حذر کردن به از بودن
به هر جمعی که درآن دوستان چون دشمنان
در پی افکندن یارند
من این اندرز گویم تا بیندیشی
که مردن در دل غم ها
به از بودن میان جمع ولی تنها
تو می پوسی...تو می میری...
و اما زنده ای آنجا....
حذر باید حذر زین جمع
تو در تنهایی خویشتن
همانند همان بذری
که می افتد به روی خاک
درون خاک افسرده
تو می رویی...تو می بالی...
و روزی میوه خواهی داد ?
