یک اسانس روغنی یک مایع آبگریز غلیظ است که حاوی ترکیبات شیمیایی فرار (به راحتی در دمای طبیعی تبخیر می شود) از گیاهان است. اسانس های روغنی همچنین به عنوان روغنهای فرار، روغنهای اثیری، اترولیوم یا به سادگی به عنوان روغن گیاهی که از آن استخراج شده اند مانند روغن میخک شناخته می شوند. یک روغن اساسی از این نظر "اساسی" است که حاوی "ذات" رایحه گیاه است - رایحه مشخص گیاه که از آن گرفته شده است. اصطلاح "ضروری" که در اینجا استفاده می شود به معنای ضروری یا قابل استفاده برای بدن انسان نیست، مانند اصطلاحات آمینو اسید ضروری یا اسید چرب ضروری، که اصطلاحاً به آنها گفته می شود زیرا توسط ارگانیسم زنده داده شده مورد نیاز غذایی است.
روغنهای اساسی به طور کلی با تقطیر، غالباً با استفاده از بخار، استخراج می شوند. فرآیندهای دیگر شامل بیان، استخراج حلال ، اسفوماتورا ، استخراج مطلق روغن ، ضربه زدن به رزین ، جاسازی موم و پرس سرد است. از آنها در عطر ، مواد آرایشی ، صابون و سایر محصولات ، برای طعم دادن به غذا و نوشیدنی و افزودن رایحه به بخور و محصولات تمیز کننده خانگی استفاده می شود. اسانس های روغنی را نباید با عطر، رایحه و غیره اشتباه گرفت زیرا دومی معمولاً شامل مواد شیمیایی خالص است در حالی که اسانس های روغنی از گیاهان گرفته می شوند.
از اسانس های روغنی اغلب برای آروماتراپی استفاده می شود ، نوعی داروی جایگزین که در آن اثرات درمانی به ترکیبات معطر نسبت داده می شود. رایحه درمانی ممکن است برای ایجاد آرامش مفید باشد، اما شواهد کافی وجود ندارد که اسانس های روغنی بتوانند به طور موثر هر بیماری را درمان کنند. استفاده نادرست از روغنهای اساسی ممکن است باعث آسیب هایی از جمله واکنش های آلرژیک و تحریک پوستی شود و کودکان ممکن است به ویژه در برابر اثرات سمی استفاده نادرست حساس باشند.
در طول تاریخ از روغنهای اساسی در طب عامیانه استفاده می شده است. اعتقاد بر این است که اولین ذکر شده در مورد تکنیک ها و روش های استفاده شده برای تولید اسانس های روغنی، مربوط به ابن البیتار (1288-1888)، پزشک، داروساز و شیمی دان الاندلس (اسپانیا مسلمان) است.
در کارهای مدرن به جای مراجعه به خود روغنهای اساسی، به طور معمول در مورد ترکیبات شیمیایی خاصی که اسانس های روغنی از آنها تشکیل شده است بحث می شود، مانند اشاره به متیل سالیسیلات به جای "روغن گیاه سبز".
علاقه به روغنهای اساسی در دهه های اخیر با محبوبیت رایحه درمانی، شاخه ای از داروهای جایگزین که از اسانس های روغنی و سایر ترکیبات معطر استفاده می کند، احیا شده است. روغن ها فرار می شوند، در یک روغن حامل رقیق می شوند و در ماساژ استفاده می شوند، توسط یک نبولایزر در هوا پخش می شوند، روی شعله شمع گرم می شوند یا به عنوان بخور می سوزند.
کاربردهای پزشکی ارائه شده توسط کسانی که روغن های دارویی می فروشند ، از درمان های پوستی تا داروهای سرطان متغیر است و اغلب صرفاً براساس گزارش های تاریخی استفاده از روغنهای اساسی برای این اهداف است. ادعاهای مربوط به اثربخشی درمان های پزشکی و به ویژه درمان سرطان ها، اکنون در اکثر کشورها قابل بررسی است.
روش تولید
اکثر اسانس های روغنی رایج مانند اسانس اسطوخودوس، اسانس نعنا فلفلی، روغن درخت چای، پاچولی و اکالیپتوس تقطیر می شوند. مواد خام گیاهی ، متشکل از گلها، برگها، چوب، پوست، ریشه ها، دانه ها یا پوست در یک دستگاه آلمبیک (دستگاه تقطیر) روی آب قرار می گیرند. با گرم شدن آب، بخار از مواد گیاهی عبور می کند و ترکیبات فرار را بخار می کند. بخارات از طریق یک سیم پیچ عبور می کنند و در آنجا دوباره به مایع متراکم می شوند و سپس در ظرف گیرنده جمع می شود.
