آنتوان لاووازیه در واقع به خاطر اضافاتش به تئوری احتراق که منجر به کشف اکسیژن و کمک به ایجاد زمینه ای برای ترکیب شیمیایی مدرن شد، بسیار مشهور است. او روش کنونی را برای شناسایی ترکیبات شیمیایی ابداع کرد و به دلیل تاکیدش بر آزمایش های دقیق، به عنوان «پدر شیمی مدرن» شناخته می شود. Antoine Lavoisier کمک شایانی به تحقیق در مورد فلزات، ترکیبات آنها و همچنین اسیدها و بازها کرد. در رابطه با تحقیقات علمی شیمی در واقع هیچ کس به اندازه آنتوان لاووازیه شناخته شده نیست.
آنتوان لاووازیه دانشمند فرانسوی بود که از 26 اوت 1743 تا 8 مه 1794 زندگی کرد. او به عنوان فرزند یک وکیل پولدار پاریسی، راه پدرش را دنبال کرد و در رشته حقوق تحصیل کرد. وقتی در سن پنج سالگی پدرش درگذشت، ارث قابل توجهی برای او به جا گذاشت. علیرغم مدرک حقوقی، علاقه اصلی او علم بود، که با شور و شوق دنبال می کرد. او در سن 25 سالگی در سال 1768 بر اساس دستاوردهای علمی اولیه خود، به ویژه در زمین شناسی، به عضویت معتبرترین نهاد علمی فرانسه، آکادمی علوم درآمد. او سالها کمیسر کمیسیون باروت فرانسه نیز بود.
او اولین کسی بود که با موفقیت ترکیب آب را تعیین کرد و مواد شیمیایی را با موفقیت از اجزای آن در سال 1783 سنتز کرد. لاووازیه اصطلاحات «اکسیژن» را در سال 1778 و «هیدروژن» را در سال 1783 اختراع کرد و او وجود سیلیکون را در سال 1778 پیش بینی کرد. به توسعه سیستم متریک کمک کرد، اولین فهرست جامع عناصر را گردآوری کرد و به سازماندهی مجدد نامگذاری شیمیایی کمک کرد. Antoine Lavoisier همچنین اولین کسی بود که ثابت کرد گوگرد یک عنصر است نه یک ترکیب.
هنگامی که انقلاب فرانسه در سال 1789 رخ داد، لاووازیه همچنان به دفاع از آکادمی علوم ادامه داد. وقتی در این آخرین تلاش شکست خورد، زندانی شد و در ماه مه 1794، لاووازیه به دار آویخته شد.
عوامل Laval شیمی مجموعه ای از هشت عنصر است که توسط آنتوان لاووازیه پیدا شد. عناصر لاوال از سنگین ترین عناصری تشکیل شده اند که می توانند در مقیاس آزمایشگاهی تحقیقاتی جدا شوند. هر جزء در عناصر لاوال دارای یک برچسب عددی و همچنین یک نماد است. اجزای لاوال عبارتند از: لیتیوم، پتاسیم، روبیدیم، سزیم، استرانسیوم، باریم و همچنین لانتانیم.
آنتوان لاووازیه مشاهده کرد، هنگامی که عناصر با هر چیزی در هوا تعامل می کنند، وزن اضافه می کنند. در سال 1778، لاووازیه نظریه جدیدی از احتراق ارائه کرد و آن را به عنوان برهمکنش فلز یا مواد آلی با جزء بسیار قابل تنفس هوای معمولی توصیف کرد. سال بعد، او نام «اکسیژن» را ابداع کرد که از اصطلاحات یونانی به معنای «تولید کننده اسید» گرفته شده است. کشف عملکرد اکسیژن در احتراق توسط لاووازیه یکی از مهمترین دستاوردهای او محسوب می شود.
در سال 1772، آنتوان لاووازیه و همکارانش الماسی را در یک شیشه قرار دادند و از یک ذره بین بزرگ برای تمرکز پرتوهای خورشید بر روی آن استفاده کردند. الماس در آتش سوخت. به گفته لاووازیه، زمانی که الماس یا زغال سنگ می سوزند، آب تولید نمی شود و به همان میزان دی اکسید کربن در هر گرم منتشر می شود. در نتیجه، او تشخیص داد که الماس شکل کریستالی کربن است و اصطلاح «آلوتروپی شیمیایی» را ابداع کرد. در سال 1787، لاووازیه پیشنهاد کرد که اکسید سیلیس یک عنصر شیمیایی اساسی است و بدین ترتیب کشف سیلیکون را پیش بینی کرد.
معروف ترین اثر آنتوان لاووازیه (Traité élémentaire de chimie) در سال 1789 منتشر شد. این کتاب یک عنصر را به عنوان یک ماده منفرد تعریف می کند که از نظر شیمیایی تجزیه نمی شود و به عنوان پایه ای برای همه ترکیبات شیمیایی عمل می کند. این شامل یک لیست عناصر بود که به عنوان پایه ای برای لیست عناصر امروزی عمل می کرد. نتایج توسط نظریه احتراق اکسیژن Antoine Lavoisier تأیید شد و وجود فلوژیستون را رد کرد.
آنتوان لاووازیه قانون بقای جرم را در سال 1789 پس از کشف این موضوع که جرم هرگز در فعل و انفعالات شیمیایی تولید یا از بین نمی رود، تدوین کرد. طبق قانون بقای جرم، ماده ممکن است از شکلی به شکل دیگر تبدیل شود، مخلوط هایی جدا یا ایجاد شوند و مواد خالص حل شوند، اما مقدار کلی جرم ثابت می ماند. قانون بقای جرم ممکن است برای حل جرم های ناشناخته مانند مقدار گاز مصرف شده یا ایجاد شده در طی واکنش استفاده شود و برای محاسبات مختلف مفید است.
