ویتامین ث که به عنوان اسید اسکوربیک نیز شناخته می شود ، یک ویتامین محلول در آب است که به طور طبیعی در برخی غذاها وجود دارد ، به برخی دیگر اضافه می شود و به عنوان یک مکمل غذایی در دسترس است.
انسان ها برخلاف بیشتر حیوانات ، قادر به تولید ویتامین ث نیستند بنابراین باید از طریق رژیم غذایی آنرا بطور روزانه دریافت کنند. ویتامین ث برای بیوسنتز کلاژن ، ال- کارنیتین و انتقال دهنده های عصبی خاص مورد نیاز است و در متابولیسم پروتئین ها نیز نقش دارد.
این ویتامین در صنایع غذایی نیز کاربرد گسترده ای دارد و به دلیل خواص آنتی اکسیدانی به بیشتر خوراکی ها و نوشیدنی ها اضافه می شود. به همین دلیل قیمت خرید و فروش آن برحسب نوع استفاده و ایرانی یا خارجی بودن آن در بازار متفاوت است.
مطالعات به طور مداوم نشان می دهد که میزان مصرف ویتامین ث در افراد سیگاری نسبت به افراد غیر سیگاری کمتر است که دلیل آن افزایش استرس اکسیداتیو است .افراد سیگاری روزانه 35 میلی گرم بیشتر از افراد غیر سیگاری به ویتامین C نیاز دارند. قرار گرفتن در معرض دود سیگار نیز سطح این ویتامین را کاهش می دهد.
اکثر نوزادان در کشورهای پیشرفته از شیر مادر و یا شیر خشک تغذیه می شوند که هر دو مقدار کافی ویتامین C را تأمین می کنند. به دلایل زیادی تغذیه نوزادان با شیر گاو توصیه نمی شود زیرا این عمل می تواند باعث کمبود ویتامین C شود چون شیر گاو به طور طبیعی ویتامین ث بسیار کمی دارد و گرمای پاستوریزاسیون نیز می تواند این ویتامین را از بین ببرد.
اگرچه میوه ها و سبزیجات بهترین منابع ویتامین Cهستند ، اما بسیاری از غذاهای دیگر مقدار کمی از این ماده مغذی را دارند. بنابراین از طریق یک رژیم غذایی متنوع ، اکثر افراد باید بتوانند مقدار ویتامین سی توصیه شده را تأمین کنند یا حداقل مقدار کافی برای جلوگیری از اسکوربوت را بدست آورند.
افرادی که تنوع غذایی محدودی دارند از جمله برخی افراد مسن و فقیر ، افرادی که از الکل یا مواد مخدر استفاده می کنند ، افراد مبتلا به بیماری روانی و گاهی اوقات کودکان ممکن است ویتامین ث کافی دریافت نکنند.
بزرگسالان 19 تا 64 ساله به 40 میلی گرم ویتامین C در روز نیاز دارند.
شما باید بتوانید تمام ویتامین ث مورد نیاز خود را از رژیم غذایی روزانه خود تأمین کنید.
این ویتامین نمی تواند در بدن ذخیره شود ، بنابراین شما هر روز در رژیم غذایی خود به آن نیاز دارید.
