مهم نیست کجایی...به این فکر نکن که تا این لحظه چقدر عقب افتادی؛یه لحظه بزار کنار همه چیو.
خیلی پیش میومد که ناراحت بشم که چرا نتونستم طبق برنامه ای که ریختم جلو برم...چرا نرسیدم که فلان کارو بکنم...چرا بجایی که هدف گذاری کردم نرسیدم...برای شما ام تا حالا اتفاق افتاده؟
هر چقدرم جلوتر میرفت اوضاع بدتر و بدتر میشد و
درصد کارهایی که fail میشد بیشتر و بیشتر میشد
با این موضوع درگیر بودم و خیلی ذهنم مشغول بود. برنامه ریزیمو عوض میکردم،سعی میکردم بفهمم مشکل کارم کجاست
پادکستی رو گوش میدادم که داشت میگفت برای اینکه ورزشکار موفقی بشی باید نفس داشته باشی یا به عبارتی نفست باز باشه
و خب راه این باز شدن نفس این هستش که هر روز یه مقداری تمرین کنی با این فرق که هر روز به تمرین روز قبلت یه زمانی رو اضافه کنی در حد ۱ الی ۲ دقیقه
و بعد از دو تا سه هفته نفستون کامل باز میشه...
به ذهنم اینطوری رسید که خب تو کارم همینه
ببینم چقد میتونم کار انجام بدم و هر روز سعی کنم یک مقدار به اون کار اضافه کنم
راه حل خیلی ساده ایه اما باعث میشه هر روز احساس برنده بودن بکنی...چون یه کاری کردی،یه گام رفتی جلو و تونستی یه تیک به تیک های قبلیت اضافه کنی
مهم نیست میرسیم به همه کارها یا نه
مهم اینه که هر روز یه گام نسبت به قبل رفته باشم جلو و قطعا اون روز رو بردم!
حالا به همه کارهایی که تا حالا توشون عقب افتادی فک کن،وضعیت حالتو بیار تو ذهنت و برای فردا یه کار به کارهایی که هر روز انجام میدی اضافه کن...معجزشو میبینی
