اوکی سلام پری!
امیدوارم وقتی ۲۶ سالت شده با خودت مهربون تر شده باشی و خودتو دوست داشته باشی.
احتمالا رویای ناسا رو به گور بردم. ولی حتی اگر بردم امیدوارم الان نقاش باشی یا موسیقی دان.
هنوزم فن مایکل جکسونی؟
هنوزم پاترهدی؟
هنوزم از صداهای بلند بدت میاد؟
قولمونو که زیر پا نزاشتی؟ تاحالا موی بلند نداشتی دیگه؟؟
با اینکه نمیدونم چجور ادمی هستی ولی بهت افتخار میکنم :)
اگر تونستی زنده بمونی بهت افتخار میکنم.
هنوز هات چاکلت دوست داری؟
راستی از ایرانمون چه خبر؟
ازاد شدیم نه؟
اون روز حس خیلی خوبی داشتی مگه نه؟
اها دیگه میگرن نمیگیری نه؟
هنوز بدمینتونو ادامه میدی؟ توی چه مسابقاتی شرکت کردی؟
میخواستم بگم الان ( ده سال قبل) خیلی خوب داری عمل میکنی. حداقلش خودت پشت خودتی و مطمئنی که پشت خودتو خالی نمیکنی.
قضیه نویسندگی چی شد؟ هنوزم داری روی یه داستان تاثیر گذار فکر میکنی؟ یا شایدم کتابتو منتشر کردی و مثل جی کی رولینگ همه کتابتو خوندن.
به هر حال چه نویسنده شده باشی چه تو ناسا کار کنی چه بدمینتونو ادامه بدی چه ندی چه نقاشی باشی یا موسیقی دان من سعی میکنم بیشتر دوستت داشته باشم چون فکر میکنم لایقشی.
*فقط امیدوارم روانشناس نشده باشی.
چون اگر شده باشی ترجیح میدم خودمو از برج میلاد پرت کنم پایین .
هنوز به قبر هیرو سر میزنی؟
اها بلاخره با قفل فرمون بکیو زدی درسته؟ (امیدوارم زده باشی اگر لیاقتش بوده)
همین.
لطفا اگر وقت داشتی سوالامو جواب بده پری.
دوستت دارم.(۱۰ سال قبلتو نداشتم الانتو نمیدونم)
