چرا این قفس کوچک را رها نمیکنی و با گنجشک هایی که به قفست می آیند و میروند و در غذایت با تو شریک میشوند پرواز نمیکنی و به بیکرانه های آسمان سرک نمیکشی؟
چند وقت است که درِ قفست هر روز باز است و تو هنوز جرعت دل کندن از قفس را پیدا نکردی؟
البته از همان روز اول با احتیاط عمل میکردی
جفتت بیشتر از تو به بیرون از قفس سرک میکشید و باز برمیگشت
اما تو بیشتر در حال تماشای پروازش بودی
چند بار همراهش به بیرون قفس آمدی اما وقتی او تصمیم گرفت که برای همیشه قفس را ترک کند تو فقط صدایش میزدی
البته شاید تو کار درست را میکنی
در جهان بیرون زیستن را گنجشک ها بلدند نه تو که از لحظه ی بیرون آمدن از تخمت درون قفس بوده ای
اصلا شاید پیدا کردن غذا و فرار از دست گربه را بلد نباشی اما به نظرت چند روز آن بیرون را زیستن ارزشش را ندارد؟
درست است حالا شجاع تر شده ای و روز ها خود را با چرخیدن در بین برگ های سبز درختان باغچه سرگرم میکنی
اما هر شب باز میایی درون قفس منتظر می نشینی که بیاییم و قفس را داخل خانه ببریم
با اینکه تقریبا بی مهابا از قفست بیرون میایی اما هنوز از بیرون رفتن از این خانه و حیاط ترس داری و هنگام پروازِ گنجشک ها فقط تماشایشان میکنی
نباید سرزنشت کنم
من هم دست کمی از تو ندارم
بعضی روز ها فکر میکنم خانه و مدرسه ام همچون قفس توست
صبح ها تا چشم باز میکنم میروم خودم را در مدرسه زندانی میکنم و شب ها برمیگردم به قفس خانه و میخوابم
اگر یک روز بالت خوب شد و پرواز کردی و از این حیاط رفتی برای یک بار هم که شده برگرد
برگرد و به من هم یاد بده چطور باید خودم را از این قفس های خود ساخته رها کنم
