سونی A7C II ترکیبی از قطعاتی است که قبلاً در دوربین‌های دیگر سونی دیده‌ایم. به همین دلیل هم ممکن است فکر کنید که ترکیب ان برایتان خیلی آشناست. در حالی که این دوربین یک ارتقاء تدریجی نسبت به نسخه اصلی آن یعنی A7C اولیه به حساب می‌آید، اما شامل برخی پیشرفت‌های بسیار جذاب در فوکوس خودکار و از همه مهم‌تر، افزایش رزولوشن آن به 33 مگاپیکسل می‌شود. (قبلا به معرفی Sony A7C پرداخته‌ایم). در بررسی سونی A7C II به نظرم این دوربین یکی از بهترین گزینه‌ها برای تولیدکنندگان محتوا است که به دنبال کوچکترین و جمع‌وجورترین دوربین فول فریم سونی با امکانات حرفه‌ای هستند.
اما این بدنه کوچک یک جنبه محدودکننده هم دارد. خیلی از بهترین لنزهای سونی برای دوربین‌های فول فریم، چندان سبک نیستند. به همین دلیل، با وجود برخی بهبودها در ارگونومی این دوربین، همچنان به نظر می‌رسد کار کردن با آن همراه با لنزهای بزرگ‌تر سونی کمی دشوار است. در این بررسی، به جزئیات فنی، امکانات و برخی محدودیت‌ها در این دوربین می‌پردازیم.
باز کردن جعبه‌ی سونی A7C II حس آشنایی عجیبی را به همراه داشت. من قبلا کلی با شکل و ظاهر دوربین کاملاً جدید سونی a6700 و اندازه کوچک آن لذت بردم و حالا با بیرون آوردن A7C II از جعبه‌اش، احساس مشابه و در عین حال متفاوتی به من دست داد. البته طراحی کلی A7C II ممکن است شباهت زیادی به آن دوربین داشته باشد، اما عجیب‌تر اینکه این بار یک حسگر فول‌فریم در قلب بدنه کوچک خودش جای داده است.
تقریبا دو سال پیش بود که دوربین سونی A7C به عنوان نسخه‌ای کوچک‌تر از سونی A7 III معرفی شد. در آن زمان، A7 III نزدیک‌ترین دوربین به A7C بود و سونی آن را به عنوان قهرمان جدید خود برای تولیدکنندگان محتوا معرفی می‌کرد. دوربینی که تا حد امکان جمع‌وجور باشد، به راحتی حمل شود و بتواند روی لرزشگیرهای مخصوص تولید محتوا به راحتی قرار بگیرد و در عین حال کیفیت حرفه‌ای فول‌فریم را ارائه دهد.
از آن زمان، سونی موضوع تولید محتوا را خیلی جدی گرفت و تمرکزش را روی سری دوربین‌های ZV بیشتر کرد. دوربین‌های کوچکی که که هدفشان جذب علاقه‌مندان به فیلمبرداری است، اما اندازه کوچکی دارند و بیشتر برای ولاگ مناسب هستند. این تمرکز انقدر زیاد بود که به نظر می‌رسید سونی عکاسان را کنار گذاشته است و بیشتر به سمت فیلمبرداری متمایل شده است.
اما با سونی a6700 جدید، نه تنها بهترین دوربین APS-C خود را به روزرسانی کرد، بلکه حالا هم با A7C II برای علاقه‌مندان به دوربین‌های فول‌فریم، به نظر می‌رسد توجه به جنبه‌های عکاسی این دوربین بیشتر بوده است.
دنبال کردن لاین‌های مختلف دوربین‌های سونی کمی پیچیده شده است. چون حالا با معرفی Sony A7C II تشخیص تفاوت این دوربین با سایر دوربین‌های سونی ممکن است کمی دشوار باشد.
به نظر می‌رسد سونی در تلاش است تا هر نوع دوربینی که برای هر نوع سلیقه‌ای قابل تصور است را تولید کند. اگر بخواهم این دوربین را دقیق‌تر معرفی کنم، احتمالا باید بگویم که A7C II سونی حالا “پیشرفته‌ترین دوربین فول‌فریم کامپکت مخصوص عکاسی” در خط تولید سونی است.
از انجا که قبلا در مقاله “راهنمای انتخاب بهترین دوربین برای تولید محتوا” برخی از دوربین‌های کامپکت سونی را معرفی کرده بودیم و گفته بودیم که سونی ZV-E1 بهترین دوربین برای تولید ویدیی آنلاین و یوتیوب است، شاید بهتر باشد A7C II را بهترین دوربین فول فریم کامپکت مخصوص عکاسی و ZV-E1 را بهترین دوربین فول فریم کامپکت مخصوص فیلمبرداری بنامیم.
راستش را بخواهید برای خودمان هم گیج کننده است و نمی‌دانم که چرا سونی اینهمه دوربین‌های نزدیک به هم در بازار دارد!
دوربین A7C II نسبت به نسخه قبلی ارتقاء‌های بسیار خوبی در مشخصات داشته است، اگرچه این ارتقاء‌ها با افزایش قابل توجه قیمت همراه هستند. بدنه‌ی A7C II در مقایسه با A7C در زمان عرضه به طور قابل توجهی گران‌تر است خرید سونی A7C با قیمت بسیار پایین‌تری میسر است. با این حال، سؤال این است که برای این هزینه‌ی اضافی دقیقاً چه چیزی به دست می‌آورید و آیا ارزشش را دارد؟
بیایید نگاهی به مشخصات فنی دوربین سونی A7C II بیندازیم:
عملکرد سریع‌تر: سونی A7C II با بهره‌گیری از حسگر 33 مگاپیکسلی BSI Exmor R به همراه پردازنده قدرتمند BIONZ XR و چیپ هوش مصنوعی، پردازش تصویر را تا 8 برابر سریع‌تر از نسل قبلی خود، یعنی A7C، انجام می‌دهد. این امر منجر به سرعت عکاسی پیاپی 10 فریم بر ثانیه با فوکوس خودکار ردیابی و بافر (حافظه‌ی موقت) برای ذخیره بیش از 1000 عکس JPEG یا 44 فایل RAW می‌شود. محدوده ISO آن نیز 100 تا 51200 است که تا 102400 قابل گسترش است که برای عکاسی در نور کم کاملا کافی است.
فیلمبرداری قدرتمند: A7C II با توجه به نیازهای تولیدکنندگان محتوا، عملکرد فیلمبرداری خود را هم تقویت کرده است. این دوربین قادر به ضبط فیلم‌های 4K با سرعت 60 فریم بر ثانیه و همچنین 4K با سرعت 30 فریم بر ثانیه با oversampling و ویدیو Full HD با سرعت “120 فریم بر ثانیه” است.
گزینه‌های پیشرفته‌تر هم شامل 10 بیت 4:2:2، S-Cinetone، S-Log و یک سیستم لرزشگیر داخلی 7 استاپ قدرتمند است. این لرزشگیر برای عکاسی با سرعت‌های پایین مانند 1/8، ¼ و حتی ½ ثانیه روی دست کاملا جوابگو است!
ویژگی‌های اضافی برای طیف وسیعی از نیازهای خلاقانه‌تر هم در نظر گرفته شده است، از جمله قاب‌بندی خودکار، LUTهای درون دوربین که می‌توانید رنگ‌های خاص را به عکس‌ها و فیلم‌هایتان اضافه کنید، رندرینگ نرم پوست (که تقریبا شبیه به یک رتوش ملایم عمل می‌کند)، اصلاح تنفس فوکوس (برای نگه داشتن کادر در هنگام فوکوس) و ضبط صدای چهار کاناله در این دوربین دیده می‌شود.
بهبود ارگونومی: قسمت بالایی بدنه‌ی Sony A7C II برای کاربران سونی کاملاً آشنا به نظر می‌رسد و تغییر زیادی در ان نمی‌بینیم. اما طراحی مجدد بدنه بر برخی از پیشرفت‌های ارگونومی تمرکز دارد، با یک دکمه Dial جلویی جدید و یک دکمه‌ی قابل سفارشی کردن اضافی، که بسیار یادآور طراحی ای است که در دوربین میان رده Sony a6700 دیدیم.
منظره‌یاب الکترونیکی این دوربین همچنان مثل قبل و 2.36 میلیون نقطه‌ی OLED است، اما بزرگنمایی آن تا 0.7 برابر افزایش یافته و در عین حال قابلیت فوکوس در نور کم را هم تا 4.0- EV بهبود بخشیده است که امکان فوکوس بهتر در تاریکی را فراهم می‌کند.
صفحه‌نمایش لمسی و درگاه‌های ارتباطی: صفحه‌نمایش لمسی 3.0 اینچی با 1.03 میلیون نقطه این دوربین دارای یک رابط کاربری بازطراحی شده است که تجربه‌ی لمسی جدید و بهبود یافته‌ی سونی را ارائه می‌دهد. A7C II همچنان دارای یک درگاه کارت SD UHS-II است که در کنار درگاه‌های خروجی HDMI، هدفون، میکروفون و یک پورت USB-C قرار گرفته است.
از نظر طراحی، A7C II چندان عجیب و غریب و ساختارشکن نیست. طراحی این دوربین تقریبا چهره آشنای همان مدل قبلی خود را دنبال می‌کند، البته به همراه یکی دو پیشرفت کوچکی که سونی برای a6700 انجام داده است. دوربین A7C II در رنگ مشکی زیبا به نظر می‌رسد، اما شخصا نسخه دو رنگ مشکی و نقره‌ای آن را نمی‌پسندم. به نظرم می‌رسد این طراحی دو رنگ، تلاشی ناامیدکننده برای جذب طرفداران سبک “رترو” است مانند دوربین‌های شاهکار فوجی است.در حالی که ظاهر کلی دوربین کاملاً مدرن است، شکل ظاهری کمی مکعب مستطیلی و بی‌روح است. راستش را بخواهید هنگام دیدن یا در دست گرفتن A7C II احساس خوشایندی ندارم، انگار این دوربین بیشتر کاربردی به نظر می‌رسد تا دلنشین.
البته برخی از پیشرفت‌های ارگونومیک کوچک نسبت به مدل قبلی وجود دارد. سونی یک دکمه چرخان به جلوی گریپ دوربین، یک دکمه عملکردی جدید در بالا و بازطراحی کوچکی برای دکمه‌های روی بدنه برای جابه‌جایی بین حالت‌های عکاسی، فیلمبرداری و S&Q را اضافه کرده است.
دکمه چرخان جلویی بسیار کاربردی است، من این موقعیت را برای تغییر تنظیمات ترجیح می‌دهم. تغییرات دیگر هم خوب هستند، اما به طور اساسی نحوه استفاده شما از دوربین را تغییر نمی‌دهند. با این حال، به دلیل جمع و جور بودن دوربین، به این نتیجه رسیدم که چرخاندن دکمه‌ها به روان بودن یک بدنه به سبک SLR که گریپ عمیق‌تری دارند نیست.
تمام دکمه‌ها حس کلیک خوبی با مقاومت مناسب دارند و خیلی بعید است با برخورد انگشت به آن‌ها تنظیمات را به طور تصادفی تغییر داد. A7C II از صفحه‌نمایش لمسی چرخان مدل قبلی استفاده می‌کند، اگرچه این بار رابط کاربری جدید و بهبود یافته سونی را ارائه می‌دهد که پیمایش تنظیمات اولیه را بسیار سریع‌تر و آسان‌تر از قبل می‌کند، اما رابط کاربری سونی همچنان مورد علاقه‌ی من نیست (اما تلاش آن‌ها برای بهبود آن عالی است.)
به غیر از این موارد، حس دوربین تا حد زیادی شبیه نسخه قبلی است. A7C II با لنزهای کوچک‌تر مانند Sony 50mm f/.8 به راحتی قابل حمل و استفاده است. طوری که انگار آن را برای همین دوربین ساخته‌اند. اما با اینکه که سنسور فول‌فریم دارد و از نظر تئوری می‌تواند با همه لنزهای فول فریم سونی کار کند، اما اگر آن را با لنزهای بزرگ‌تر G Master استفاده کنید، می‌بینید که دوربین کاملا دست و پا گیر و استفاده از آن روی دست دشوار می‌شود و حتی ممکن است کمی مسخره به نظر برسد. طوری که فکر می‌کنید شاید استفاده از سه پایه عکاسی برایتان منطقی‌تر باشد.
این موضوع دوباره این سؤال را مطرح می‌کند که این دوربین واقعاً برای چه کسی ساخته شده است. من این دوربین را در کنار لنز تازه معرفی شده‌ی Sony FE 16-35mm f/2.8 GM II بررسی می‌کردم که استفاده از آن روی A7C II کمی به نظرم عجیب و ناراحت به نظر می‌رسید (در غیر این صورت لنز فوق‌العاده‌ای است).
عملکرد عکاسی سونی A7C II واقعا عالی است. سونی روی بهبود رنگ‌های طبیعی، به ویژه رنگ پوست، حسابی کار کرده است و این تلاش کاملاً مشهود است.
تصاویر از نظر واقع‌گرایی رنگ‌ها در بالاترین سطح قرار دارند. اگرچه هر تولیدکننده‌ی دوربین رویکرد خاص خود را در زمینه‌ی بازتولید رنگ ها دارد، اما من شخصا رنگ‌های A7C II را دوست دارم. توجه داشته باشید که “دقت مطلق در رنگ‌ها” همیشه در اولویت من نیست و شخصا دوست دارم از نحوه رندر کردن رنگ‌ها در دوربین‌های برندهای دیگر هم لذت ببرم. اما اگر برای شما دقت رنگ بالا مهم است، دوربین‌های سونی معمولا یک انتخاب مطمئن هستند.
با وجود عملکرد عالی، در حین عکاسی با چند مشکل جزئی مواجه شدم. چند بار هنگام عکاسی از یک سوژه با تنظیمات کاملاً یکسان، تراز سفیدی دوربین در چند عکس متفاوت بود. این موضوع به اندازه‌ای جدی نبود که مرا به دردسر بیندازد، اما مجبور شدم وایت‌بالانس را در نسخه نهایی چند تصویر ویرایش کنم.
همچنین، محدوده دینامیکی در تصاویر RAW عالی است. متوجه شدم که می‌توانم هایلایت‌ها را به خوبی کاهش دهم و جزئیات بیشتری را در بخش‌های خیلی روشن و خیلی تاریک عکس بیرون بکشم. با این حال، به نظر می‌رسد سونی در تصاویر JPEG اجازه می‌دهد تا هایلایت‌ها کمی بیش از حد روشن شوند. در برخی از عکس‌ها که آسمان به طور خاص روشن بود، در JPEG ابرها درخشنده بودند، اما در تصویر RAW به راحتی می‌توانستم جزئیات آسمان را بازیابی کنم.
تشخیص خودکار فوکوس در این دوربین عالی است. ردیابی خودکار پرندگان به طور بی‌نقص کار می‌کند و می‌تواند فوکوس را کاملاً روی چشم پرنده قفل کند.
همانطور که از سونی انتظار داریم، فوکوس خودکار فوق‌العاده است و چیپ‌های Bionz XR و هوش مصنوعی آن، همچنان عملکرد عالی دوربین‌های سونی را تضمین می‌کنند. این دوربین از تمام الگوریتم‌های فوکوس خودکار جدید سونی برای تشخیص و ردیابی سوژه، از جمله تشخیص سر و چشم و بدن انسان، و همچنین حیوانات و وسایل نقلیه برخوردار است که همگی به طرز شگفت‌انگیزی خوب کار می‌کنند. هنگام تعقیب پرندگان در پارک، A7C II توانست حتی زمانی که پرنده سر خود را به سرعت تکان می‌داد یا برمی‌گرداند، فوکوس را کاملاً روی چشم پرنده تنظیم کند.
لرزشگیر داخلی سونی A7C II برای عکاسی عالی عمل می‌کند و به من این امکان را داد تا چندین استاپ با سرعت پایین‌تر از حد معمول عکاسی کنم و همچنان تصاویری کاملا قابل استفاده به دست آورم. بسیاری از لنزهای خود سونی فاقد لرزشگیر اپتیکال هستند، به این معنی که سیستم‌های دیگری که از این فناوری برخوردارند همچنان می‌توانند چند استاپ دیگر در سرعت شاتر کاهش دهند، البته استفاده از لنزهای غیر سونی ممکن است به شما که به عکاسی در نور کم علاقه‌مند هستید به خوبی در این زمینه کمک کند.
سونی در بخش فیلمبرداری، فرمول خود را برای A7C IIنسبت به هیچ یک از دوربین‌های اخیرش تغییر نداده است. البته این موضوع لزوماً نکته‌ی منفی نیست، زیرا کیفیت فیلمبرداری سونی در این بازه قیمتی در بین بهترین‌ها قرار دارد.
فیلمبرداری 4K مستقیماً روی کارت حافظه داخل دوربین با کیفیت عالی، رنگ‌های غنی و محدوده‌ی دینامیکی خارق‌العاده‌ای انجام می‌شود که بدون نیاز به هیچ‌گونه ویرایش اضافی، تمام جزئیات از هایلایت‌ها تا سایه‌ها را به خوبی ثبت می‌کند.
اگر هم قصد دارید بعدا به ویرایش ویدیوهای خود بپردازید، دوربین A7C II از پروفایل‌های خام S-Log و S-Cinetone پشتیبانی می‌کند و همچنین می‌تواند از LUTهای درون دوربین هم استفاده کند که همه این موارد دست مونتاژ‌کار‌ها را باز می‌گذارد تا بهترین خروجی ویدئویی را از این دوربین بگیرند.
این دوربین از کدگذاری‌های خام (RAW) پشتیبانی نمی‌کند، چه به صورت داخلی و چه خارجی و از طریق رکوردر. اگرچه فرمت‌های خام خود سونی عالی هستند، اما اگر قرار است با برندهای مختلف دوربین برای کار‌های تلویزیونی و سینمایی و مستند فیلمبرداری می‌کنید، ممکن مطابقت دادن این فرمت با فرمت فیلم‌های دوربین‌های دیگر برایتان دشوار باشد.
سونی A7C II همچنین دارای ضبط صوت چهار کاناله برای ویرایش صوتی در سطح حرفه‌ای هم است، اگرچه متاسفانه تجهیزات صوتی لازم برای تست دقیق این قابلیت را نداشتم.
لرزشگیر تصویر سونی A7C II هم عملکرد خوبی دارد. لرزشگیر داخلی به تنهایی می‌تواند تا حدی لرزش‌های جزئی را جبران کند، اگرچه در حرکات پویاتر با جنش و جوش زیاد، با چالش‌هایی روبرو می‌شود که این موضوع برای دوربین‌های با لرزشگیرهای داخلی یک جورهایی استاندارد است.
با این حال، لرزشگیر داینامیک این دوربین تا حدی به خنثی کردن لرزش در حرکات شدیدتر کمک می‌کند، البته این حالت با کمی کراپ تصویر همراه است. همچنین می‌توانید از لرزشگیر دیجیتال در نرم افزارهای ویرایش ویدیو استفاده کنید، اما من شخصاً ترجیح می‌دهم این کار را درون دوربین انجام دهم تا بتوانم کادربندی عکس‌هایم را ببینم و در صورت نیاز آن‌ها را تنظیم کنم.
سونی A7C II ترکیبی از ویژگی‌های بهترین دوربین‌های پیشین سونی را دارد. در بررسی دوربین Sony A7C II دیدیم این دوربین نسبت به نسخه‌ی اصلی خود پیشرفت‌های خوبی داشته است، به‌خصوص در بخش فوکوس خودکار که واقعا عملکرد فوق‌العاده‌ای را ارائه می‌دهد و همچنین ارتقاء رزولوشن حسگر به 33 مگاپیکسل.
اگر یک تولیدکننده محتوا هستید که به دنبال یک دوربین کوچک و جمع‌وجور اما با امکانات حرفه‌ای می‌گردید، این دوربین همچنان یکی از بهترین گزینه‌های شماست. همانند دیگر دوربین‌های جدید سونی، A7C II نیز از قابلیت‌های فیلمبرداری درجه یک برخوردار است، اما همچنین به لطف منظره‌یاب الکترونیکی به سبک rangefinder و ویژگی‌های خاص عکاسی، برای افرادی که به هر دو بخش عکس و فیلم علاقه دارند نیز کاملا مناسب است.
با این حال، حتی با اینکه سونی بدنه‌ی دوربین را برای بهبود ارگونومی کمی تغییر داده است، اما استفاده از آن با لنزهای بزرگ‌تر سونی از سری G Master همچنان کمی دشوار است. بنابراین اگر قصد کار با لنزهای سنگین را دارید، فکر می‌کنم گزینه هایی مانند سونی A7 IV برایتان مفید‌تر باشند.
