پلی فسفات سدیم که به عنوان سدیم تری پلی فسفات یا STPP نیز شناخته می شود یک تركیب معدنی با فرمول شیمیایی Na5P3O10 است. بیشتر STPP به عنوان یکی از اجزای مواد شوینده تجاری مصرف می شود و به عنوان نرم کننده صنعتی آب کاربرد گسترده ای دارد.
در آب سخت - آبی که حاوی غلظت بالای Mg2 + و Ca2 + می باشد، مواد شوینده معمولا غیرفعال می شوند. TPP5− به عنوان یک ماده شیمیایی با بار زیاد ، به شدت به دی کایتون ها متصل می شود و از تداخل آنها با مواد شوینده سولفوناته جلوگیری می کند.
قیمت خرید و فروش پلی فسفات سدیم در ایران تابع فاکتورهای مختلفی است و در بسته بندی هایی با وزن متفاوت خرید و فروش می شود. برای کسب اطلاعات بیشتر در این رابطه با این مقاله از نشریه جهان شیمی فیزیک همراه ما باشید.
پلی فسفات سدیم که به عنوان سدیم تری پلی فسفات شناخته می شود در صنایع غذایی به عنوان ماده نگهدارنده غذاهای دریایی ، گوشت ، مرغ و خوراک دام مورد استفاده قرار می گیرد. این ماده در تولید مواد غذایی با شماره E451 استفاده شده و به عنوان امولسیون کننده و برای حفظ رطوبت استفاده می شود.
بسیاری از دولت ها مقادیر مجاز این ماده در غذاها را تنظیم می کنند ، زیرا می تواند به طور قابل توجهی وزن غذاهای دریایی را افزایش دهد. سازمان غذا و داروی ایالات متحده STPP را به عنوان یک ماده بی خطر برای انسان اعلام کرده است.
از دیگر مصارف این ماده (صدها هزار تن در سال) می توان به صنعت سرامیک سازی (کاهش ویسکوزیته لعاب تا حد معینی) ، برنزه شدن چرم (به عنوان ماده پوشاننده و ماده برنزه مصنوعی - SYNTAN) ، آنتی کیک ، بازدارنده های تنظیم کننده ، بازدارنده های شعله و تولید کاغذ اشاره کرد.
این ترکیب شیمیایی به عنوان رنگدانه های ضد خوردگی ، در تولید منسوجات ، تولید لاستیک ، فرآیند تخمیر ، تولید ضد یخ و خمیر دندان و همچنین به عنوان پیوند دهنده پلی آنیون در تحویل داروهای مبتنی بر پلی ساکارید استفاده می شود.
سم پلی فسفات سدیم سمیت کمی دارد تا جاییکه در تماس با پوست و چشم ها باعث حساسیت زایی نمی شود.
از نظر FDA مصرف مقدار کم این ماده که در بیشتر مواد غذایی وجود دارد برای انسان ها مضر نیست ولی از آنجایی که همه افراد در رژیم غذایی خودشان از انواع فست فود ها ، گوشت های فرآوری شده و غذاهای آماده استفاده می کنند در معرض سطح بالایی از این ماده قرار می گیرند که ممکن است برای سلامتی خطرناک باشد.
این ماده به عنوان بخشی از فاضلاب خانگی و کارخانه وارد محیط زیست شده و به ارتو فسفات هیدرولیز می شود و در نهایت توسط جلبک ها یا میکروارگانیسم ها جذب شده و بدین ترتیب وارد چرخه طبیعی فسفر می شود.
