اسید اسکوربیک که اغلب به عنوان ویتامین C شناخته می شود. این یک ویتامین محلول در آب است که در طبیعت یافت می شود. وقتی صحبت از مبارزه با میکروب ها می شود، اسید اسکوربیک یک عامل کاهش دهنده و آنتی اکسیدانی قوی است که ممکن است تفاوت قابل توجهی ایجاد کند. اسید اسکوربیک از طریق مکانیسم‌های سم زدایی، به ساخت کلاژن در بافت‌های فیبری، بافت‌های همبند، استخوان‌ها، مویرگ ها و پوست کمک می‌کند.
مرکبات و سبزیجات با برگ سبز دارای بیشترین اسید اسکوربیک هستند. انسان قادر به ساخت یا ذخیره آن نیست، بنابراین باید از طریق رژیم غذایی مصرف شود. اغلب در درمان و پیشگیری از سرماخوردگی استفاده می شود. برای محافظت از پوست در برابر نور خورشید و آلاینده ها روی پوست اعمال می شود. کسانی که از افسردگی یا بیماری آلزایمر رنج می برند نیز ممکن است از مصرف ویتامین C بهره مند شوند.
عملکرد بسیار مهم اسید اسکوربیک حفظ سطح کلاژن است، پروتئینی که برای تشکیل بافت همبند در پوست، رباط ها و استخوان ها ضروری است. ویتامین C نقش مهمی در بهبود زخم ها و سوختگی ها دارد زیرا باعث تسهیل تشکیل بافت همبند در جای زخم ها می شود. سلول های دیواره شریانی و همچنین مویرگ‌های ریز نیز به کلاژن نیاز دارند تا با ضربان قلب منبسط و منقبض شوند.
یکی دیگر از خواص مهم اسید اسکوربیک خاصیت آنتی اکسیدانی آن است. این عملکرد زمانی انجام می شود که ویتامین C به خودی خود اکسید می شود و سپس مواد اکسید شده مانند آهن یا مس را بازسازی می کند و آنها را به شکل اولیه خود باز می گرداند و عامل اکسید کننده مضر را از بین می برد. ویتامین C همچنین به تشکیل گلبول های قرمز خون کمک می کند و از خونریزی جلوگیری می کند.
این ویتامین با عفونت های باکتریایی مقابله می کند و اثرات برخی از مواد ایجاد کننده آلرژی را کاهش می دهد. اسید اسکوربیک همچنین به عنوان یک آنتی هیستامین عمل می کند و می تواند برای کاهش دوزهای فرم دارویی استفاده شود. به این دلایل، اغلب در پیشگیری و درمان سرماخوردگی استفاده می شود.
اسید اسکوربیک ارتباط قابل توجهی با سایر مواد مغذی دارد. کمک به متابولیسم برخی از اسیدهای آمینه مانند فنیل آلانین و تیروزین، تبدیل اشکال غیرفعال اسید فولیک به شکل فعال اسید فولینیک، نقش بسزایی در متابولیسم کلسیم و آهن، محافظت از تیامین، ریبوفلاوین، اسید فولیک، پانتوتنیک اسید، ویتامین A و E از اکسیداسیون است. ویتامین C همچنین از سلول های مغز و نخاع در برابر تخریب توسط رادیکال های آزاد محافظت می کند.
توانایی بدن برای جذب اسید اسکوربیک توسط عواملی تحت تاثیر قرار می گیرند، مانند:
سولفونامیدها نسبت به مقدار معمولی میزان دفع ویتامین C را از طریق دستگاه ادراری دو یا سه برابر افزایش می دهند، در حالی که جوش شیرین محیطی قلیایی ایجاد می کند که ویتامین C را از بین می برد. علاوه بر این، نوشیدن بیش از حد آب ذخایر آلی این ویتامین را از بین می برد.
از آنجایی که اسید اسکوربیک اضافی در خون به سرعت از طریق ادرار دفع می شود، در این شرایط سمیت حاد بسیار کمی دارد. ویتامین C بیش از 2 تا 3 گرم ممکن است باعث سوء هاضمه شود، به خصوص اگر با معده خالی مصرف شود. مصرف اسید اسکوربیک به شکل آسکوربات سدیم یا آسکوربات کلسیم ممکن است به کاهش این اثر کمک کند.
تهوع، اسهال و گرفتگی شکم نیز به عنوان عوارض جانبی دوزهای بالای ویتامین C ثبت شده است. تاثیر اسمزی ویتامین C جذب نشده که از روده بزرگ عبور می کند باعث این اثرات می شود.
اسید اسکوربیک که اغلب به عنوان ویتامین C یا آسکوربات شناخته می شود، ویتامینی است که در انواع غذاها یافت می شود و به عنوان مکمل مصرف می شود. اسید اسکوربیک یک ماده مغذی ضروری و یک آنتی اکسیدان طبیعی است که به بهبود بافت و سنتز آنزیمی انتقال دهنده های عصبی کمک می کند. برای عملکرد صحیح آنزیم های متعدد در بدن و همچنین سیستم ایمنی ضروری است. فعال شدن پاسخ ایمنی، ترمیم زخم و استخوان سازی تنها تعدادی از عملکردهای فیزیولوژیکی اسید اسکوربیک است.
