نمیدونم چند نفر سایت TED رو مشناسید.
یه سایتیه که مردم توش سخنرانی میکنن و کلی بیننده داره.
یه برنامه ای برای سال 2008 هست راجب همین موضوعی که میخوام راجبش صحبت کنم ، خیلی برنامه خفنیه حتما ببینیدش.
توی مدرسه میگن خوب تو توی ادبیات ۲۰ گرفتی ریاضی ۱۸ پس باید روی ریاضیت کار کنی و هم سطح ادبیاتش کنی.
من از نظر علمی نمیدونم ولی از نطر خودم این میتونه باعث این بشه که همه یه رنگ بشن که غیر ممکنه ولی این نظام اموزشی داره براش تلاش میکنه.
یکی تو نقاشی خوبه.
یکی تو ادبیات.
یکی تو زبان.
یکی تو ریاضی.
تو نمیتونی انتظار داشته باشی همه یه رنگ باشن و مثل یه ادم پرفکت توی همه چی عالی باشن چون هیچ ادم بی نقصی وجود نداره.
تو میتونی توی مدرسه به اون چیزی که یارو توش خوبه بهش فضا بدی.
شاید تونست بهترین توی اون کار بشه.
شاید تونست توی ورزش مقام جهانی بیاره.
شاید نویسنده خوبی شد.
شاید موزیسین خوبی شد.
شاید نقاش خوبی شد و....
مثل این میمونه همه یه خواننده مورد علاقه داشته باشن.
همینقدر غیر ممکنه.
تو نمیتونی از همه انتظار داشته باشی توی ریاضی خوب باشن چون اون شاید توی ادبیات بهترین باشه و اگر روی استعدادش و علاقش کار کنه موفق تر باشه.
اینجوری هم خوشحاله هم موفق.
اره شاید بتونی به زور تبدیل به یه دکترش بکنی یا به یه ریاضی دان. شاید توی این کار موفق هم بشه ولی لذتی نمیبره و فقط موفقه!
حاضره کل موفقیتشو بده و بتونه توی کاری که دوست داره فعالیت کنه. حتی اگر ادم موفقی توی کارش نباشه.
به نظرم مهم نیست ادما موفق باشن یا نه. مهم اینکه از کارشون لذت ببرن و به کسی صدمه نزنن.
این فقط راجب مدرسه نیست.
راجب خانواده ها هم هست.
وقتی خانواده روی بچه فشار میزارن که وکیل یا دکتر بشه شاید به زور اون کارو انجام بده ولی همون لحطه که دیگه خانواده ای بالا سرش نباشن اگر ادم عاقلی باشه میره سر علاقش.
چون اون عروسک خیمه شب بازی شماها نیست که طوری که شما میخواید باشه!اون یه شخصیت مستقله و باید ازادی انتخاب داشته باشه.
