سلام من یه پسر کورد اهل پاوه شهری در استان کرمانشاه هستم. در سال ۲۰۱۵ که کلاس هفتم بودم با هزار بدبختی و مشکلات خانواده ام توانستن برایم یه گوشی j7 مدل ۲۰۱۵ بخرن،چون معدلم ۱۹/۷۰ بود. نمیدانید چه قدر خوشحال بودم انگار پایم به دنیا دیگری باز شده بود.تقریبا ۲ سال بعد که کلاس نهم بودم دیگر فشار زندگی آنقدر زیاد شده بود که دیگر خانواده ما توان هیچ کاری انجام دادن را نداشت و من به پیشنهاد یکی از دوستانم پایم به کولبری باز شد تا بتوانم لا اقل برای خودم خرجی داشته باشم. زمانی که به نوسود محلی که کولبر ها جمع شده بودند رفتم و با گوشی خودم (j7) داشتم حرف میزدم دیدم که همه به من میخندن؛پرسیدم چرا میخندید؟ گفتند تو که انقدر پول داری گوشی لمسی میاری برای کولبری دیگر نیاز به این شغل نداری! من هم که پول نداشتم گوشی دیگری برای خودم بخرم مجبور بودم گوشی خودم را ببرم. الان من ۶چند سال است که دارم کولبری میکنم از جاهایی من و دوستانم با کول های ۴۰ کیلویی بالا میرویم که کار هر بشری نیست! چه گلوله هایی که از کنارم گذشتن بهم نخوردن و چه سقوط هایی نکردم و جان سالم بدر بردم. آن گوشی لمسی که همه میگفتن همان هفته اول میشکند هنوز بعد از آن همه فرار ها و سقوط ها یک خش بروی آن نیامده از بس محکم و عالی درست شده من عاشق این گوشی هستم طوری که پول خریدن انواع گوشی در این سال ها را داشتم ولی نخریدم! داستان من همین بود، خواستم تشکر کنم از شرکت سامسونگ برای این گوشی عالی شاید هم یک جایزه بردم و دل من هم خوش شد!(: ولی حتی note 20 را هم ببرم هرگز این گوشی را کنار نمیگذارم! خدا نگهدار
