کمال گرایی واژه قدیمی است که از ابتدای پیدایش انسان همیشه همراه انسان بوده است و نوعی از وسواس در انجام کارها است که انسان کمال گرا سعی در انجام کامل و صددرصد کارها دارد و خود در ظاهر عملی پسندیده و زییاست ولی اصولا کمال گرایی مطلق چالش بسیاری برای فرد کمال گرا بوجود می اورد و هیچوقت از عملکرد خود راضی نیست و همیشه دچار استرس و اضطراب میباشد و شاید در ظاهر انسانی موفق باشد ولی در باطن پر از اشوب و تعارض است و هیچوقت روی ارامش و اسایش به خود را نمی بیند و همیشه در انجام امور و شروع به ان وسواس دارد و میخواهد کارها را زمانی شروع کند که شرایط ان فراهم باشد و این باعث میشود نتواند هیچوقت استارت کار خود را بزند و دچار شکست میشود و به انسانی گوشه گیر و افسرده مبدل میشود که از جمع دوستان فراری است و بقول معروف عاقل در پی پل است دیوانه پا برهنه از رودخانه گذشت و این حس کماد گرایی که از قدیم در ذات انسانها توسط والدین تزریق شده است و در موارد نادر باعث نبوغ میشود چون بین نبوغ و جنون مرزی وجود ندارد و انسان کمال گرا انسانی خود رایی است که خود را داناتر از دیگران میداند و دیگران را در سطح خود نمیداند که با انها تشریک مساعی کند و در موارد حاد شخص دچار افسردگی شدید و اقدام به خود کشی میکند
