«Canon EOS R8» یک دوربین بدون آینه‌ی فول فریم سطح پایه است که همچنان یک سنسور ۲۴.۲ مگاپیکسلی CMOS را از زمان کانن EOS R6 II در خود دارد. اما از سوی دیگر این نسخه، جدیدترین امکانات و قابلیت‌های فوکوس خودکار کانن همراه با با ویدئوهای عالی و با کیفیت را هم تراز بدنه‌ی موجود EOS RP به شما ارائه می‌کند. این دوربین همین دیروز معرفی شده است و در بررسی دوربین کانن R8 که از وب‌سایت DPreview ترجمه شده، به معرفی امکانات این دوربین خوش قیمت کانن در رده بدون آینه‌های این شرکت می‌پردازیم.
دوربین EOS R8، از بهار ۲۰۲۳ با قیمت پیشنهادی ۱۴۹۹ دلار در دسترس مردم خواهد بود. این قیمت ۲۰۰ دلار بیشتر از قیمت تولید EOS RP است که بسیار به آن شبیه است، گرچه کانن می‌گوید نسخه‌ی RP با حدود ۱۰۰۰ دلار همچنان در خط تولید باقی می‌ماند. از سوی دیگر این قیمت ۸۰۰ دلار کمتر از قیمت تولید EOS R است، و کانن خیلی بر این مسئله تاکید دارد که EOS R6 II ۲۵۰۰ دلاری و EOS R8 ۱۵۰۰ دلاری باید جایگزین این مدل بشوند.
این مدل، همچنین به صورت یک کیت با یک لنز زوم کیت جداگانه‌ی F4.5-6.3 IS ۲۴-۵۰ میلی‌متری و با قیمت ۱۶۹۹ دلار هم در دسترس عموم خواهد بود.
EOS R8، حسگر فوق‌العاده‌ی ۲۴ مگاپیکسلی و پردازنده‌ی Digic X از نسخه‌ی EOS R6 IIرا در بدنه‌ی فشرده‌ی EOS RP قرار داده است. در واقع EOS R8 بدنه‌ی سطح پایه‌ی EOS RP و سنسور و سیستم AF را از EOS R6 Mark II گرفته است، دوربینی که تقریبا ۱۰۰۰ دلاری گران‌تر تمام می‌شود.
احتمالا این نسخه در دراز مدت خیلی خوب جایگزین EOS R اصلی و احتمالا RP می‌شود که نشان‌دهنده‌ی رقابت شدید شرکت کانن با مدل‌هایی مثل Z5 نیکون و مدلهای قدیمی‌تر سری a7 سونی است که همچنان در بازار موجودند.
کانن می‌گوید که سنسور و پردازنده در EOS R8 مشابه EOS R6 II است، و می‌تواند از خیلی جنبه‌های کلیدی، از جمله کیفیت تصویر، عملکرد فوکوس خودکار و کیفیت فیلم با برادر بزرگترش مطابقت داشته باشد. با این همه، تفاوت‌های کلیدی وجود دارد که این مدل را به عنوان مدل اقتصادی معرفی می‌کند.
برای مثال هیچ شاتر پرده اول مکانیکی در R8 استفاده نشده (در حالی که سونی در مدل مشابهش یعنی a7C استفاده کرده) . این موضوع به طور قابل توجهی اعتبار سرعت بالایش را زیر سؤال می‌برد. تفاوت‌های زیادی در سخت‌افزار و هندلینگ این دو دوربین هم وجود دارد، اما عکاسی با سرعت بالاتر بزرگترین امتیاز R8 نسبت به رقبایش در سونی است.
سنجاب‌ها حیواناتی نیستند که EOS R8 برای تشخیص آن‌ها آموزش اساسی دیده باشد، اما از این طفلکی ظرف همان چند ثانیه‌ای که روی چمن می‌نشیند، حتی قبل از آن‌که رویش را برگرداند می‌شود با EOS R8 از آن عکس گرفت.
سیستم فوکوس خودکار EOS R8 در اصل به صورت عمده از R6 II وام گرفته شده، به این معنی که برای تشخیص طیف گسترده‌ای از سوژه‌ها آماده است. این نسخه بر اساس EOS 1D-style طراحی شده تا یادش بگیرد که چطور باید وقتی سوژه به دوربین نزدیک می‌شود، آن را دنبال کند.
رابط کاربری هم بسیار ساده کار می‌کند: شما اندازه محدوده‌ی AF یا فوکوس خودکاری که می‌خواهید را انتخاب می‌کنید، و این که آیا می‌خواهید دوربین سوژه‌‌هایتان را در فاصله‌ی کمتر یا تقریبا حول و حوش نقطه‌ی AF دنبال کند. باقی کار را خود دوربین انجام می‌دهد.
درست مثل R6 II، کانن EOS R8 هم قابلیت این را دارد که سوژه‌های زیر را دنبال کند:
یکی از ویژگی‌هایی که در کانن EOS R8 نمی‌بینیم، یک جوی استیک AF یا فوکوس خودکار است. در عوض شما می‌توانید روی صفحه ضربه بزنید یا مثل یک پد لمسی، با کشیدن انگشت روی آن، در حالی که دوربین مقابل چشمتان است نقطه‌ی فوکوس خودکار را تنظیم کنید.
همچنین همان‌طور که در مدلهای قبلی می‌دیدیم، می‌توانید محدوده‌ای از صفحه نمایش که مثل پد لمسی عمل می‌کند را محدود کنید تا از «فوکوس بینی» جلوگیری کنید. یعنی مثلا به جای فوکوس روی چشم، روی بینی فوکوس نکند.
آپشن‌های لمس- و-کشیدن و یا «ضربه زدن برای جابه‌جا شدن بین سوژه‌های شناسایی شده» به شما اجازه می‌دهند که از صفحه نمایش ، در حالی که دوربین جلوی چشم شماست، برای تنظیم نقطه‌ی AF استفاده کنید. با این روش به راحتی می‌توانید بین صورت‌هایی که برای فوکوس تشخسص داده شده‌اند جابجا شوید.
در دوربین کانن EOS R8 برای اولین بار است که آپشنی داریم که با ضربه زدن روی صفحه نمایش می‌توانید بین سوژه‌های مشخص شده بچرخید، در حالی که دوربین روی چشمتان است. دوربین تعداد سوژه‌ها را نشان نمی‌دهد، بنابراین شما باید به ضربه زدن ادامه بدهید و اطمینان پیدا کنید که دوربین سوژه‌ی مورد نظرتان را تشخیص داده، اما انتخاب دیگری را هم دارد اضافه می‌کند.
در نهایت برای تنظیمات نقاط اصلی، کنترولر چهارجهته‌ای برای ضربه زدن به نقطه‌ی AF تعبیه شده است. بنابراین، با این که داشتن یک جوی استیک AF عالی است، اما آپشن‌های جایگزین هم کم ندارید. این همان هزینه‌ای است که مثلا در a7C سونی، برای کوچکتر بودن سایز بدنه پرداخت می‌کنید.
درست مثل a7C سونی، EOS R8 کانن هم یک مکانیزم شاتر مکانیکی برای پایان دادن به نوردهی دارد، اما تیغه‌های شاتر مربوط به شروع نوردهی را ندارد. این مسئله باعث طراحی یک شاتر سبک‌تر و کم‌هزینه‌تر می‌شود، اما تاثیرات منفی جزئی‌ای هم با خود دارد.
بارزترینشان کاهش سرعت عکسبرداری پشت سر هم دوربین یا (Burst) است: یعنی فقط 6 فریم بر ثانیه در حالت پرده اول الکترونیکی، در مقایسه با شاتر مکانیکی 12 فریم در ثانیه در دوربین EOS R6 II. اما یک مشکل بالقوه در کیفیت تصویر هم وجود دارد که در سرعت‌های شاتر بسیار بالا (معمولاً 1000/1 ثانیه یا بیشتر) و زمانی که با مقادیر دیافراگم بسیار باز استفاده می شود، بروز می‌کند.
نمونه‌ی سمت چپ در حالت پرده اول الکترونیکی، سمت راست در حالت کاملا الکترونیکی، که با Canon EOS R6 Mark II، و با یک سنسور مشابه با EOS R8 گرفته شده‌اند. اینها نمونه عکس های اغراق شده‌ای هستند: یعنی از دیافراگم بسیار عریض F1.2 و سرعت شاتر بسیار بالای 8000/ 1 ثانیه برای گرفتنشان استفاده شده است. اما بهرحال باید بدانیم که این اشکالات کجا بروز می‌کنند.
می‌بینید که شکل برش قسمت پایینی تاثیر بوکه را به خود می‌گیرد (به طور قابل توجهی با هایلایت‌های مشخص قابل مشاهده است)
این تفاوت کیفیت به این دلیل اتفاق می‌افتد که نور هنگام پایین آمدن می‌تواند پشت تیغه‌ی شاتر مکانیکی خزیده و کمی نوردهی اضافی به نیم دایره‌های بالایی بوکه اضافه کند. با این حال، از آنجایی که نوردهی با روشن کردن ردیف‌های پیکسل آغاز می‌شود، هیچ راهی برای خزیدن این نور اضافی در ابتدای نوردهی به بوکه وجود ندارد. برای بیشتر عکس‌ها، این تفاوت کوچک زیاد محسوس نیست، اما در نوردهی‌های بسیار کوتاه، نور اضافی که زمان بسته شدن شاتر به دست می‌آید، به نسبت معنی‌داری از نوردهی کلی تبدیل می‌شود و می‌توانید تفاوت نوردهی را بین نیمه‌های بالا و پایین بوکه مشاهده کنید.
این اتفاقی است که فقط در ترکیب نادری از شرایط می‌افتد، اما ارزش دانستن دارد، به خصوص وقتی که قصد دارید تنظیمات سریع را برای EOS R8 انجام بدهید.
کانن EOS R8 قابلیت عکاسی با سرعت 40 فریم در ثانیه با استفاده از شاتر الکترونیکی یا عکاسی با سرعت30 فریم در ثانیه برای تصاویر خام متوالی را از از نسخه‌ی EOS R6 II وام گرفته است.
اما حالت Raw Burst گزینه ای برای پیش بافر دارد: زمانی که دکمه‌ی شاتر را تا نیمه فشار می دهید، تصاویر به صورت پی‌درپی ثبت شده و در حافظه دوربین نگه داشته می‌شود، و بعد با فشار کامل، 15 فریم از این فریم‌ها را روی کارت ضبط می کنید. به این معناست که شما نیم ثانیه از عکس را (15 فریم) قبل از فشردن کامل شاتر ثبت می‌کنید و نیم ثانیه از عکس‌ها (15 فریم دیگر) بعد از فشردن شاتر ثبت می‌شود. این به شما کمک می‌کند لحظه‌ای عالی را ثبت کنید.
تصاویر Raw Burst در یک فایل غیر‌استاندارد CR3 Raw ترکیب می‌شوند که در حال حاضر فقط نرم‌افزار خود کانن می‌تواند آن را استخراج کند (یا می‌توانید از سیستم تبدیل Raw درون-دوربینی برای تولید JPEG یا HEIF از بهترین عکس‌های موجود هم استفاده کنید).
هم این حالت و هم حالت 40 فریم بر ثانیه از شاتر کاملا الکترونیکی دوربین بهره می‌برند که نسبتاً سرعت بالایی است (حدود 18 میلی‌ثانیه) اما احتمالاً هر چیزی را که زمان ثبت عکس به سرعت در مقابل سنسور به صورت افقی حرکت می‌کند تغییر شکل می‌دهد.
رسیدن به قیمت 1499 دلاری همچنان EOS R8 را به یکی از کم‌هزینه‌ترین دوربین‌های دیجیتال فول فریم معرفی شده تبدیل می‌کند: تا اینجا فقط EOS RP و Nikon Z5 با قیمت کمتری به بازار عرضه شده‌اند. با وجود این، در یک فضای رقابتی قرار دارد، چون سونی با گذشت زمان همچنان به فروش مدل های قدیمی a7 خود با قیمت های پایین‌تر ادامه می‌دهد.
با این حال، استفاده‌ی EOS R8 از جدیدترین سیستم فوکوس خودکار کانن باعث شده که نسبت به a7 II قابلیت‌های خیلی بیشتری داشته باشد و حتی قیمت عرضه اولیه آن کمتر از قیمت فعلی a7 III است، بنابراین به نظر ما مقایسه‌ی آن با مدل a7C سونی منطقی‌تر است: تنها دوربین سری آلفا که خیلی واضح برای کسانی طراحی شده که می‌خواهند تجهیزاتشان را از دوربین‌های رده پایین‌تر به یک دوربین فول فریم ارتقا دهند و البته به یک دوربین سفری هم نیاز دارند.
ما همچنین اینجا می‌خواهیم EOS R8 را با Canon EOS R6 II مقایسه کنیم، فقط برای اینکه نشان دهیم چه کارهایی می‌توانید انجام بدهید و چه کاری را نمی‌توانید، البته این مقایسه را بر اساس مدلهای مورد علاقه کاربران رده بالا انجام شده است.
یک مقایسه‌ی پایاپای نشان می‌دهد که EOS R8 از همتایان خود در زمینه فیلمبرداری برجسته‌تر است، اما فاقد سیستم لرزشگیر تصویرِ درون بدنه است. منظره‌یاب آن با رقبای شانه به شانه‌اش قابل مقایسه است، اما بدیهی است که در مقایسه با EOS R6 II، کمی عقب‌تر قرار می‌گیرد.
با توجه به آنچه که تا به الان دیدیم، به نظر می‌رسد EOS R8 از نظر پدیده رولینگ شاتر، در حالت شاتر الکترونیکی با EOS R6 II مطابقت دارد و نتیجه هر دو یکی است. یعنی در عکاسی متوالی (burst) با سرعت 40 فریم در ثانیه (و حالت Raw Burst ۳۰ فریم بر ثانیه با پیش بافر) در عکاسی از سوژه‌های با سرعت معقول خیلی به کار عکاسان می‌آید.
بدنه‌ی EOS R8 کاملاً با بدنه‌ی EOS RP مطابقت دارد، بدنه‌ای که عکسبرداری با آن بسیار ساده است. البته این دوربین به اندازه‌ی EOS R6 II دکمه‌های کنترل مستقیم زیادی را به شما ارائه نمی‌کند، خصوصا فقدان جوی‌استیک که خیلی مهم است، در آن کاملا محسوس است. اما دو دکمه چرخان کنترل دستی دارد که روی یک گریپ با اندازهای مناسب سوار شده و این موضوع بسیار مهمی است که برای کاربری حرفه‌ای اهمیت بالایی دارد.
کانن می‌گوید عایق‌بندی خوبی در برابر ورود گرد و غبار و آب در طراحی R8 در نظر گرفته شده، اما به اندازه‌ی EOS 6D II به طور کامل عایق‌بندی نشده است. در عوض در این بدنه بیشتر از پلاستیک استفاده کرده و ساختار سبک‌تری دارد.
یک چیز‌هایی هم در طراحی این دوربین حذف شده است. مثلا: تنها یک اسلات SD کارت دارد، و شاید برای بیشتر عکاسان مهم باشد که بدانند این اسلات، نه در کنار بدنه، بلکه در محفظه‌ی باتری زیر دوربین قرار دارد. همچنین هیچ گزینه‌ای برای اضافه کردن باتری گریپ به آن وجود ندارد، جالب اینجاست که اندازه گریپ R8 با باتری گریپ کوچک EOS RP یکی است و باعث می‌شود تا دوربین در دست‌های بزرگ‌تر بهتر جا بگیرد.
EOS R8 همان پنج پورت یا درگاه ورودی EOS R6 II را دارد: میکرو HDMI، USB-C، سوکت‌های هدفون و میکروفون و یک پورت ریموت سیمی. مشابه دوربین‌های بزرگ‌تر، پورت USB دوربین EOS R8 مطابق با استاندارد 3.2 Gen 2 (10Gbit/s) طراحی شده است.
یکی از مهم‌ترین ضعف‌ها در EOS R8 نسبت به مدل گران‌تر R6 II، استفاده از باتری LP-E17 است. این مسئله به همان اندازه که با پایین نگه داشتن اندازه‌ی بدنه‌ی دوربین مربوط است با کاهش قیمت و خلق محصولی متمایز از محصولات دیگر کانن هم ارتباط دارد، اما به هر حال تاثیر قابل توجهی بر عکاسی با R8 دارد.
باتری نسبتا کوچک 7.5 وات ساعتی LP-E17 به این معنی است که EOS R8 نمی‌تواند برای زمان طولانی عکسبرداری کند و در صورت استفاده از منظره یاب، تنها 150 عکس در هر شارژ در حالت استاندارد «smooth» می‌شود با آن گرفت. این مقدار در حالت صرفه جویی انرژی تا حدودی 220 عکس اضافه می‌شود، در حالی که اگر از LCD استفاده کنید، در صورت استفاده از حالت صرفه‌جویی انرژی از ۳۷۰ به 440 افزایش می‌یابد.
مثل همیشه، این اعداد استاندارد CIPA احتمالا تعداد عکس‌هایی را که می‌توانید بگیرید، را زیادی دست کم می‌گیرند، اما کاننR8 برای استفاده از انرژی برای دوره های طولانی واقعا نیاز به برنامه ریزی دارد. اگر منبع تغذیه پاوربانک قدرتمند دارید، دوربین را می‌توانید از طریق USB شارژ یا تغذیه کنید، اما اگر عکاسی هستید که عکس‌های زیادی می گیرد، باید برنامه‌ریزی کنید که چطور دوربین را شارژ نگه دارید یا مثلا باتری‌های اضافی با خودتان حمل کنید که این کار برای فیلمبردار ویدئویی زحمت و دردسر بیشتری دارد.
کانن به این شهرت دارد که از نگه‌داری ویژگی‌های مدلهای مقرون‌به‌صرفه‌ترش خودداری می‌کند، اما EOS R8 مقدار قابل توجهی از قابلیت‌های ویدیویی EOS R6 II را به ارث برده است. دوربین EOS R8 می‌تواند ویدیوهای 4K تا 60p را فیلمبرداری کند، که برگرفته از تصویربرداری 6K با استفاده از سطح کامل حسگر است.
این دوربین می‌تواند فیلم‌های 10 بیتی را با کیفیت C-Log3 یا HDR PQ فیلمبرداری کند، سوکت‌های هدفون و میکروفن دارد و مثل اکثر Canonها دارای صفحه‌ی نمایش کاملاً مفصلی و بازشو است. حتی کانکتورهایی در کفشک Hot Shoe خودش دارد تا اتصال لوازم جانبی اختصاصی کانن را هم ممکن کند، برای مثال آداپتور XLR Tascam که امکان ضبط صدای چهار کاناله را فراهم می‌کند از طریق همین هات شو وصل می‌شود.
پین‌های رابط در جلوی هاتشو، باعث می‌شود بتوانیم از اتصالات مختلف، از جمله آداپتور صوتی Tascam CA-XLR2D-C استفاده کنیم، این کار ورودی‌های XLR و TRS را در اختیار شما قرار می‌دهد و ضبط صدای چهار کاناله را ممکن می‌کند.
محدودیت‌هایی هم برای زمان ضبط داریم. مثلا نگرانی‌های مربوط به دما به این معنی است که با رزولوشن 4K/60p و 1080/120 محدودیت 30 دقیقه‌ای برای هر کلیپ دارد (و البته 20 دقیقه برای 1080/180). با رزولوشن 4K یا FullHD و سرعت عادی 30 فریم بر ثانیه ، فیلمبردار می‌تواند به مدت دو ساعت در هر کلیپ فیلمبرداری کند (اگرچه به احتمال زیاد ظرفیت کارت یا باتری قبل از اتمام این دو ساعت تمام شده است).
حالت‌های ویدیویی 8 بیتی را می‌توانیم با این دوربین روی کارت‌های SD نسبتاً مقرون‌به‌صرفه کلاس U3 فیلمبرداری کنیم. البته برای ضبط 10 بیتی C-Log3 یا HDR PQ به کارت گران‌تری با رتبه‌ی V60 نیاز دارید.
لنز جمع شونده‌ی ۲۴-۵۰ میلی‌متری IS STM F4.5-6.3 به دوربین EOS R8کمک می‌کند تا اندازهای کوچک و کامپکت داشته باشد.
زمانی که نسخه‌ی EOS RP در سال 2019 معرفی شد، ما بیشتر از اندازه‌ی جمع و جور و هزینه‌ی کمآن لذت بردیم. البته از سوی دیگر، بیشترین تردیدهای ما مربوط به عمر محدود باتری و سنسور نسبتاً قدیمیش بود که در خیلی از موقعیت‌ها عملکرد خوبی داشت، اما فاقد محدوده‌ی دینامیکی گسترده بود که ما به آن عادت کرده بودیم. با تمام این حرف‌ها، از خیلی از جهات دوربین لذت‌بخش‌تری نسبت به نسخه‌ی بلندپرواز EOS R بود.
دوربین EOS R8 یک انتخاب کمی گران‌تر است، اما باید قبول کنیم که نگرانی‌هایمان در مورد سنسور را، با بهبود کیفیت تصویر، قابلیت‌های ویدئو و عملکرد فوکوس خودکاری که در نسخه‌ی بسیار گران‌تر EOS R6 II می‌بینیم، برطرف می‌کند. در واقع، مشخصات کانن R8 به اندازهای تحت تاثیرمان قرار می‌دهد که ارزش این را دارد از خودمان بپرسیم، آیا واقعاً به آپشن‌های اضافی که دوربین گران‌تر برایمان دارد نیازی داریم یا نه.
دوربین کانن R8، حتی وقتی با لنز کیت ساده خودش هم عکس می‌گیرد هم می‌تواند تصاویر جذابی خلق کند، در حالی که آنقدر کوچک و سبک است که بتواند از بین بوته‌ها عکس بگیرد.
EOS R6 II دارای تثبیت‌کننده‌ی تصویر درون بدنه، کیفیت ساخت بهتر، منظره یاب با وضوحی بالاتر، جوی استیک AF و باتری بزرگ‌تر است. همین‌طور در حالت شاتر مکانیکی با سرعت دو برابر EOS R8 عکس می‌گیرد و دو جایگاه کارت حافظه هم در اختیارتان قرار می‌دهد (و البته شکاف‌های کارت حافظه هم از محفظه‌ی باتری جدا هستند).
مطمئناً با EOS R6 II دوربین بهتری در قبال پولتان می‌گیرید، اما بهتر است فکر کنید که ترجیح می‌دهید همان مبلغی که فقط برای بدنه‌ی R6 II می‌پردازید، یک کانن R8 همراه با یک لنز 24-105mm f/4 بخرید و یا حتی مثلا یک لنز ماکروی 85 میلی متری f/2 بگیرید و هنوز 500 دلار هم در جیبتان باقی بماند یا خیر؟
ما که تحت تاثیر EOS R8 قرار گرفتیم. به‌عنوان کسی که در این چند هفته‌ی گذشته با EOS R6 II عکاسی می‌کردم، مدتی طول کشید تا با کمبود جوی‌استیک کنار بیایم، اما نیازی به تنظیمات بیشتر برای افزایش کیفیت تصویر نداشتم. زمانی که با هندلینگ R8 سازگار شدم، به نظرم رسید که شاید تنها چیزی که کمبود آن را حس می‌کنم، لرزشگیر داخل بدنه است. که احتمالا هم همان باعث شده تا R8 بتواند به چنین قیمت پایینی برسد.
کافیست یک لنز ماکرو 85mm و یک نور به R8 اضافه کنید تا ببینید که چطور می‌تواند تصاویری برابر با دوربین رده بالاتر EOS R6 II بگیرد.
شاید این کانن APS-C EOS R7 باشد که با ورود R8 بیشتر در معرض خطر قرار می‌گیرد. هر دو دوربین دارای قیمت یکسانی هستند، اما، اگرچه عکاسی با سرعت 15 فریم در ثانیه‌ی R7 یک مزیت قابل توجه نسبت به R8 است، و همچنین سنسور کوچکترش کار با لنزهای بلند را آسان‌تر می‌کند، اما تفاوت بین این دو مدل بسیار کمتر از تفاوت‌های دو مدل دوربین EOS 7D و EOS 6D (از سری دوربین‌های dSLR کانن) است.
به نظر می‌رسد که دوربین‌های فول فریم کانن، هر روز بیشتر و بیشتر به سمت ارائه مزیت‌ها و آپشن‌های دوربین‌های غیر فول فریم این شرکت در حرکت هستند. با توجه به اینکه در طی سال‌های اخیر، بیشتر لنز‌هایی که برای دوربین‌های کانن ساخته شده است، از سری لنزهای فول فریم هستند، احتمالا کانن R8 به خوبی می‌تواند در مرز تعادل بین دوربین‌های فول فریم و APS-C این شرکت قرار بگیرد.
برای خرید دوربین کانن R8 به وب سایت دیجی آرکی مراجعه فرمایید.
