منوی دوربین Canon EOS R7، مانند بیشتر دوربین‌های مدرن دیگر، صفحات متعددی از امکانات را در خود جای‌داده است. بااین‌همه تنظیمات (در حقیقت بیش از 450 آیتم)، آنهایی که نیاز فوری به تنظیمشان ندارید، احتمالا به‌راحتی نادیده گرفته خواهند شد. این مقاله به نوعی می‌تواند یک راهنمای استفاده از کانن EOS R7 برای کاربران پیشرفته تلقی شود.
به طور کلی باید یادتان باشد که بعد از خرید دوربین جدید این موارد در منوی دوربین را تغییر دهید . اما در این مقاله می‌خواهم نگاهی دقیق‌تر به چند آیتمی داشته باشم که تجربه کار با دوربین کانن R7 را برایتان بهتر می‌کنند. در اینجا به بعضی گزینه‌های جدید، نادیده گرفته شده یا کمتر توجه شده خواهم پرداخت، و توضیح خواهم داد که هر کدام چه کاری انجام می‌دهند و برای چه افرادی مناسب هستند.
نکته: برخی از این نکات در تمامی دوربین‌های کانن سری R مانند کانن R50 یا کانن R8 مشترک هستند. ضمنا اگرچه من از منوی کانن R7 استفاده می‌کنم، شاید برخی از این امکانات را در منوی دیگر دوربین‌ها، (یعنی از برندهای دیگر) نیز ببینید؛ البته توجه داشته باشید که ممکن هست کم یا زیاد تفاوت‌هایی وجود داشته باشد.
گزینه‌های این بخش:
در طی تاریخ عکاسی، سرعت دوربین‌ها در عکاسی پیاپی به‌صورت پیوسته افزایش‌یافته است. دوربین‌های حرفه‌ای که به‌صورت جدی برای عکاسی ورزشی طراحی شده‌اند، امروزه می‌توانند با سرعت 10 تا 16 فریم در ثانیه عکاسی کنند. زمانی هم که شاتر الکترونیکی به کار گرفته شده است، دوربین‌های بدون‌آینه مدرن همچون کانن R7، مکرراً توانسته‌اند سرعت 30 فریم در ثانیه را نیز ثبت نمایند.
بااین‌وجود، اگر لحظه خاصی که می‌خواهید ثبت کنید قبل از فشاردادن شاتر از دست رفته باشد، دیگر اهمیتی نخواهد داشت که دوربین با چه سرعتی می‌تواند عکاسی کند. در راهنمای استفاده از کانن EOS R7 حالتی به نام پیش شاتر یا Pre Shooting را می‌بینیم.
حالت RAW burst طراحی شده است تا درست پیش از اینکه دکمه شاتر را کامل فشار بدهید، تصاویر را ثبت نماید. این ویژگی که به نوعی برگ برنده عکاسان ورزشی و حیات وحش است ، از مدتی پیش در برخی برندهای دیگر دوربین، و برخی مدل‌های کانن مثل G5X II و EOS M6 II نیز آورده شده بود؛ اما این برای اولین‌بار هست که یک دوربین کانن سری R با این امکان عرضه می‌شود.
من زمانی اهمیت این ویژگی را خوب درک کردم که سعی داشتم از لحظه پرتاب تیر از کمان توسط چند تیرانداز عکاسی کنم. احساس می‌کردم قانع‌کننده‌ترین عکس، تصویری باید باشد که تیر، تازه از کمان رها شده، اما همچنان در فریم تصویر قابل‌مشاهده است. مشکلی که با آن روبه‌رو شدم این بود که این لحظه، به شکلی غیرعادی سریع رخ می‌دهد و نمی‌توان زمان دقیق آن را پیش‌بینی کرد.
پیش‌بینی زمان رهاشدن تیر و گرفتن عکس از تیر در حال پرواز، تلاشی ناامیدکننده است. با استفاده از حالت RAW burst به همراه Pre-shooting، تقریباً می‌توانید گرفتن عکس‌های خوب را تضمین کنید.
ابتدا سعی کردم به‌محض اینکه دیدم تیر رها شد، ردیفی از عکس‌های پی در پی را ثبت کنم؛ اما عکس‌العمل من بسیار کند بود و همیشه تیر از فریم تصویر خارج می‌شد. بعد تلاش کردم همین که احساس کردم تیرانداز می‌خواهد تیر را رها کند، با بالاترین سرعت شروع به عکاسی پیاپی کنم. این بار نیز غالباً پیش از رهاشدن تیر، بافر دوربین پر شده بود. هرچند با این تلاش‌ها توانستم به موفقیت برسم؛ اما این کار باعث هدررفتن بخش زیادی از ظرفیت حافظه کارت دوربینم شد.
حالت RAW burst طراحی شده تا دقیقاً مشکل تیرِ تیرانداز را حل کند. وقتی شما حالت RAW burst و گزینه Pre-shooting را فعال می‌کنید، به مجرد اینکه دکمه شاتر را تا نیمه فشار بدهید دوربین شروع به ثبت فریم‌های پرسرعت در یک حافظه بافر کرده، و مادامی که دکمه شاتر را در این حالت نگه داشته باشید، با دورریختن فریم‌های قدیمی‌تر، این کار خود را ادامه می‌دهد.
جالب‌تر اینکه اگر دکمه شاتر را تا انتها فشار نداده و رهایش کنید، این فریم‌ها از بافر پاک شده و کارت حافظه را اشغال نخواهند کرد. اما چنانچه دکمه شاتر را کامل فشار دهید، 15 تصویر آخر بافر (0.5 ثانیه) به‌عنوان شروع تصاویر پیاپی شما ذخیره خواهند شد و دوربین به مدت 2 ثانیه و با سرعت 30 فریم بر ثانیه عکاسی خواهد نمود (60یعنی مجموعا). اگر دکمه شاتر را در همین وضعیت حفظ کنید، در مجموع 75 عکس خواهید گرفت؛ 15 عکس مربوط به قبل از فشاردادن کامل شاتر و 60 عکس بعد از آن.
گام اول انتخاب حالت RAW burst است. علاوه بر این، باید Pre-shooting را نیز فعال نمایید تا به دوربین اجازه ثبت فریم‌ها پیش از فشاردادن کامل شاتر را داده باشید.
برای لحظه‌های تعیین‌کننده‌ای که به‌سختی می‌توان زمان رخداد آنها را مشخص کرد، این قابلیت ضمانت می‌کند که دوربین در زمان درستی تصاویر را ثبت کرده است. پشتیبانی دوربین R7 از این ویژگی به شما اجازه می‌دهد تا سوژه‌هایی که به‌راحتی قابل‌پیش‌بینی هستند اما به‌سختی می‌توان رخداد آنها را زمان‌بندی کرد – مانند ضربه‌زدن به توپ بیسبال، جهش نهنگ‌ها به بالای سطح آب و تیرِ تیرانداز – را بهتر از هر زمانی در گذشته با یک دوربین مونت R ثبت کنید.
توجه داشته باشید که عکس‌هایی که با استفاده از این ویژگی گرفته می‌شوند در یک فایل واحد با فرمت .CR3 ذخیره خواهند شد؛ البته در خود دوربین و یا با نرم‌افزار Digital Photo Professional کانن می‌توانید فریم مناسب را استخراج نمایید.
به‌علاوه، این دوربین از شاتر الکترونیکی استفاده می‌کند که در عکاسی از برخی سوژه‌ها ممکن است سبب اعوجاج شاتر غلتکی (rolling shutter distortion) گردد.
گزینه‌های این بخش:
با انتخاب این گزینه، باز و بسته‌شدن تیغه‌های شاتر فیزیکی، شروع و پایان نوردهی را مشخص خواهد کرد. دوربین‌های بدون آینه کانن و دوربین‌های سنتی DSLR این شرکت، سال‌هاست که به همین شیوه کار می‌کنند. این نوع شاتر انتخابی مناسب برای بسیاری از سبک‌های عکاسی بوده و سرعت هم‌زمانی یا سینک فلاش آن 1/250 ثانیه است.
یک نکته که در به‌کارگیری این نوع شاتر باید به آن توجه داشت، لرزش حاصل از باز شدن سریع پرده اول و سپس توقف آن است که می‌تواند روی بعضی عکس‌ها تأثیر منفی داشته باشد؛ مانند عکس‌هایی که با سرعت‌های پایین شاتر (بین 1/30 الی 1 ثانیه) گرفته می‌شوند. همچنین تصاویری که در بزرگ‌نمایی‌های بالا با لنزهای سوپر-تله‌فوتو و ماکرو گرفته می‌شوند هم به کمترین حرکتی در زمان نوردهی حساس بوده و احتمالا محو خواهند شد.
زمانی که شاتر پرده اول الکترونیکی به کار گرفته شود، دوربین با روشن‌کردن پیکسل‌های سنسور، نوردهی و ضبط تصویر را آغاز می‌کند. سپس با بسته‌شدن شاتر مکانیکی به شکل سنتی، نوردهی پایان می‌یابد.
این پروسه باعث می‌شود تا پیش از ثبت کامل تصویر، هیچ حرکت و لرزشی در داخل دوربین رخ ندهد. اگرچه که شاتر دوم حرکت می‌کند و ممکن است کمی لرزش ایجاد کند، اما این لرزش پس از پایان نوردهی رخ خواهد داد. همین مسئله پرده اول الکترونیکی را انتخاب بی‌نقصی برای پرهیز از هرگونه لرزش در حین نوردهی کرده است.
زمانی که از تجهیزاتی با بزرگ‌نمایی بالا مانند لنزهای سوپر-تله‌فوتو و ماکرو استفاده می‌کنید، شاتر پرده اول الکترونیکی گزینه خوبی برایتان خواهد بود. زیرا بدون شاتر اول مکانیکی، دوربین هیچ‌گونه لرزشی در هنگام نوردهی نخواهد داشت.
مزیت دیگر Canon EOS R7 این است که پرده اول الکترونیکی، سریع‌ترین سرعت هم‌زمانی این دوربین با فلاش، یعنی 1/320 را فعال می‌کند که کمی از سرعت هم‌زمانی فلاش در هنگام استفاده از شاتر مکانیکی یعنی 1/250، بهتر هست. در راهنمای استفاده از کانن EOS R7 آمده است که این دوربین حالت پیش‌فرض شاتر را بر روی “پرده اول الکترونیکی” تنظیم کرده که احتمالاً بهترین انتخاب برای اکثر موقعیت‌ها و سوژه‌ها خواهد بود.
در شاتر الکترونیکی، شروع و پایان ضبط تصویر، با روشن و خاموش‌شدن پیکسل‌ها توسط سنسور انجام می‌شود. علاوه بر سرعت بیشتر عکاسی پیاپی و شاتر، مزیت دیگر شاتر الکترونیکی حذف کامل لرزش و نویز حاصل از شاتر است. به همین دلیل این نوع شاتر برای عکاسی از اجراهای روی صحنه و یا موقعیت‌هایی که صدا در حال ضبط هست گزینه‌ای ایده‌آل خواهد بود؛ زیرا صدای شاتر می‌تواند حواس هنرمندان و یا تماشاگران را از اجرا پرت کند. در چنین شرایطی، شاتر بدون صدا ابزاری قدرتمند برای عکاس محسوب خواهد شد.
البته نکته منفی در به‌کارگیری این نوع شاتر این است که چون سنسور نمی‌تواند تمامی پیکسل‌ها را هم‌زمان روشن و خاموش کند، از یک تکنیک برای اسکن‌کردن آنها بهره می‌برد. این بدین معناست که حرکت سوژه در هنگام نوردهی، می‌تواند به‌صورت اعوجاج آن سوژه در تصویر نمایش داده شود. شدت این مسئله به سرعت خواندن پیکسل‌ها توسط سنسور بستگی دارد، و چون Canon EOS R7 سرعت بالای ویژه‌ای در خواندن ندارد، شاتر الکترونیکی آن برای عکاسی از سوژه‌های سریع، مناسب نیست.
شاتر الکترونیکی انتخابی عالی برای زمان‌هایی هست که می‌خواهید با احتیاط عکاسی کنید. بعضی دوربین‌ها مثل EOS R7 نرخ اسکن سطح سنسور پایین‌تری نسبت به دوربین‌های رده بالا دارند، پس مراقب سوژه‌های متحرک و سریع باشید.
انتخاب شاتر الکترونیکی با برخی عملکردهای دیگر دوربین تداخل کرده و به همین دلیل چندین آیتم از منوی دوربین را خاکستری (غیرفعال) خواهد نمود. یک محدودیت کلیدی که با این انتخاب پیش خواهد آمد این است که دوربین دیگر نمی‌تواند در هیچ سرعتی با فلاش هم‌زمان شود. البته توجه داشته باشید که این محدودیت در دیگر دوربین‌های کانن متفاوت است.
توصیه می‌کنم برای پرهیز از مشکلاتی که ذکر شد، خیلی کم از این نوع شاتر استفاده نمایید.
برای مطالعه بیشتر: بهترین تنظیمات دوربین برای عکاسان تازه‌کار
گزینه‌های این بخش:
در جلوی EOS R7 و در بالا، سمت چپ لنز، سوراخی کوچک قرار دارد که به‌عنوان زمان‌سنج و نور کمکی فوکوس شناخته می‌شود. این لامپ نارنجی‌رنگ، هم شمارش معکوس زمان‌سنج را نشان می‌دهد و هم با روشن‌کردن سوژه‌های کم‌نور، به سیستم فوکوس خودکار کمک می‌کند.
این چراغ داخلی دوربین می‌تواند در نور کم و موقعیت‌های کلوزآپ، به شما کمک کند؛ اما درعین‌حال ممکن هست که باعث مزاحمت سوژه، دیگر عکاسان و حتی افراد پیرامون شما شده و حواس آنها را پرت نماید.
فوکوس کردن در شرایط کم‌نور می‌تواند تبدیل به امری چالش‌برانگیز شود. در چنین شرایطی، اگر سوژه زیادی دور نباشد، این لامپ شاید بتواند به شما کمک کند؛ البته این فاصله کاربردی، بسته به نور موجود در محیط و نیز حداکثر دیافراگم لنز، متغیر است. همچنین این لامپ در هنگام استفاده از فوکوس خودکار پیوسته (Servo) غیرفعال می‌شود، و بنابراین برای سوژه‌های در حال حرکت، عمل نخواهد کرد.
به دلایلی شاید بهتر باشد که این لامپ را خاموش کنید؛ زیرا این لامپ در برخی موقعیت‌های معدود، آن هم به شکلی نه چندان پرکاربرد، مفید هست. از طرف دیگر، دوربین های کانن ترفندهای دیگری نیز دارند که در نور کم می‌تواند به سیستم فوکوس کمک نماید؛ مثلا باز نگه داشتن دیافراگم لنز تا حداکثر میزان ممکن در هنگام فوکوس، و در نتیجه بالابردن نور دریافتی توسط سنسور.
اگر عکاسی پرتره می‌کنید، توجه داشته باشید که این لامپ، نور نسبتاً شدیدی را به چشم‌های سوژه شما خواهد تاباند. این مسئله ممکن هست سبب شود سوژه چشمانش را بسته، رویش را برگردانده و یا حتی از شما فاصله بگیرد. به همین دلیل هرگز هنگام عکاسی چهره با فلاش مستقیم هم از این گزینه استفاده نکنید.
مشکل جدی دیگری که استفاده از این لامپ ممکن است ایجاد کند، زمانی هست که به همراه گروهی عکاس، هم‌زمان از یک سوژه عکس می‌گیرید؛ مانند یک کنسرت، رخداد خبری و یا یک جاذبه توریستی. در این شرایط، نور درخشان نارنجی رنگی که به سوژه می‌تابانید در عکس دیگران دیده شده و باعث دردسر آنها خواهد شد.
اولین باری که من با این مشکل مواجه شدم، زمانی بود که یک تور عکاسی را در ترکیه رهبری می‌کردم و می‌خواستیم از یک نمایش خصوصی رقص سماع که توسط عده‌ای درویش اجرا می‌شد، دیدن کنیم. در یک تالار خصوصی تاریک، گروه ما در یک سمت اتاق پخش شده بود. همین که رقص آغاز شد، نوری نارنجی شروع به دنبال‌کردن سوژه‌ها کرد که خیلی زود اعتراض دیگر عکاسان گروه را در پی داشت.
نکته اینجا بود که آن عکاس نمی‌دانست که این چراغ روشن هست، و حتی نور آن را در منظره‌یاب یا عکس‌هایی که می‌گرفت نیز نمی‌دید. علاوه بر این، بعد از عذرخواهی از بابت مزاحمتی که ایجاد کرده بود، نمی‌دانست که چطور می‌تواند آن را خاموش کند. به او کمک کردم تا آیتم مربوطه را در منوی دوربینش (دوربینی غیر از Canon EOS R7) پیدا کرده و آن را غیرفعال نماید.
اگرچه این نور کمکی ممکن است در برخی مواقع مفید واقع شود، برای بیشتر افراد شاید بهتر باشد که آن را خاموش نگه دارند.
گزینه‌های این بخش عبارتند از:
امکان جدیدی که در EOS R7 لحاظ شده و در دوربین‌های قبلی کانن دیده نمی‌شد، یک سوئیچ AF/MF روی بدنه آن است. برای بیش از 30 سال، کانن این سوئیچ را فقط روی لنز هایش قرار می‌داد. در حالی که برندهای دیگر مانند نیکون و فوجی‌فیلم آن را معمولاً روی بدنه دوربین قرار می‌دادند. این بخش از منوی دوربین به شما اجازه می‌دهد تا این سوئیچ روی بدنه را غیرفعال کنید، تا از تغییر تصادفی وضعیت آن روی بدنه جلوگیری شود. البته برخی افراد نیز ترجیح می‌دهند وضعیت AF/MF فوکوس را از طریق منو کنترل نمایند.
سوئیچ جدید MF/AF کانن را می‌توان به‌راحتی و با یکی از انگشتانی که دوربین را نگه می‌دارند، کنترل کرد. این سوئیچ اجازه تغییر سریع حالت فوکوس در سری جدید لنزهای کانن را به شما خواهد داد.
این سوئیچ برای تطبیق‌دادن دوربین با سری جدید لنزهای کانن که فاقد سوئیچ AF/MF روی بدنه‌شان هستند تعبیه شده است؛ مانند لنز کانن RF 50mm f/1.8. با استفاده از این سوئیچ جدید روی بدنه دوربین، به‌راحتی می‌توان وضعیت فوکوس را در این لنزهای جدید بدون سوئیچ، از AF به MF تغییر داد. البته توجه داشته باشید که اگر بخواهید در لنزی مثل RF 50mm f/1.8 فوکوس را دستی تنظیم کنید، می‌بایست سوئیچ روی بدنه دوربین را روی MF و سوئیچ Focus/Control روی بدنه لنز را روی Focus قرار داده باشید.
لنزهای کانن فاقد سوئیچ AF/MF عبارت‌اند از:
برای دیگر لنزها، چه مونت RF و چه لنزهای EF به همراه یک آداپتور، اولویت با سوئیچ AF/MF روی بدنه لنز است. زمانی که یک لنز کانن دارای سوئیچ AF/MF به دوربین EOS R7 متصل شود، سوئیچ جدید روی بدنه R7 غیرفعال خواهد شد.
گزینه غیرفعال‌کردن سوئیچ AF/MF روی بدنه دوربین را در منوی AF خواهید یافت.
توجه داشته باشید که وقتی سوئیچ روی بدنه را غیرفعال می‌کنید، آیتم جدیدی به نام ‘Focus Mode’ در صفحه AF1 Menu ظاهر خواهد شد که از طریق آن می‌توان وضعیت فوکوس را روی AF یا MF قرار داد. این بخش از منو را نمی‌توانید روی یک دکمه سفارشی تنظیم کنید؛ اما برای دسترسی سریع‌تر، می‌توانید آن را به ‘My Menu’ اضافه نمایید.
گزینه‌های این بخش:
آیا مایل هستید زمانی که هر یک از چرخ‌های فرمان (dial) را برای تغییر تنظیمات نوردهی می‌چرخانید، حرکت‌های انگشت شما منطبق با حرکت نشانگر نوردهی باشد؟ اگر پاسخ شما به این سؤال بله است، پس باید این آیتم را روی ‘Reverse direction’ تنظیم کنید. این گزینه در راهنمای استفاده از کانن R7 به عنوان چرخش چپگرد یا راست‌گرد معرفی شده است.
وقتی سرعت شاتر، دیافراگم و جبران نوردهی را تغییر می‌دهید، تنظیمات پیش‌فرض دوربین این است که چرخ‌ها و نشانگر نوردهی، در جهت معکوس یکدیگر عمل کنند. یعنی کارخانه به شکلی تنظیم کرده که اگر با حرکت انگشت خود چرخ را به سمت بالا و چپ حرکت دهید، نشانگر نوردهی به سمت راست حرکت کند.
به‌صورت پیش‌فرض، چرخ‌های فرمان جلو و عقب، همسو با نشانگر نوردهی حرکت نمی‌کنند. شما می‌توانید عملکرد آن را معکوس کنید تا نحوه تغییر تنظیمات، طبیعی‌تر به نظر برسد.
این مسئله را به‌راحتی می‌توان با تنظیم آیتم ‘Direction to set Tv/Av’ روی گزینه ‘Reverse direction’ بر طرف کرد. به‌این‌ترتیب، زمانی که می‌خواهید سرعت شاتر یا دیافراگم را تغییر دهید، عملکردهای چرخ معکوس خواهند شد. من شخصاً، اینکه حرکت فیزیکی با آنچه در نمایشگر نشان داده می‌شود منطبق باشد برایم راحت تر است.
همانطور که دیدید اینها راهنمای استفاده از کانن R7 و به نوعی تنظیمات اولیه برای این دوربین بودند. اما در صورتی که از دوربین های DSLR کانن یا برند های دیگر برای فیلمبرداری استفاده می‌کنید، احتمالا برایتان جالب است که با بهترین تنظیمات برای فیلمبرداری با دوربین DSLR آشنا شوید. اگر هنوز هم در رابطه با این تنظیمات برایتان سوالی باقی مانده است حتما در بخش کامنت ها مطرح کنید.
منبع: dpreview.com
