‌کند
