در این فرایند از یک سیستم سه قسمتی به عنوان چسب و کاتالیست استفاده می شود.
حالت ماده: مایع رنگ: نارنجی وزن مخصوص: 1.07 تا 1.08 گرم بر سانتی متر مکعب مواد فعال: 57%
نقطه اشتعال: 54 درجه سانتی گراد
انبارداری: در دمای 15 -30 درجه سانتی گراد برای مدت 9 ماه قابلیت نگهداری دارد. (بدون رسوب و تغییر رنگ)
حالت ماده: مایع رنگ: قرمز تیره وزن مخصوص: 1.15 گرم بر سانتی متر مکعب نقطه اشتعال: 57 درجه سانتی گراد
انبارداری: در دمای 15 -30 درجه سانتی گراد برای مدت 9 ماه قابلیت نگهداری دارد. (بدون رسوب)
کاتالیست گاز آمین: یکصد کیلوگرم از ماسه، با ترکیبی از پارت اول و دوم، به نسبت مساوی (از هرکدام یک کیلوگرم) مخلوط شده و به داخل جعبه ی ماهیچه با فشار 3 الی 6 bar فشرده می شود، سپس کاتالیست گاز آمین به ماهیچه یا قالب شکل داده شده تزریق می گردد. ماهیچه قبل از تزریق گاز قابل مصرف است.
دو نوع کاتالیست در این روش مورد استفاده قرار می گیرد:
الف)) کاتالیست تری اتیل آمین (TEA):
حالت ماده: مایع با بوی تند آمونیاک و فرار رنگ: بی رنگ وزن مخصوص: 0.73 گرم بر سانتی متر مکعب
نقطه اشتعال: 15 درجه سانتی گراد
انبارداری: در صورت نگهداری در بشکه های سربسته تا 3 سال می باشد.
ب)) کاتالیست تری دی متیل اتیل آمین (DMEA)
حالت ماده: مایع با بوی تند آمونیاک و فرار رنگ: بی رنگ وزن مخصوص: 0.682 گرم بر سانتی متر مکعب
نقطه اشتعال: 37 درجه فارنهایت
انبارداری: چنانچه از بشکه های دربسته استفاده شود، به مدت 3 سال قابلیت نگهداری دارد.
هر دو گاز بصورت مایع و محلول، اشتعالپذیری و دود حاصل از آن آزار دهنده و سمی می باشد، لذا از سوزاندن آن باید اجتناب نمود. پس از تزریق گاز آمین به جعبه ی ماهیچه باید تمهیداتی برای برطرف کردن آن به کار گرفته و برای خارج کردن آمین اضافی از محفظه ی قالب از دمیدن هوا استفاده شود. وزن حجمی هر دو گاز سنگین تر از هوا می باشد و سیستم تهویه باید از قسمت پایین ماشین و جعبه ی ماهیچه صورت گیرد.
رطوبت ماسه: حد مجاز رطوبت ماسه در منابع گوناگون بصورت متفاوت ذکر شده است، به عنوان مثال; 0.1 ، 0.2 و 0.25 درصد برای حد مجاز رطوبت ماسه ذکر شده است. در هر حال کلیه منابع بر مضر بودن رطوبت به هر میزان، تاکید دارند لذا پیشنهاد می شود که رطوبت ماسه در حداقل ممکن نگهداری شود و در صورت افزایش درصد رطوبت، استحکام ماهیچه کاهش و در نتیجه مصرف رزین افزایش می یابد.
مواد روغنی: مواد روغنی که عموما در اثر حرارت دادن ماسه به وسیله شعله روی دانه های ماسه جمع می شوند، کارایی پوشش چسب را کاهش داده و در نتیجه ضمن مصرف چسب بیشتر، به سایر خواص ماهیچه نیز تاثیر نامطلوب می گذراند.
ذرات ریز: دانه های ماسه یا سایر ناخالصی هایی که زیر 200 مش یا کمتر هستند به این ذرات ریز معروفند. در صورتی که این ذرات از جنس ماسه سیلیس باشند مقدار چسب مصرفی را افزایش می دهد، وجود خاک رس در ماسه نیز، همانند ذرات ریز، عمر مفید مخلوط ماسه و استحکام ماهیچه های تولیدی را کاهش می دهد.
شکل دانه های ماسه: دانه های کروی برای این روش مناسب ترند و ضمن مصرف چسب کمتر، استحکام و خواص مطلوب تری از ماهیچه های تولیدی قابل حصول است.
افزودنی ها برخی مواقع برای جلوگیری از ایجاد عیوب رگه ای و نفوذ ذوب به ماهیچه و عیوب گاز و انبساطی از مخلوط بنتونیت، ملاس، به مقدار 1 تا 2 درصد، اکسید آهن به مقدار 1 تا 3 درصد استفاده می شود.
مش بندی ماسه: ماسه مناسب برای روش کلد باکس، با عدد ریزی (50 الی 55) AFS می باشد.
مقدار اسید ماسه: ماسه هایی که دارای طبیعت اسیدی و بازی قوی باشند، بر روی واکنش های گیرش، تاثیر نامطلوب دارند، در نتیجه خواص فیزیکی ماهیچه های تولید شده مطلوب نخواهد بود، ناخالصی های اسیدی، سرعت گیرش را کاهش و ناخالصی های بازی این واکنش را تسریع می کند.
ترکیب شیمیایی ماسه: حدود ترکیب ماسه برای روش کلدباکس
