"ناپلئون" ریدلی اسکات شاهکاری است که یکی از نمادین ترین چهره های تاریخ را با عظمتی نفس گیر و برداشتی جدید با توجه به جزئیات زنده می کند. از فیلمبرداری گیرا گرفته تا بازی‌های قدرتمند، این فیلم بینندگان را در دنیای پرآشوب ناپلئون بناپارت غرق می‌کند.
کارگردانی اسکات استادانه است و دقت تاریخی(البته با برداشت های خودش) را با تکنیک های ناب سینمایی ترکیب می کند. او پیچیدگی شخصیت ناپلئون را به خوبی به تصویر می‌کشد و او را نه تنها به‌عنوان یک فاتح، بلکه به‌عنوان یک رهبر و همسر که با جاه‌طلبی و میل به شکل‌دهی به مسیر تاریخ هدایت می‌شود، نشان میدهد. این فیلم به نبرد ها، شکست و پیروزی های شخصی ناپلئون می پردازد و پرتره ای زنده از مردی را ترسیم می کند که تاریخ اروپا را تغییر داد.
بازیگرانی مشهور نقش‌های برجسته را ارائه میکنند و هر بازیگر شخصیت خود را با اصالت و عمیق ارائه میدهد. [واکین فینیکس] در نقش اصلی می درخشد و با جذابیت به صحنه نمایش فرمان می دهد. بازیگران نقش مکمل، مثل [ونسا کربی]، عمق بیشتری به داستان می‌بخشند و مجموعه‌ای غنی از پیچیدگی های داستانی را ایجاد میکنند که مدت‌ها پس از پخش تیتراژ در ذهن طنین‌انداز می‌شوند.
«ناپلئون» از لحاظ بصری خیره کننده(در واقع جوایز متعددی در زمینه ی جلوه های ویژه بصری را از آن خود کرده) و از نظر احساسی محسور کننده است. فیلم مخاطبان را به دوران و دنیای دیگری می برد و آنها را در جریان عمیق حماسی- تاریخی ناپلئون غرق می کند. از صحنه‌های جنگی گسترده گرفته تا لحظات شخصی و درام، هر سکانس با دقت و چشم نواز ساخته شده است و مهارت بی‌نظیر اسکات را به‌عنوان یک فیلمساز معتبر و با تجربه به بهترین شکل به نمایش می‌گذارد.
فیلمبرداری، قاب بندی ها و افکت ها به شکلی فوق العاده در فیلم جا افتاده اند و بیننده را وادار به لذت بردن از فیلم میکنند.
«ناپلئون» علاوه بر درخشش سینمایی اش، بینش های ارزشمندی درباره پیچیدگی های قدرت، جاه طلبی و شرایط انسانی را نیز ارائه می دهد. حتی بینندگان را وادار می کند تا در مورد میراث ناپلئون بناپارت و تأثیر ماندگار او بر جهان فکر(تحقیق) کنند.
«ناپلئون» ریدلی اسکات یک پیروزی کامل در فیلمسازی است که به دلیل دیدگاه جسورانه، مهارت بی عیب و نقص و داستان گویی قدرتمندش شایسته تجلیل است.
