اگه اعتیاد رو یه راه فرار بدونیم که ادما برای رسیدن به آرامش سراغشو میگیرن، تصویری که از اعتیاد تو ذهن خیلی از ماست هنوز به اندازه کافی به روز نشده...
برای من تا یه زمانی کِی دِراما یه راه فرار اساسی بود،
صنعت فیلم سازی چشم بادومی ها که به طرز عجیبی اعتیاداوره و همیشه طرفدارای پروپا قرص خودش رو داره، برای من راه فرعی جذابی بود تا بتونم فرار کنم،
از فکر کردن،
از جدی گرفتن زندگی،
از انجام کارای عقب مونده و
برنامه ریزی کردن،
و اون اوایل که کرونا همه ی آدم هایی که دوست داشتم رو ازم دور کرده بود و به خاطر کلی مسائل ریز و درشت از خودم و زندگی شاکی بودم و تنهایی رو سرم آوار شده بود، راه نجاتِ پر زرق و برقی بود که بهم انگیزه میداد شبا تا دیر وقت بیدار باشم یا صبحا به این امید از رختخواب بیام بیرون...
جالب اینجاست که من همزمان با اون سریالای کره ای خیلی سریالای مطرح جهان که از لحاظ قصه و محتوا قطعا برتر بودن رو هم شروع کرده بودم اما خیلیاشون نیمه تموم موند چون تا اون حد معتادشون نشده بودم...
حالا شایدم دارم اغراق میکنم و قضیه تا به این حد جدی نبوده ولی یادمه که حین تماشای هر سریال حس خیییلی خوبی داشتم اما بعد از تموم شدنش یه دوره افسردگی و عذاب وجدان بابت به بطالب گذروندن وقتم رو تجربه میکردم، بی بروبرگرد...
یادمه که از یه جایی به بعد اکسپلور ایستاگرامم پر شده بود از محتواهای یه شکلِ مربوط به یک شخص یا یک سریال و اون چیزی که قرار بود برام راه فرار باشه، تبدیل شد به کوچه بن بستی که ازش گریزی نداشتم...
عمق فاجعه رو زمانی درک کردم که مابین امتحانات ترم شش، داشتم سریال در حال پخش می دیدم...
این به خودی خود چیز بدی نیست اما برای منی که همیشه تو تایم امتحانات حتی اینستا رو هم دی اکتیو میکردم و حضورم تو دنیای مجازی به حداقل ترین حد ممکن میرسید یه آژیر خطر بود! چون اساسا صبر کردن برای رسیدن قسمت جدید برای این منِ کم صبرِ بی حوصله اصلا مقوله ی تعریف شده ای نبود!
بگذریم،
در نهایت من چند ماه پیش تونستم طی یه اقدامِ سریع، فوری، انقلابی کِی دراما رو کنار بذارم و تا همین چند روز اخیر هم برای حفظ خودم تو مسیر درست موفق بودم اما، امان از وسوسه ها!
همه ی اینا رو نوشتم که بگم فکر نکنیم آدمای درگیر اعتیاد، افراد ضعیف النفسی بودن که هیچ وقت تسلطی رو زندگیشون نداشتن یا این اتفاق هیچ وقت قرار نیست برای ما بیفته،
تقریبا همه مون توی زندگی این علاقه های بی حساب و کتاب نسبت به چیزایی که میدونیم برامون خوب نیست رو تجربه کردیم،
و قطعا قبول دارین وقتایی که به هر دلیلی ضعیف تر بودیم، مقاوتمون راحت تر شکسته و وقتی فهمیدیم که کار از کار گذشته بوده...
همه ی اینا رو نوشتم که بگم حواسمون بیشتر از قبل، اول به خودمون، بعدش به اونایی که دوستشون داریم باشه...
کاش برای سال جدید از دام هر جور اعتیادی رها شیم :)
#الهه_افروزی
