فقط قلم را برمی‌دارم و اجازه حرکت به دستم می‌دهم، باورتان بشود یا نشود، همین‌است، خوب می نویسم یا بد، اصلا نمی‌دانم، متخصص نوشتن هم نیستم، فقط می نویسم، چون از نوشتن لذت می‌برم، گاهی شعر هم می‌نویسم، خودم بهشون شعرنمی گویم ، معادل شعر و وررا بهش اطلاق می‌کنم.درزمان شعر حس متفاوتی دارم، حسی شاید غیر قابل وصف.از مزیت های نوشتن در دوره ما، نوشتن در اینترنت است، که هیچ هزینه خاصی نداره، و برای مردم عصر خودمان و آیندگان می توانیم بنویسیم. گاهی مردم زمان خودمان ما را درک نمی کنند، شاید سالها بعد، این متنها را بخوانند، واز نوشته‌ها لذت ببرند.
گفتگوی عاشقانه با یار همیشه لذت داره
یار بداند یا نداند، قلبم همیشه پیش یاره
با او روم همه جا ، او باشه یا نباشه
دنیا بدون خیال جای من دیگه نباشه
با شعر سفر کنم به همه جا ، اینجا و آنجا
چه ذوقی داره، وقتی دست در دست یاری آنجا
