رمان پاچینکو نوشته‌ی مین جین لی، نویسنده‌ی کره‌ای آمریکایی است که اولین بار در سال ۲۰۱۷ منتشر شد. این رمان، وضعیت کره و بیشتر ژاپن را در قرن بیستم به تصویر می‌کشد. سریالی به همین نام نیز از این داستان ساخته شده‌است. دلیل اصلی من برای خواندن این کتاب، علاوه بر علاقه به رمان‌های تاریخی و دراماتیک، آشنایی بیشتر با کشورهای آسیایی است. پیشتر از آن که قصد شرکت در چالش کتابخوانی طاقچه را داشته باشم، این کتاب در لیست انتظار من قرار داشت.
داستان از آن جا شروع می‌شود که خانواده‌ای فقیر در کره پسر معلولی را به دنیا می‌آورند. اما این پسر در آینده به همسر و پدری فوق‌العاده تبدیل می‌شود. تنها دختر و فرزند وی، سونجا نام دارد. داستان با روایت زندگی سونجای نوجوان و دلدادگی او به مردی میانسال و پرنفوذ به نام کوح هانسو ادامه می‌یابد. اتفاقاتی در طی سال‌ها رخ می‌دهد و زندگی سونجا و خانواده‌اش را دگرگون می‌کند.
آن چه رمان پاچینکو را برای من لذت‌بخش کرد، صبوری و استقامت سونجا در تمام حوادث و رخدادها بود. همچنین برای من که زیاد با تاریخ و فرهنگ کره و ژاپن در طول جنگ جهانی آشنا نبودم، خواندن رمان پاچینکو تجربه‌ای متفاوت بود.
در خلال رمان پاچینکو شما با تبعیض نژادی زیادی در سال‌های دور ژاپن و کره رو به رو خواهید شد. چیزی که مایه‌ی حیرت من بود.
"در سئول، افرادی مانند من را با لفظ «حرام زاده ی ژاپنی» خطاب می کنند و وقتی هم در ژاپن هستم، یک کره ای کثیف دیگرم که هیچ اهمیتی ندارد که چقدر پول، و چقدر شخصیت خوبی دارم."
حقیقت تبعیض نژادی و تحقیرها و توهین‌ها در جای جایِ
این کتاب محکم به صورتتان می‌خورد و دل را آزرده می‌کند. چه این که می‌دانید هم‌اکنون هم در دنیا این گونه برخوردها اگر چه کمتر شده‌اند اما تمام هم نشده‌اند.
نکته‌ی دیگر برای من مقایسه‌ی وضعیت کره در سال‌های دور و زمان حال است. برای من کره سریال‌های پرزرق و برق و مردمان خوشحال بود. هیچ گمان نمی‌کردم در سال‌های نه چندان دور چنین وضعیت اسفناکی کره را در برگرفته باشد. هر چند این قوت قلبی برای من بود که اگر یک ملت بخواهد، می‌تواند خودش را بالا بکشد و از پس تاریک‌ترین سال‌ها نیز عبور کند. بعد از خواندن کتاب، تصویر ژاپن نیز برای من کمی متفاوت‌تر به نظر رسید.
از مسائل تاریخی که بگذریم، زندگی سونجا خود به تنهایی کتاب را جذاب می‌کند. استقامت و پشتکار این زن برای من ستودنی است. عبور از سیاه‌ترین سال‌ها و تلاش برای بقا و زندگی بهتر برای من زیبا بود؛ جنگیدن برای زندگی در دورانی که زنده ماندن آسان نیست.
این کتاب را به علاقه‌مندان رمان‌های تاریخی و دراماتیک پیشنهاد می‌کنم. هرچند اگر به فرهنگ آسیایی و اسامی گیج‌کننده‌ی آن‌ها عادت ندارید، شاید کمی سخت باشد که به آن جذب شوید.
اگر می‌خواهید بدانید چرا این رمان به اسم پاچینکو نامگذاری شده است و اصلا این اسم به چه معناست، داستان را تا انتها بخوانید.
این نوشته را با جملاتی از کتاب به پایان می‌برم:
"می‌خواهی آدم خیلی بد ببینی؟ یک آدم معمولی را فراتر از تصورش موفق کن. ببین وقتی بتواند هرکاری می‌خواد بکند، چقدر خوب خواهد بود"
