تیتان یا دی اکسید تیتانیوم (TiO2) در انواع محصولات مراقبت شخصی، از جمله کرم های ضد آفتاب و پنکیک ها به عنوان فیلتر UV یا عامل سفید کننده استفاده می شود. کاربرد آن در لوسیون ها و کرم ها، خطر قرار گرفتن در معرض آن را افزایش می دهد. با این حال، زمانی که TiO2 قابل استنشاق باشد – به شکل پودر - توسط آژانس بین‌المللی تحقیقات سرطان به عنوان یک سرطان‌زای احتمالی در نظر گرفته می‌شود. با اینحال به نظر نمی رسد تیتان نانو هیچ گونه خطر منحصر به فردی برای سلامتی ایجاد کند.
تیتان اشکال مختلفی دارد و به صورت نانو و میکرو در دسترس است. این ترکیب عمدتاً به صورت پودر به دلیل خاصیت جذب اشعه ماوراء بنفش و همچنین به عنوان رنگ خوراکی استفاده می شود. تیتان همچنین دارای خواص دیگری مانند مقاومت شیمیایی، پایداری حرارتی و پتانسیل فوتوکاتالیستی است.
دی اکسید تیتانیوم به عنوان رنگ خوراکی (E171) در مواد غذایی فراوری شده و همچنین در لوازم آرایشی، رنگ ها و داروها استفاده می شود. این ترکیب در سوپ‌ها، آبگوشت‌ها و سس‌ها، برخی ساندویچ و حتی آجیل های فرآوری شده استفاده می شود.
دی اکسید تیتانیوم پرمصرف ترین رنگدانه سفید است (57 درصد تولید جهانی) که برای پوشش، پلاستیک ها (24 درصد) و کاغذ (12 درصد) استفاده می شود. تیتان در برابر اشعه ماوراء بنفش مقاوم است و بنابراین در مدت طولانی تغییر رنگ نمی دهد. گریدهای دی اکسید تیتانیوم کریستال بسیار خالص و ریز به طور فزاینده ای برای تولید ضد آفتاب استفاده می شوند. دی اکسید تیتانیوم تقاضای فزاینده ای در بین فتوکاتالیست ها دارد.
دی اکسید تیتانیوم یک ماده معدنی طبیعی است که به عنوان عامل رنگ، سفید کننده، عامل غلیظ کننده و ماده ضد آفتاب در لوازم آرایشی و محصولات مراقبت شخصی استفاده می شود. ضریب انکسار بالا آن را به یک عنصر محبوب در فرمول های سفید کننده تبدیل می کند زیرا انعکاس روشنی را ارائه می دهد. همچنین به عنوان یک مات کننده موثر در نظر گرفته می شود.
برای ارائه رنگ سفید مشخصه دی اکسید تیتانیوم، بخش بزرگی از ذرات باید بین 200 تا 300 نانومتر اندازه داشته باشند. ذرات با این اندازه ، نانو ذرات محسوب نمی شوند. با این حال، فرآیند تولید دی اکسید تیتانیوم منجر به نانوذرات بودن بخش کوچکی از ذرات می شود.
علاوه بر این، دی اکسید تیتانیوم می تواند به اشکال مختلف کریستالی وجود داشته باشد و ممکن است یک پوشش نیز به ذرات اضافه شود. تفاوت‌های بالقوه از نظر اندازه، فرم کریستالی و ویژگی‌های سطحی، ارزیابی ریسک دی‌اکسید تیتانیوم را پیچیده می‌کند.
جدا از استفاده از آن به عنوان یک افزودنی غذایی (E171)، دی اکسید تیتانیوم به عنوان یک رنگدانه سفید در طیف گسترده ای از محصولات دیگر مانند رنگ ها و پلاستیک ها استفاده می شود. جذب انسان نیز می تواند ناشی از اجزای مکمل های غذایی و داروها باشد. علاوه بر این، کودکان کوچک گاهی اوقات خمیر دندان خود را می بلعند که می تواند حاوی دی اکسید تیتانیوم باشد. تیتان در لیست مواد تشکیل دهنده با عنوان CI77891 نیز برچسب گذاری شده است. دی اکسید تیتانیوم همچنین ممکن است به طور طبیعی در برخی مواد غذایی یافت شود.
پس از انجام بررسی تمام شواهد علمی موجود مرتبط، EFSA به این نتیجه رسید که نگرانی در مورد سمیت ژنتیکی ذرات TiO2 را نمی توان رد کرد. بر اساس این نگرانی، کارشناسان EFSA دیگر دی اکسید تیتانیوم را در صورت استفاده به عنوان یک افزودنی غذایی بی خطر نمی دانند. این بدان معناست که نمی‌توان میزان مصرف روزانه قابل قبول (ADI) را برای E171 تعیین کرد.
به دلیل خواص فیزیکی و شیمیایی آن، قرار گرفتن در معرض تیتان از طریق مسیر تنفسی در سطح معینی از غلظت، ممکن است باعث مشکلات ریوی شود.
بر اساس مطالعه ای با عنوان اثرات مضر تیتانیوم دی اکسید این ترکیب به عنوان یک حساس کننده به نور شناخته شده است که می تواند توسط پوست جذب شود (اگرچه اندازه ذرات این اثر را به حداقل می رساند) و منجر به افزایش تولید رادیکال های آزاد می شود که باعث آسیب قابل توجهی به DNA خواهد شد.
