اولین ورود حرفه ایم به بازار کار مشاوره کنکور بود
با خودم گفتم تا کجا از پول و نون پدر بخورم برم یه کاری برا خودم دست و پا کنم
گفتم رتبه ۱۰۹ کنکور شدم همون کارهایی که خودم کردم رو میگم به دانش آموزا و کلی رتبه خفن کنکور بوجود میارم
بعد از سه ماه مشاوره ، نتایج آزمونهای بچه ها چیزی که انتظار داشتم نبود
برنامه ها مشکلی نداشت؛کاملا منطقی،کاملا برنامه ریزی شده و آزمون پس داده ، اما نمیشد!
باید درستش میکردم... دوست نداشتم اولین تجربه کاریم با شکست مواجه بشه و پیدا کردن راه درست شدنش آسون نبود . همه چیز درست مطابق منطق چیده شده بود.
شاید مشکل همینه.شاید نباید انقدر همه چی رو برنامه ریزی کنم
بزارم خودش بره جلو و من نظارت کنم و یه تمپلیت اولیه بدم و متناسب با هرکس سعی کنم شخصی سازیش کنم
این راه به سرعت اومد و جای کل برنامه ریزهای سنگینم رو گرفت
بزرگترین هنرم این شد که اون برنامه خفن و پیچیده رو آسونش کنم ؛ سبکش کنم و البته متناسب هرکس
امتحانات ترم شروع شده بود و آزمونها هم به قوت خودش باقی....
به شاگرد هام گفتم :اول بهم بگو مشکلات برنامه کجاست؟کجاها اذیتت میکنه؟
دوم اینکه چندتا روش بهت میگم برا هر درس تست کن ببین کدومش بیشتر جواب میده بهم خبر بده
برای غروری که من داشتم و معتقد بودم که برنامه ریزی هام خیلی خفنه ، سوال ها و جواب های بچه ها برام سنگین بود
اونجا بود که فهمیدم تو هرکاری ،هر ادمی مدل خودشو داره و نمیشه برای همه یه نسخه بپیچیم که همه جزئیات رو شامل بشه و انتظار داشته باشیم نتیجه بده
یاد گرفتم هر کاری که میخواد شروع شه ؛ حتما اول باید لم شخصی آدم ،کشف شه و بعد روی بستر اون جلو بریم.
